Tag Archives: inggeris

Perjanjian_Persekutuan-800px
Sejarah

Persidangan Pertama Majlis Raja-Raja Melayu

18 Februari 1948 – Persidangan pertama Majlis Raja-raja Melayu diadakan selepas Perjanjian Persekutuan ditandatangani pada 18 Februari 1948. Persidangan ini diadakan di Dewan Majlis Perundangan Persekutuan, Kuala Lumpur. Persidangan ini dihadiri oleh semua Sembilan orang Raja-Raja Melayu.

Persidangan ini telah dirasmikan oleh Sultan Johor, Sultan Ibrahim Almarhum Sultan Abu Bakar. Baginda yang juga dilantik sebagai pengurusi telah diberi penghormatan untuk memeriksa perbarisan kawalan kehormatan yang terdiri daripada 106 orang pegawai dan anggota askar Melayu dari Batalion kedua.

Sejarah Majlis Raja-raja

Majlis Raja-raja ditubuhkan pada tahun 1948 sebagai menggantikan Mesyuarat Raja-raja Negeri-negeri Bersekutu yang dikenali sebagai Majlis Raja-raja Melayu (Durbar). Durbar ditubuhkan pada 1 Julai 1896 dan mesyuarat pertamanya diadakan di Kuala Kangsar pada tahun 13 Julai 1897 di Istana Iskandariah, Bukit Chandan, Kuala Kangsar, Perak. Majlis ini dianggotai oleh empat orang Raja dari Negeri Perak, Selangor, Negeri Sembilan dan Pahang.

Nama Durbar diambil dari perkataan Urdu-Parsi (Darbar) yang membawa maksud istana raja. Durbar juga membawa maksud perjumpaan atau persidangan umum yang diadakan oleh Raja Negeri berkenaan, ataupun Gabenor atau Wizurai British. Tujuan mesyuarat ini diadakan adalah untuk mengeratkan lagi tali persahabatan antara Raja-raja dengan pihak British.

durbar pertama

Raja-raja Melayu yang hadir dalam mesyuarat Durbar tersebut ialah DYMM Sultan Idris Murshidul Aadzam Shah (Negeri Perak), DYMM Sultan Abdul Samad (Negeri Selangor), DYMM Tuanku Muhammad (Yang Di-Pertuan Besar Negeri Sembilan), dan DYMM Sultan Ahmad (Negeri Pahang).

British pula diwakili oleh Sir Charles Mitchell, Gabenor Negeri-Negeri Selat dan Pesuruhjaya Tinggi Negeri-Negeri Melayu Bersekutu, Sir Frank Swettenham, Residen Jeneral Negeri-Negeri Melayu Bersekutu, Hugh Clifford, Residen Inggeris di Pahang, J.P Rodgers, Residen Inggeris di Selangor dan W.H. Treacher, Residen Inggeris di Perak. Mesyuarat Durbar telah diadakan sebanyak 9 kali sehingga tahun 1939.

Majlis Raja-raja Selepas Merdeka

Di antara Februari 1948 hingga Ogos 1957 mesyuarat Majlis Raja-Raja telah diadakan sebanyak 50 kali. Selepas Persekutuan Tanah Melayu mencapai kemerdekaan, Melaka dan Pulau Pinang telah menjadi ahli dan ini diikuti oleh Sabah, Sarawak dan Singapura (1963-1965) apabila Malaysia ditubuhkan pada tahun 1963.

Mesyuarat Majlis Raja-Raja yang pertama selepas merdeka telah diadakan pada 30 Oktober 1957 dan dipengerusikan oleh Raja Perlis, DYMM Sultan Syed Putra ibni Almarhum Syed Hassan Jamalullail.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
English_ships_in_Table_Bay_1787
Sejarah

Dinding Dikembalikan Kepada Perak

16 Februari 1935 – Dinding dikembalikan kepada Perak setelah terpisah selama 109 tahun. Upacara penyerahan tersebut telah disaksikan oleh Sultan Iskandar Shah Ibni Al Marhum Al Sultan Idris dan Residen Geoffrey Gator pada 16 Februari 1935.

Walaupun pada tahun 1926 Sultan Perak pernah membuat perjanjian dengan James Low tentang penyerahan Dinding kepada Inggeris, penglibatan Inggeris secara langsung bermula apabila Perjanjian Pangkor ditandatangani pada 20 Januari 1874. Perjanjian ini ditandatangani untuk menyelesaikan masalah perebutan tahta Perak sebaik sahaja kemangkatan Sultan Jaafar dan peperangan antara puak Ghee Hin dan Hai San di Larut yang merebut kawasan perlombongan.

Sultan Abdullah Muhammad Shah

Raja Abdullah yang menuntut tahta kerajaan Perak telah meminta bantuan Inggeris untuk menyelesaikan dua masalah tersebut. Sebagai balasannya Raja Muda Abdullah diangkat menjadi Sultan Perak dan perlu menerima syarat-syarat yang dikenakan oleh Inggeris. Dalam Perjanjian Pangkor yang telah ditandatangani di atas kapal HMS Pluto yang berlabuh di Selat Dinding ini, salah satu syaratnya adalah menyerahkan Daerah Dinding kepada Inggeris.

Semenjak itu ia ditadbir dari Pulau Pinang yang terletak seratus batu dari Daerah Dinding. Oleh kerana masalah pentadbiran dan politik, pentadbiran Pulau Pinang telah meminta Jabatan Tanah Jajahan supaya Kawasan Dinding dikembalikan kepada Kerajaan Perak. Inggeris juga menganggap kawasan itu tidak banyak menyumbang faedah kepada kedudukannya yang jauh daripada Pulau Pinang. Selain daripada itu Sultan Perak ke-30, Sultan Iskandar Shah telah berusaha semenjak tahun 1917 untuk mengembalikan Dinding kepada Perak.

Daerah Manjung dulu dikenali sebagai Daerah Dinding.

Daerah Manjung dulu dikenali sebagai Daerah Dinding.

Dinding Dikembalikan Kepada Perak

Atas sebab-sebab tersebut, pada 6 Jun 1934 ‘The Dinding Agreement (Approval) Act, 1934’ telah diluluskan oleh Parlimen Inggeris. Satu upacara menandatangani perjanjian penyerahan semula telah diadakan pada 16 Februari 1935. Dengan itu Dinding dikembalikan kepada Perak setelah sekian lama berada dalam genggaman penjajah.

Setelah penyerahan Dinding, Kerajaan Perak telah menyatukannya dengan Bruas dan kawasan-kawasan persisiran pantai bahagian selatan. Pada tahun 1973, Daerah Dinding telah diberi nama baru iaitu Daerah Manjung dan nama berkenaan berkekalan sehingga kini.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
onn_jaafar
Sejarah

Kelahiran Dato’ Onn Jaafar

12 Februari 1895 – Dato’ Onn bin Jaafar merupakan pengasas dan Presiden Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu (UMNO) yang pertama. Beliau pernah dilantik sebagai Menteri Besar Johor pada 1 Jun 1947 tetapi beliau telah meletakkan jawatan tiga tahun kemudian untuk menumpukan perhatiannya kepada UMNO.

Beliau dilahirkan pada 12 Februari 1895 di Batu Pahat, Johor serta merupakan anak kepada Datuk Jaafar bin Haji Muhammad, Menteri Besar Johor yang pertama. Beliau dipelihara oleh Sultan Ibrahim ibni Sultan Abu Bakar sejak kecil dan mendapat pendidikan Melayu sebelum melanjutkan pelajarannya ke England.

Garis Masa Dato Onn Jaafar

1895 – Dilahirkan di Seri Gambir, Johor Bahru .

1901 – Menjadi anak angkat Sultan Ibrahim dan menghabiskan masa di Istana Johor. Belajar bahasa Inggeris dengan wanita Inggeris.

1902 – Ibunya Rugayah meninggal dunia

1903 – Belajar di Alderburgh Lodge School, Suffolk, England . Dia ke sana sebagai pengiring putera-putera Sultan Johor.

25 Mac 1910 – kembali ke Johor dengan perawakan Barat.

1910 – 1911 – Belajar di di Maktab Melayu Kuala Kangsar.

1911 – Kerani sambilan di Jabatan Setiausaha Kerajaan Johor .
Berkahwin kali pertama Rafeah Abdullah (gadis Cina yang merupakan anak angkat bapanya). Mendapat empat orang anak dan isterinya meninggal dunia beberapa tahun kemudian.

1915 – Berkahwin kali kedua dengan Che Jamilah dan mendapat seorang anak iaitu Ismail bin Onn. Isterinya meninggal dunia.
Berkahwin kali ketiga dengan Che Kah, seorang pelakon bangsawan.

1917 – Menyertai Pasukan Tentera Johor dan ditempatkan di Pulau Belakang Mati, Singapura- markas JMF. Pangkat tertinggi adalah Leftenan.

1919 – Berkahwin kali keempat dengan Halimah Hussein, janda adiknya. Mendapat 3 anak termasuk Hussein Onn.

1920 – Bekerja semula di Pejabat Penasihat Johor tetapi dipecat oleh Sultan Ibrahim pada 31 Jun 1920 kerana membidas baginda tanpa berselindung berkaitan isu harta.

1922 – Diterima bekerja semula sebagai penolong pegawai di Pejabat Tanah Johor kerana pujukan Tengku Ismail.

1923 – Pegawai di Pejabat Tanah Muar

1924 – Penolong Pemungut Hasil Tanah Muar dengan gaji RM1440.00.

1927 – Pindah ke Johor Bahru dengan jawatan yang sama. Pegawai British menahan elaun RM200.00 setahun, tidak diberi motokar kerajaan dan tidak disediakan rumah kerajaan sedangkan pegawai British mendapat pelbagai kemudahan.

1927 – 1936 – Dibuang negeri ke Singapura oleh Sultan Ibrahim kerana menyiarkan berita Sultan Ibrahim memperalatkan JMF sebagai buruh paksa dalam akhbar Sunday Mirror. Sultan Ibrahim membina padang lumba kuda dan membuka ladang di Pagoh, Tasek Utara dan Pasir Pelangi menggunakan JMF.

1 Januari 1930 – Dilantik menjadi pengarang Warta Malaya

1934 – Menjadi pengarang Lembaga Malaya dan Harian Lembaga.

1936 – 1941 – Menjadi Ahli Majlis Mesyuarat Negeri Johor

1942 – 1945 – Menjadi Ketua Pejabat Kawalan Makanan Negeri Johor

1945 – 1946 – Menjadi Pegawai Daerah Batu Pahat

03 Januari 1946 – Memimpin Pergerakan Melayu Semenanjung, Johor.

1 – 4 Mac 1946 – Menjadi Pengerusi Kongres Melayu Se-Malaya 1946 untuk menentang Malayan Union anjuran Persatuan Melayu Selangor di Kelab Sultan Sulaiman, Kampung Baharu, Kuala Lumpur.

11 Mei 1946 – Menubuhkan UMNO dan menjadi presidennya yang pertama ketika Kongres ketiga diadakan di Johor Bahru..

1 Jun 1947 – Beliau dilantik sebagai Menteri Besar Johor.

10 Januari 1949 – Dilantik menjadi anggota ‘Communities Liasion Committee’

31 Mac 1949 – Dilantik sebagai salah seorang daripada Pro-Canselor Universiti Malaya.

18 Mei 1950 – Meletakkan jawatan Menteri Besar Johor dan menumpukan kepada UMNO.

1951 – Pengerusi Rural and Industrial Development Authority (RIDA).

26 Ogos 1951 – Cadangan membuka keahlian UMNO kepada semua kaum telah ditolak. Maka Dato’ Onn meletakkan jawatan sebagai Presiden UMNO dalam persidangan Majlis Mesyuarat Agung Keenam pada 25 dan 26 Ogos 1951.

26 Ogos, 1951 – Menubuhkan Parti Kemerdekaan Malaya (IMP).
Februari 1954 – Menubuhkan Parti Negara mengganti Parti Kemerdekaan Malaya. Tujuan penubuhan parti tersebut adalah untuk bertanding dalam pilihan raya umum yang pertama pada tahun 1955.

1955 – Kalah dalam Pilihan raya Persekutuan 1955

1959 – Mendapat satu kerusi di kawasan Parlimen Kuala Terengganu Selatan dalam pilihan raya Persekutuan dengan bantuan parti PAS..

19 Januari 1962 – Meninggal dunia dan dikebumikan di Makam Mahmoddiah Johor Bahru.

Standard
kediaman_dato_kelana_sungai_ujong-800px
Sejarah

Perjanjian Sempadan Selangor- Sungai Ujung

10 Februari 1878 – Masalah sempadan negeri Selangor dengan Sungai Ujong telah dirundingkan semenjak tahun 1963. Masalah ini berpunca apabila orang Bugis memperluaskan kuasa hingga ke Sungai Linggi. Sungai Linggi merupakan kawasan Dato’ Kelana Sending yang bertanggungjawab terhadap kutipan hasil cukai bijih di kawasan itu. Pada tahun 1862, Dato’ Kelana Sending telah menyampaikan bantahannya kepada Sultan Abdul Samad.

Pada tahun 1863, Raja Abdullah sebagai wakil negeri Selangor telah berunding dengan Dato’ Kelana Sending dan terpaksa terpaksa menyerahkan kawasan Lukut dan Sungai Linggi kepada Sungai Ujong secara lisan. Sungguhpun begitu pembesar-pembesar negeri Selangor masih terus memerintah Lukut dan Sungai Linggi.

Tiga tahun kemudian masalah sempadan Selangor dengan Sungai Ujong timbul semula. Akhirnya pada 11 Julai 1868, Sultan Abdul Samad secara bertulis menyerahkan Sungai Linggi kepada Dato’ Kelana Sending sebagai batas sempadan kedua-dua negeri. Keputusan ini telah ditentang oleh pembesar-pembesar Kelang dan Lukut dan menyebabkan pertelingkahan terus berlarutan .

sultan_abdul_samad_selangor

Perjanjian Sempadan Selangor- Sungai Ujung Ditandatangani.

Akhirnya pada 10 Februari 1878, Residen Selangor, B. Douglas, Residen Sungai Ujong P.J. Murray, Sultan Abdul Samad dan Dato’ Kelana telah menandatangani satu perjanjian sempadan Selangor dengan Sungai Ujung untuk menyelesaikan masalah yang telah berlarutan selama beberapa tahun itu.

Perjanjian di antara Sultan Abdul Samad Yang Dipertuan Negeri Selangor dengan Dato’ Kelana Sungai Ujung, Tengku Saiyid Abdul Rahman antara lain menyatakan bahawa:-

  • Pertama: Dengan nasihat Kapten Bloomfield Douglas (Residen British di Selangor) Sultan Abdul Samad Yang Dipertuan Negeri Selangor bagi pihak dirinya, dan puteranya Raja Musa atau sesiapa juga penggantinya yang akan ditabalkan sebagai Sultan dan waris-warisnya, mulai saat itu mengaku bahawa kawasan Lukut yang pada masa itu diperintah olch Raja Bot dan semua kawasan tanah dalam Sungai Raya yang sekarang diperintah oleh Raja Daud, yang kesemuanya itu adalah di bawah kekuasaan Sultan Abdul Samad.
  • Kedua: Dengan nasihat Kapten Murray (Residen British di Sungai Ujung) Tengku Saiyid Abdul Rahman Dato’ Kelana Sungai Ujung bagi pihak dirinya, pengganti-penggantinya dan waris-warisnya atau sesiapa juga yang memerintah Sungai Ujung dan bergelar Dato’ Kelana, mengaku bahawa mulai dari saat itu kawasan yang terletak di Seberang Tebing Sungai Langat bernama Rekoh dan semua tanah bernama Labu adalah diserahkan kepada Sultan Abdul Samad Selangor, pengganti-penggantinya dan waris-warisnya untuk selama-lamanya.

Dengan perjanjian ini pihak kerajaan Inggeris yang telah berjaya mencampuri urusan pemerintahan di Sungai Ujung dan hal ehwal Lukut.

Perjanjian itu telah dibantah oleh Raja Bot yang memerintah Lukut kerana beliau tidak diajak berunding mahupun diminta pendapatnya. Raja Bot membantah keras mengenai keputusan memasukkan Lukut dalam perintah Sungai Ujung kerana daerah itu adalah kepunyaan ayahandanya, Raja Jumaat.

Satu persetujuan juga telah dicapai dalam perjumpaan tersebut yang menetapkan kawasan-kawasan tanah dan wang sagu hati kepada Raja Bot apabila Lukut dimasukkan ke dalam perintah Sungai Ujung itu. Mengikut persetujuan itu Raja Bot dan keluarganya menerima wang sejumlah 27 ribu ringgit. Semenjak itu tamatlah pemerintahan Raja Bot dan ayahandanya Raja Jumaat yang telah menguasai Lukut selama 32 tahun.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
johor_causeway_bambard_1942
Sejarah

Serangan Tentera Jepun Ke Atas Singapura

09 Februari 1942 – Pada 31 Januari 1942, keseluruhan Tanah Melayu jatuh ke dalam tangan Jepun. Kekalahan pertahanan terakhir tentera British di Johor telah membawa kepada pengunduran mereka dari Tanah Melayu ke Singapura. Pada saat-saat akhir pengunduran tersebut, tentera British telah meletupkan tambak Johor. Tambak Johor yang dimusnahkan telah melewatkan serangan tentera Jepun ke atas Singapura selama seminggu.

Serangan udara ke atas Singapura telah dilakukan seawal 8 Disember 1941 untuk melemahkan pertahanan udara Singapura. Pengeboman awal telah dilakukan terhadap Pangkalan Tentera Laut Sembawang dan lapangan terbang di sebelah utara. Menjelang hari serangan hanya tinggal 10 buah pesawat udara British yang berpangkalan di Kallang. Ini disebabkan oleh pangkalan udara Tengah, Seletar dan Sembawang tidak dapat digunakan kerana berada dalam jarak serangan artileri tentera Jepun di Johor Baharu. Pesawat lain yang masih berfungsi telah dipindahkan untuk membantu pertahanan Borneo.

Hurricane_singapore

Pada pagi 9 Februari beberapa pertempuran udara berlaku di pantai Sarimbun. Dengan kemusnahan teruk Pangkalan Udara Kallang kesemua pesawat yang tinggal telah diundurkan ke Sumatera. Ini telah menyebabkan pertahanan udara Singapura lumpuh sepenuhnya.

Menyedari bilangan pasukannya semakin berkurangan dan bekalan yang terhad, Jeneral Yamashita perlu mengambil Singapura dengan kadar segera. Yamashita telah mengumpulkan sebahagian tentera Jepun di bahagian timur manakala sebahagian lagi dikumpulkan secara senyap di bahagian barat Johor.

Walaupun mengetahui terhadap kedudukan dan pergerakan tentera Jepun lebih awal, Pemerintah Malaya lebih yakin Jepun akan menyerang melalui kawasan timur.

singapore-map_1942

Permulaan Serangan Tentera Jepun Ke Atas Singapura

Untuk mengaburi Pihak British, tentera Jepun telah mengebom bahagian timur manakala 23,000 lagi masuk melalui barat. Pada 8:30 malam 8 Februari tentera Jepun dari divisyen ke-5 dan ke-18 mula menyeberang Selat Johor dengan kumpulan pertama sekitar 4,000 anggota pada satu-satu masa. Sejumlah 13,000 anggota mendarat pada malam tersebut manakala 10,000 anggota lagi pada awal pagi.

8_feb_singapore_attack_800px

Kredit Foto : Australian War Memorial

Briged ke-22 Australia yang diketuai oleh Brigedier Harold Taylor cuba mempertahankan kawasan tersebut walaupun bilangan mereka hanya sekitar 3,000 anggota. Gelombang pendaratan tentera Jepun yang semakin ramai menyebabkan pertahanan Australia semakin lemah. Menjelang tengah malam, tentera Jepun berjaya mengukuhkan kedudukan mereka. Tentera Australia pula terpaksa berundur dan berkumpul ke Pangkalan Udara Tengah.

Pada pagi 9 Februari, Percival menghantar Briged ke-12 Infantri India sebagai bantuan dan sampai kepada Mejar Jeneral Gordon Bennett pada waktu tengah hari. Briged ke-44 Infantri India yang masih bertahan mula merasakan tekanan dan setelah perbincangan di antara Percival dan Bennett, mereka bersetuju untuk berundur ke timur. Bennett mengambil keputusan membentuk barisan pertahanan kedua, dikenali sebagai “Kranji-Jurong Switch Line”, iaitu barisan pertahanan yang menghala ke barat, terletak di antara dua batang sungai yang berpusat di Bulim, timur Lapangan Terbang Tengah.

singapore_bulim_line_800px

Kredit Foto : Australian War Memorial

Masalah Komunikasi

Pasukan pertahanan Briged ke-27 Australia yang diketuai oleh Brigedier Duncan Maxwell bertahan pada bahagian tengah dengan menggunakan mesin dan mortar manakala kawasan perairannya telah disimbah dengan minyak lalu dibakar. Ini memberikan kesukaran bagi tentera Jepun untuk mara ke hadapan.

Masalah pentadbiran dan komunikasi telah melemahkan lagi pertahanan tentera British. Maxwell sedar Briged ke-22 sedang menghadapi tentangan yang hebat dan bimbang jika terjadi kepungan, akan tetapi beliau tidak dapat menghubungi Taylor untuk mengesahkannya. Apabila tentera Jepun mula menyerang bahagian barat dan mengeksploitasi jurang Sungai Kranji, Batalion 2/26 terpaksa berundur ke timur Jalan Bukit Timah.

Tindakan ini telah membuka laluan kepada tentera Jepun untuk memasuki Singapura melalui Kranji tanpa sebarang tentangan. Dengan terbukanya laluan tersebut, kereta kebal dan artileri mula masuk dan bergerak ke selatan dengan pantas.

9_feb_Singapore_causeway_attack_800px

Kredit Foto : Australian War Memorial

Pada 10 Februari masalah komunikasi antara Pasukan British semakin parah. Apabila arahan mengenai pertahanan kedua ke arah barat Reformatory Road dikeluarkan, Komander Briged ke-22 telah tersalah tafsir arahan tersebut lalu mengundurkan pasukannya ke arah timur. Pertahanan Jurung akhirnya runtuh apabila Brigedier Archie Paris, Komander Briged ke-12 India mengarahkan pasukannya berundur ke simpang berhampiran Bukit Panjang apabila beliau terputus hubungan dengan Briged ke-27. Komander Briged ke-44 India, Ballantine juga tersalah tafsir arahan dan mengundurkan pasukannya.

Pada 11 Februari tentera Jepun meneruskan kemaraan dengan Divisyen ke-5 menghala ke arah Bukit Panjang manakala Divisyen ke-18 ke arah Bukit Timah. Di Bukit Timah tentera Jepun telah bertempur dengan Batalion ‘X’ dan setelah mengalahkan Briged ke-6/ke-15 India, mereka mula menyerang Briged ke-22 berhampiran Reformatory Road.

12_feb_Singapore_attack_800px

Kredit Foto : Australian War Memorial

Menyedari bekalan semakin berkurangan, Yamashita cuba membohongi Percival dengan mengatakan “Hentikan penentangan terdesak dan tidak berguna ini”. Pada ketika ini kekuatan Briged ke-22 hanya tinggal beberapa ratus anggota sahaja. Jepun telah menawan Bukit Timah termasuk bekalan makanan dan minyak tentera British. Bagaimanapun Jeneral Archibald Wavell, (Komander American-British-Dutch-Australian Command) mengarahkan Percival supaya jangan menyerah dan terus berlawan. Usaha untuk mengambil semula Bukit Panjang dan Bukit Timah dilakukan tetapi gagal.

My attack on Singapore was a bluff – a bluff that worked. I had 30,000 men and was outnumbered more than three to one. I knew that if I had to fight for long for Singapore, I would be beaten. That is why the surrender had to be at once. I was very frightened all the time that the British would discover our numerical weakness and lack of supplies and force me into disastrous street fighting.
– Tomoyuki Yamashita

Pada 13 Februari, Tambak Johor telah diperbaiki oleh jurutera Jepun dan membolehkan lebih banyak kereta kebal masuk ke Singapura. Para pegawai senior telah menasihat Percival supaya menyerah bagi mengurangkan kehilangan nyawa orang awam. Percival masih enggan dan gagal mendapatkan arahan untuk menyerah dari pihak atasannya.

14_feb_Singapore_attack_800px

Kredit Foto : Australian War Memorial

Pertahanan tentera British masih diteruskan dengan tentera Australia berada di bahagian barat laut sekitar berek Tanglin, Di sebelah kanan mereka Divisyen ke-18 British, Divisyen ke-11 India dan Briged ke-2 Malaya berada di penghujung Farrar Road timur Kallang. Di sebelah kiri pula Briged ke-44 India dan Briged ke-1 Malaya berada dari Buona Vista ke Pasir Panjang. Tiada pertempuran besar yang dihadapi pada ketika ini kecuali di Pasir Panjang di mana Briged ke-1 Malaya yang terdiri daripada Batalion Infantri Malaya, dua Batalion Infantri British dan Pasukan Jurutera Diraja yang masih memberikan tentangan sengit terhadap tentera Jepun.

Lt_Adnan_Saidi

Dalam pertempuran tersebut, satu platun Melayu 42 anggota, diketuai oleh pegawai muda, Leftenan Adnan bin Saidi, menahan Jepun selama dua hari dalam Pertempuran Pasir Panjang. Unitnya mempertahankan Bukit Chandu, kawasan di mana simpanan termasuk simpanan peluru terbesar pihak British. Leftenan Adnan telah dibunuh oleh tentera Jepun selepas unitnya dikalahkan.

Pembunuhan Hospital Alexandra

Pada 14 Februari Jepun masih meneruskan serangan di bahagia barat, kawasan di mana pertempuran Bukit Candu pada hari sebelumnya. Pada jam 1 tengah hari, Jepun mara ke arah Berek Hospital Alexandra. Pada mulanya seorang Leftenan yang bertindak sebagai pengaman sambil mengibarkan bendera putih telah dibunuh dengan bayonet. Setelah memasuki hospital tersebut, tentera Jepun telah membunuh 50 lagi anggota tentera termasuk yang sedang dibedah. Doktor dan jururawat turut dibunuh.

Keesokannya, kira-kira 200 pekerja lelaki dan pesakit dipaksa berjalan kira-kira 400m ke arah kawasan perindustrian. Mereka yang terjatuh semasa dalam perjalanan akan ditikam dengan bayonet. Mereka dikumpulkan di dalam satu bilik yang sempit yang tidak mempunyai sistem pengudaraan yang baik. Mereka ditinggalkan semalaman tanpa bekalan air. Sebahagian dari mereka telah menemui ajal akibat tindakan tersebut. Mereka yang masih hidup ditikam dengan bayonet pada keesokan harinya.

Japanese_shooting_Sikh_prisoners

Menjelang 15 Februari meneruskan serangan. Pihak British telah kehabisan makanan dan kekurangan bekalan peluru. Meriam anti-pesawat juga kehabisan peluru dan tidak mampu mematahkan serangan udara Jepun yang menyebabkan kehilangan nyawa yang besar di kalangan orang awam di pusat bandar.

Penyerahan Kalah Tentera British

Pada 9:30 pagi, Percival mengadakan mesyuarat dengan para Komandernya. Percival memberikan dua pilihan iaitu serangan balas untuk mengambil kembali depot simpanan di Bukit Timah atau menyerah kalah. Setelah berbincang mereka mendapati tiada jalan untuk melancarkan serangan balas dan terpaksa menyerah kalah.

Satu pasukan telah dibentuk yang mengandungi pegawai tinggi, setiausaha dan jurubahasa dan dihantar untuk berbincang. Mereka menaiki kenderaan yang membawa bendera Union Jack dan bendera putih. Mereka kembali dengan arahan supaya Percival sendiri dan para pegawai tertingginya perlu hadir ke Kilang Kereta Ford untuk menerima syarat penyerahan kalah. Bendera Matahari Terbit juga perlu dinaikkan pada bangunan tertinggi di Singapura iaitu bangunan Cathay.

percival_surrender

Di bawah perjanjian itu juga segala penentangan perlu dihentikan pada 20:30 malam, semua angkatan tentera di Singapura perlu menyerah tanpa syarat. Semua pasukan British perlu melucutkan senjata dalam masa satu jam. British dibenarkan mengekalkan 1,000 anggota untuk mengawal sebarang rompakan sehingga diganti dengan tentera Jepun. Yamashita akan bertanggungjawab terhadap semua nyawa penduduk awam di Singapura.

British_Surrender

Percivel menyerah kalah secara rasminya pada 17:15 petang. Sebelum itu beliau telah mengarahkan supaya segala kod, peralatan dan dokumen rahsia termasuk senjata berat dimusnahkan terlebih dahulu. Dengan penyerahan kalah ini seluruh Persekutuan Tanah Melayu telah jatuh ke tangan Tentera Jepun pada 15 Februari 1942.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
tunku_abdul_rahman_rtm-800px
Sejarah

Hari Keputeraan Tunku Abdul Rahman

08 Februari 1903 – Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj dilahirkan di Istana Tiga Tingkat atau lebih dikenali sebagai Istana Pelamin, Alor Star. Tunku merupakan putera Ke-14 kepada Sultan Abdul Hamid Halim Shah, Sultan Kedah yang Ke-26. Bonda Tunku, Cik Manjalara, adalah anak kepada Luang Naraborirak, seorang pegawai daerah Thailand.

Tunku mendapat pendidikan awal di Sekolah Melayu Alor Star. Beliau meneruskan pelajarannya di Sekolah Kerajaan Inggeris iaitu Kolej Sultan Abdul Hamid. Tunku kemudiannya dihantar ke Sekolah Debsirin, Bangkok. Tunku kembali ke tanahair pada 1915 dan menyambung pengajiannya di Penang Free School, Pulau Pinang.

Garis Masa Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj

1903 – Dilahirkan pada 8 Februari di Istana Tiga Tingkat, Alor Setar yang lebih dikenali sebagai Istana Pelamin.

1909 – Belajar di sebuah sekolah rendah Melayu di Jalan Baharu, Alor Setar. Tunku kemudian berpindah ke Kolej Sultan Abdul Hamid.

1913 – Beliau dihantar ke Bangkok untuk menetap bersama Tunku Yusuf ibni Sultan Abdul Hamid, iaitu abang sulung Tunku Abdul Rahman. Tunku belajar di Sekolah Thebsirintrawat (Debsirindir School), Bangkok.

1915 – Pulang ke Kedah dan meneruskan pendidikannya Penang Free School.

1919 – Tunku menerima Biasiswa Negeri Kedah untuk melanjutkan pendidikannya di Kolej St Catharine di Universiti Cambridge dan merupakan penuntut pertama yang menerima pendidikan di United Kingdom dibawah tajaan Kerajaan Negeri Kedah.

1925 – Memperolehi Ijazah Sarjana Muda Sastera (Sejarah) dengan bantuan dan kerjasama dari sahabatnya Taib Andak.

1927 – Dihantar semula ke England untuk belajar undang-undang di Universiti Cambridge kerana keluarganya tidak berpuas hati dengan keputusannya yang lalu.

1930 – Lulus semester pertama, jurusan undang-undang di Inner Temple.

1931 – Berkhidmat sebagai pegawai latihan di Pejabat Penasihat Undang-Undang Kedah dengan gaji sebanyak RM300.00 sebulan, dan kemudiannya sebagai Penolong Pegawai Jajahan di Kulim.

1932 – Berkhidmat sebagai Pegawai Jajahan di Kuala Nerang.

1933 – Berkahwin dengan Mariam, gadis kacukan Cina-Siam, anak tauke lombong Cina di Alor Setar. Akhir 1933, Mariam melahirkan anak perempuan dan dinamakan Tunku Khatijah ibni Tunku Abdul Rahman. Kemudian anak lelaki bernama Tunku Ahmad Nerang ibni Tunku Abdul Rahman.

1934 – Mariam meninggal dunia kerana penyakit malaria di Kuala Nerang, Kedah. Tunku berkahwin dengan kekasih lamanya Violet Coulson di Geylang Serai, Singapura.

1935 – Dipindahkan ke Pulau Langkawi oleh Penasihat British, Clayton. Selain itu, perkahwinan Tunku dengan Violet kurang direstui.

1937 – Bertugas sebagai Pegawai Jajahan di Sungai Petani.Beliau juga bertindak sebagai hakim daerah Sungai Petani dan Pengerusi Lembaga Kebersihan Sungai Petani.

1938 – Pergi ke England buat kali ke-3 untuk menyambung pelajaran dalam bidang undang-undang. Antara temannya ialah Saadon Zubir. Tunku berbaik semula dengan isterinya yang telah diceraikan , Violet Coulson.

1939 – Kembali ke Kedah kerana ada berita perang akan meletus di Eropah. Berkahwin dengan Syarifah Rodziah binti Syed Barakbah. Syarifah Rodziah Syed Syeikh Barakbah ialah adik rakan sekuliahnya di England iaitu Syed Omar Barakbah. Perkahwinan ini tidak mendapat seorang anak pun.

1940 – Dilantik sebagai Timbalan Pengarah Perkhidmatan Pasukan Kawalan Am Selatan Kedah.

1941 – Jepun menyerang Kota Bharu , Kelantan pada 8 Disember.

1947 – Berangkat semula ke England untuk menyambung pengajian di Inner Temple. Tunku bertemu dengan Abdul Razak Hussein. Beliau dipilih sebagai presiden Persatuan Pelajar Melayu Britain, manakala Abdul Razak, yang berumur 26 ketika itu, dipilih sebagai setiausaha.

1948 – Dipanggil ke bar di Inner Temple.

1949 – Pulang ke Tanah Melayu. Pada mulanya, beliau dihantar ke pejabat Pegawai Undang-undang di Alor Star. Kemudian beliau memohon untuk bertukar ke Kuala Lumpur. Di Kuala Lumpur, Tunku menjadi Timbalan Pendakwa Raya dan kemudiannya, dilantik sebagai Presiden Mahkamah Sesi.

1946 –  Menyertai UMNO.

1951 – Menjadi Presiden UMNO pada Oktober sewaktu Datuk Onn Jaafar meletakkan jawatan. Menganjurkan Pertandingan Membaca Al-Quran peringkat negeri yang pertama di Kedah.

1954 – Mengetuai satu rombongan ke England untuk berbincang bagi menuntut kemerdekaan bagi Tanah Melayu, tetapi kunjungan itu tidak berhasil.

1955 – Pilihan raya persekutuan yang pertama diadakan, dan Parti Perikatan(Barisan Nasional) memenangi 51 daripada 52 kerusi yang dipertandingkan. Dengan majoriti ini, Tunku Abdul Rahman telah dilantik sebagai Ketua Menteri Tanah Melayu yang pertama. Satu lagi rombongan ke London diadakan.

1956 – England bersetuju untuk memberikan kemerdekaan kepada Tanah Melayu. Sebaik pulang dari England, Tunku mengisytiharkan berita gembira ini buat kali pertamanya pada 20 Februari di Bandar Hilir, Melaka.

1957 – Persekutuan Tanah Melayu mencapai kemerdekaan pada 31 Ogos 1957. Memperkenalkan kejohanan Pestabola Merdeka, yang merupakan pertandingan bolasepak antarabangsa.

1958 – Dilantik sebagai Presiden pertama Asian Football Confederation (AFC) (1958 – 1976).

1960 – Menubuhkan Pertubuhan Kebajikan Islam (PERKIM), sebuah pertubuhan untuk membantu golongan mualaf dalam menyesuaikan hidup baru sebagai Muslim.

1961 – Memulakan penubuhan Association of Southeast Asia (ASA) yang menggabungkan Tanah Melayu, Thailand dan Filipina. Menjadi tuan rumah Pertandingan Membaca Al-Quran Peringkat Antarabangsa yang pertama.

1963 – Membentuk Malaysia pada 16 September, apabila Tanah Melayu bergabung dengan Singapura, Sarawak dan Borneo Utara (sekarang Sabah).

1967 – ASA dibubarkan untuk memberi laluan kepada persatuan yang lebih besar, iaitu Association of Southeast Asian Nations (ASEAN).

1969 – Membantu menubuhkan Pertubuhan Persidangan Islam (OIC) dan dilantik sebagai Setiausaha Agungnya yang pertama.

1971 – Meletakkan jawatan sebagai Perdana Menteri dan Presiden Umno dan digantikan oleh timbalannya, Datuk Abdul Razak Hussein.

1982 – Menjadi Presiden Majlis Dakwah Serantau Asia Tenggara dan Pasifik (RISEAP) (1982 – 1988).

1990 – Mangkat pada 6 Disember, dan disemadikan di Makam Diraja Langgar di Alor Star.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
charles_vyner_brooke-800px
Sejarah

Pengumuman Penyerahan Sarawak Kepada Kerajaan Inggeris

06 Februari 1946 – Pada 06 Februari 1946, Raja Putih Sarawak yang ketiga, Vyner Brooke telah mengumumkan penyerahan Sarawak kepada kerajaan Inggeris di London. Pada 8 Februari 1946 pengumuman tersebut telah diterbitkan oleh The Sarawak Tribune.

Raja Brooke menyatakan bahawa beliau yakin bahawa kerajaan British dapat membawa kebaikan dan pembangunan kepada Sarawak. Dalam surat pengisytiharan itu, turut dinyatakan bahawa kerajaan British menjamin akan memberi kebebasan kepada penduduk Sarawak.

Vyner Brooke telah menghantar setiausaha sulitnya, Gerald MacBryan untuk melihat reaksi mendapatkan persetujuan Ketua-ketua Melayu di Sarawak antaranya Datu Pahlawan Abang Haji Mustapha, Datu Amar Abang Sulaiman, Datu Hakim Abang Haji Mohidin, Datu Menteri Encik Zain dan Datu Patinggi Abang Haji Abdillah untuk menandatangani dokuman penyerahan Sarawak kepada Kerajaan Inggeris. Gerald MacBryan juga cuba memujuk Ong Tiang Swee dan pemimpin utama pertubuhan-pertubuhan Cina. Walau bagaimanapun penyerahan tersebut telah mendapat bantahan yang hebat daripada sebilangan besar penduduk Sarawak.

Sarawak-vyner

Vyner Brooke

Pembentangan Rang Undang-Undang Penyerahan

Ekoran bantahan tersebut, Charles Vyner Brooke telah merujuk kepada Majlis Negeri yang kemudiannya bersidang selama tiga hari dengan keputusan 18 menyokong dan 16 menentang. Seterusnya, Rang Undang-Undang Penyerahan dibentangkan pula dalam Majlis Tertinggi pada 20 Mei 1946 dengan keputusannya enam orang menyokong dan dua orang menentang.

Pada 1 Julai 1946, Sarawak telah diisytiharkan sebagai tanah Jajahan Mahkota British. Manakala, di Sabah, British telah menandatangani perjanjian dengan Syarikat Berpiagam Borneo Utara (SBUB) pada 26 Jun 1946. Pada 15 Julai 1946, Borneo Utara secara rasminya diisytiharkan menjadi tanah jajahan British.

Penentangan Dan Bantahan

Penyerahan Sarawak oleh Vyner Brooke kepada British tidaklah berjalan dengan lancar seperti yang diharapkan. Keputusan penyerahan Sarawak kepada British telah menimbulkan bantahan dan keadaan huru-hara dalam politik Sarawak.

Penentangan dan bantahan terus berlaku terutamanya daripada Persatuan Kebangsaan Melayu Sarawak (PKMS) di Kuching. PKMS diketuai oleh Datu Patinggi Abang Abdillah. Protes dan tunjuk perasaan terus diadakan kerana mereka menganggap tindakan tersebut telah melanggar Perlembagaan Sarawak tahun 1941 (Nine Cardinal Principles) yang menjanjikan pemberian kerajaan sendiri kepada Sarawak.

Kemunculan Gerakan Radikal

Penentangan penduduk Sarawak semakin hebat dan radikal dengan penubuhan kumpulan Tiga Belas. Ia ditubuhkan hasil daripada mesyuarat rahsia 13 orang anggota Pergerakan Pemuda Melayu (PPM) yang diketuai oleh Awang Rambli dan Abang Han di Jalan Cross, Sibu pada pertengahan tahun 1948. Rukun Tiga Belas dianggotai oleh Awang Rambli, Abang Han, Rosli Dhoby, Abang Ahmad, Morni Junit, Awang Osman, Jack Yusof, Osman Dollah, Abang Mat Sirat, Che Alias Osman, Amin Jenal, Wan Zin dan Tambek Adun. Kumpulan ini merancang untuk membunuh pegawai British dan Datu-Datu yang bekerjasama serta menyokong British.

Kemuncak gerakan penentang ini adalah pada 03 Disember 1949, Rosli Dhoby yang berlagak sebagai seorang murid sekolah, telah menikam Gabenor dengan sebilah pisau. Tikaman tersebut menyebabkan Gabenor Sir Duncan Stewart cedera parah dan terpaksa diterbangkan ke Singapura untuk rawatan segera. Malangnya Gabenor Sir Duncan Stewart telah meninggal dunia pada 10 Disember.

Rosli_dhoby

Rosli Dhoby

Rosli Dhoby, Morshidi Sidek dan Bujang Suntong telah ditangkap dan dalam bulan Mac 1950 ketiga-tiga mereka telah dihukum gantung sampai mati. Anggota Rukun Tigabelas yang lain telah dijatuhkan hukuman penjara.

Walaupun perjuangan kemerdekaan di Sarawak pada masa itu gagal, namun ia telah menyemarakkan lagi semangat nasionalisme di Sarawak. Ianya diteruskan dengan kemunculan gerakan politik berparti pada tahun 1950-an dan awal 1960-an untuk memperjuangkan kemerdekaan negeri Sarawak daripada penjajahan British. Akhirnya, Sarawak memperoleh kemerdekaan melalui pembentukan Persekutuan Malaysia pada 16 September 1963.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
malayan_union-bw-800px
Sejarah

Perarakan Menentang Malayan Union Di Kedah

04 Februari 1946 – Penubuhan Malayan Union oleh kerajaan British telah mendapat tentangan hebat bukan sahaja daripada penduduk Tanah Melayu. Ini dibuktikan dengan perarakan-perarakan bantahan yang diadakan di seluruh negara termasuk di Kedah. Pada 19 Januari 1946 Persatuan Melayu Kedah telah menganjurkan satu perarakan menentang Malayan Union Di Kedah.

Perarakan pertama telah diadakan pada 19 Januari 1946 di Padang Court, Alor Setar dan telah dihadiri oleh kira-kira 50,000 orang. Pelbagai golongan masyarakat termasuklah alim ulama, murid-murid sekolah umum dan murid-murid sekolah pondok serta penduduk-penduduk kampong yang terdiri daripada petani-petani telah datang dari seluruh negeri Kedah.

Mereka berjalan mengelilingi bandar Alor Star sambil mengutuk Malayan Union dan melaungkan teriakan ‘Peliharalah Hak Melayu’ dan ‘Hiduplah Melayu’. Sepanduk-sepanduk dengan cogankata menentang Malayan Union telah ditulis di dalam bahasa Inggeris dan Melayu di bawa bersama dan dikibarkan.

Senu_Abdul_Rahman

Tan Sri Senu Abdul Rahman

Perarakan Kedua

Pada 04 Februari 1946 Kesatuan Pemuda Melayu Kedah telah menganjurkan satu lagi perarakan menentang Malayan Union di Kedah. Perhimpunan kedua yang diadakan di tempat yang sama ini dihadiri oleh kira-kira 5,000 orang yang terdiri daripada ahli Kesatuan Melayu Kedah, SEBERKAS, Kesatuan Ulama Kedah dan Persatuan Pemuda Melayu Kedah.

Tujuan perhimpunan ini pada awalnya adalah untuk menyambut kedatangan Mr. M.C.Howard, Ketua Hal Ehwal Awam, Malaya tetapi telah dibatalkan pada saat-saat akhir dan digantikan oleh oleh Leftenan Kolonel J.W.Sumerbill.

hussin_che_dol

Tuan Haji Hussain Che Dol

Dalam perhimpunan tersebut Tuan Haji Hussain Che Dol, Yang Dipertua Kesatuan Melayu Kedah dan En. Senu Abd. Rahman, Setiausaha Agung SEBERKAS telah menghuraikan rancangan Malayan Union dan kandungan Kertas Putih. Mereka telah menyatakan bantahan dan kritikan terhadap Malayan Union yang dianggap telah mencabul kedaulatan bangsa Melayu.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
800px_sutera_harbour_sunset_kk
Sejarah

Pengisytiharan Kota Kinabalu Sebagai Bandaraya

seal_kota_kinabalu

02 Februari 2000 – Kota Kinabalu diisytihar sebagai bandar raya pada tahun 2000. Watikah pengisytiharan Kota Kinabalu sebagai bandaraya diserahkan oleh Menteri Perumahan dan Kerajaan Tempatan, Datuk Ong Ka Ting kepada Tuan Yang Terutama Yang Dipertua Negeri Sabah, Tun Datuk Seri Panglima Haji Sakaran bin Dandai di Istana Negeri. Watikah pengisytiharan ini kemudiannya diserahkan oleh Yang Dipertua Negeri kepada Ketua Menteri Sabah, Datuk Osu Sukam.

Lanjutan daripada pengisytiharan ini juga Datuk Abdul Ghani bin Abdul Rashid dilantik sebagai Datuk Bandar Kota Kinabalu yang pertama. Upacara perlantikan telah diadakan pada 2 Februari 2000 di Dewan Undangan Negeri Sabah, di Likas.

800px_Jesselton_circa_1911

Jasselton 1911

Sejarah Ringkas Kota Kinabalu

Mengimbas kembali sejarah silam, Kota Kinabalu berasal dari sebuah perkampungan kecil kaum nelayan dengan nama Api-Api sempena sejenis hutan bakau yang menggambarkan kekayaan tumbuhan. Ia juga dikenali sebagai “Singgah Mata” mencerminkan kecantikan asli persekitaran berkenaan manakala “Dia Soka” yang dalam bahasa suku Bajau bererti “tempat berehat” menunjukkan tempat yang selesa, damai dan memberi ketenangan kepada penghuninya.

Setelah tahun 1899, kampung ini diambil-alih oleh pentadbiran koloni Inggeris dan dinamakan Jesselton. Pada tahun 1968 nama ibu kota ini bertukar kepada Kota Kinabalu setelah Sabah mencapai kemerdekaan melalui Malaysia pada tahun 1963. Di sepanjang tempoh satu abad yang berlalu, Kota Kinabalu telah tumbuh dan berkembang pesat berlipat kali ganda, wajahnya kini berubah kepada yang kita kenali pada hari ini.

1Borneo_kota_Kinabalu

1Borneo

Usaha menaikkan taraf Kota Kinabalu kepada sebuah bandaraya dalam tahun 1994. Pada mulanya, sasaran yang ditetapkan ialah pada tahun 1997. Namun demikian pada masa itu, Kerajaan Persekutuan berpendapat masih banyak lagi kerja yang perlu dilakukan sebelum bandar Kota Kinabalu dapat melayakkan diri sebagai bandaraya.

Pada pertengahan tahun 1999, sekali lagi Kerajaan Negeri mengutarakan cadangan awal tersebut. Setelah menilai dan mendapati Kota Kinabalu memenuhi semua syarat bertaraf bandaraya, Kerajaan Persekutuan secara rasmi bersetuju dan menyampaikan kelulusan pada bulan Oktober 1999. Hasil kerja keras dan persediaan yang dilakukan oleh Kerajaan Negeri tarikh Pengisytiharan Kota Kinabalu Sebagai Bandaraya ditetapkan pada tahun 2000.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
kemerdekaan_malaysia
Sejarah

Persekutuan Tanah Melayu Ditubuhkan

01 Februari 1948 – Penubuhan Persekutuan Tanah Melayu ini merupakan kejayaan orang-orang Melayu yang menuntut Malayan Union dihapuskan dan mengembalikan semula kedaulatan Raja-raja Melayu. Ia ditubuhkan pada 1 Februari 1948 oleh sembilan buah Negeri-Negeri Melayu dan dua penempatan British Pulau Pinang dan Melaka.

Perjanjian Persekutuan telah digubal sejak Jun-Disember 1946. Di akhir mesyuarat tersebut telah menghasilkan apa yang dikenali sebagai Blue Book setebal 100 muka surat.

Antara 1946 – 1948, 11 negeri ini membentuk tanah jajahan British yang dipanggil Malayan Union. Disebabkan bantahan orang Melayu yang dipimpin oleh Dato Onn Jaafar, Malayan Union dibubarkan dan digantikan dengan Persekutuan Tanah Melayu, yang mengembalikan kedudukan simbolik raja-raja Melayu. Malayan Union dibubarkan secara rasmi pada 21 Januari 1948.

Carcosa_Seri_Negara

King House kini dikenali sebagai Carcosa Seri Negara.

Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu

Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu telah ditandatangani pada 21 Januari 1948 di King House dan diumumkan oleh kerajaan British . Perjanjian ini ditandatangani oleh Raja-Raja Melayu, dan Sir Edward Gent, sebagai wakil Kerajaan British . Perjanjian ini adalah sebagai persediaan ke arah penubuhan Persekutuan Tanah Melayu pada 1 Februari 1948. Perjanjian ini penting kerana ia memansuhkan Malayan Union dan menyatukan negeri-negeri Melayu dalam sebuah Persekutuan untuk pertama kali. Kedudukan Raja-Raja Melayu juga telah dikembalikan.

Dalam Perjanjian Persekutuan ini, walaupun negeri-negeri Melayu menjadi negeri naungan British, Pulau Pinang dan Melaka kekal menjadi tanah jajahan. Seperti Malayan Union, persekutuan ini tidak dianggotai Singapura, yang sebelum ini dianggap sebagai sebahagian dari Malaya.

Ahli Persekutuan Tanah Melayu :

  • Perlis
  • Kedah
  • Pulau Pinang
  • Perak
  • Selangor
  • Negeri Sembilan
  • Melaka
  • Johor
  • Pahang
  • Terengganu
  • Kelantan

Sistem kerajaan

Kerajaan Persekutuan Tanah Melayu ini diketuai oleh Pesuruhjaya Tinggi British yang mempunyai kuasa-kuasa eksekutif dengan dibantu dan dinasihati oleh Majlis Mesyuarat Kerja Persekutuan Tanah Melayu dan Majlis Mesyuarat Undangan Persekutuan Tanah Melayu.

Majlis Mesyuarat Kerja Persekutuan mengandungi 7 orang ahli rasmi dan 7 orang ahli tidak rasmi.

Majlis Mesyuarat Undangan Persekutuan pula mengandungi Pesuruhjaya Tinggi sebagai Presiden Majlis, 14 orang ahli rasmi serta 50 orang ahli tidak rasmi yang mewakili Negeri-negeri Selat, golongan peniaga dan semua kaum.

Selain daripada itu 9 orang Yang Di Pertua Majlis Mesyuarat Negeri, (Menteri Besar) dan 2 orang wakil dari Negeri-negeri Selat menjadi ahli tidak rasmi.

Majlis Raja-Raja Melayu akan menasihatkan Pesuruhjaya Tinggi mengenai dasar imigresen.Residen British digantikan dengan seorang Menteri Besar di tiap-tiap negeri dalam Persekutuan.

Syarat kerakyatan

Syarat-syarat Kerakyatan di bawah Persekutuan Tanah Melayu ini diperketatkan lagi melalui penguatkuasaan undang-undang dan naturalisasi secara memohon. Mengikut undang-undang ini, mereka yang berikut secara automatik boleh menjadi warganegara;

  1. Rakyat kepada Sultan pada mana-mana negeri.
  2. Rakyat British yang dilahirkan di Pulau Pinang atau Melaka dan telah tinggal dalam Persekutuan berterusan selama 15 tahun.
  3. Rakyat British yang dilahirkan di Persekutuan dan bapanya dilahirkan di Persekutuan atau tinggal berterusan selama 15 tahun.
  4. Sesiapa juga yang dilahirkan di Persekutuan dan bertutur dalam bahasa Melayu serta mengikut adat istiadat Melayu dalam kehidupan harian.
  5. Sesiapa juga yang dilahirkan di Persekutuan Tanah Melayu di mana kedua ibubapanya dilahirkan serta telah tinggal berterusan selama 15 tahun.

Melalui proses naturalisasi (secara memohon) pula seseorang itu boleh menjadi warganegara sekiranya;

  1. Dilahirkan di Persekutuan Tanah Melayu dan telah tinggal sekurang-kurangnya selama 8 tahun daripada 12 tahun di Persekutuan Tanah Melayu sebelum permohonan dibuat dan
  2. Telah tinggal di Persekutuan Tanah Melayu selama 15 tahun daripada 20 tahun sebelum ia membuat permohonan.

Dalam kedua-dua perkara itu (melalui proses naturalisasi) pemohon- pemohon mestilah berkelakuan baik, bersumpah taat-setia dan menjelaskan tujuannya hendak menetap di Persekutuan Tanah Melayu, mengetahui bahasa Melayu dengan baik atau bahasa Inggeris dengan baik.

Persekutuan Tanah Melayu melalui perlembagaannya menjamin hak-hak dan kedudukan istimewa orang-orang Melayu serta hak, kuasa dan kedaulatan Raja-Raja Melayu di negeri masing-masing.

Pembahagian Kuasa Kerajaan Persekutuan Dan Kerajaan Negeri

Perjanjian Persekutuan menetapkan kuasa-kuasa Kerajaan Persekutuan dan Kerajaan Negeri. Hal ehwal kewangan mestilah dikendalikan oleh negeri masing-masing. DYMM Sultan diberikan kuasa penuh ke atas hal-hal agama dan adat istiadat Melayu. Masalah luar negeri dan pertahanan pula masih dipegang oleh Kerajaan British.

Perjanjian Persekutuan telah dijadikan Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu dan diisytiharkan dengan rasminya pada 1 Februari 1948. Dewan Perundangan Persekutuan Tanah Melayu mengadakan persidangan pertama di Dewan Tuanku Abdul Rahman, Kuala Lumpur pada 18 Januari 1948. Persidangan Raja-raja Persekutuan Tanah Melayu juga turut diadakan pada hari yang sama.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard