Tag Archives: persekutuan

seri_menanti-1-800px
Sejarah

Perbincangan Penyatuan Rembau, Tampin Dan Seri Menanti

11 Mac 1889 – Pada tahun 1889 satu perbincangan penyatuan Rembau, Tampin dan Seri Menanti telah diadakan di antara Sir Cecil Smith (Gabenor dan Ketua Turus Tanah jajahan dan Negeri-negeri Selat) dengan Pembesar-pembesar Jelebu, Sungai Ujong, Rembau, Seri Menanti dan Tampin. Dalam perjumpaan itu Rembau dan Tampin bersetuju untuk bergabung dengan Seri Menanti.

Daerah-daerah di Negeri Sembilan sebelum tahun 1889 adalah dibahagikan seperti berikut: Jelebu dan Sungai Ujong diletakkan di bawah satu pentadbiran dan mempunyai seorang Residen. Rembau dan Persekutuan Sri Menanti pula berada di bawah kelolaan Resident Council di Melaka. Daerah-daerah ini pula mempunyai seorang Pemungut Hasil dan Pendakwa masing-masing.

Pada masa itu hanya daerah Tampin yang belum mempunyai hubungan secara langsung dengan Inggeris. Pihak Inggeris terpaksa mencari jalan untuk mengawal daerah tersebut. Dan pada hari ini dalam tahun 1889, usaha pihak Inggeris di dalam perbincangan penyatuan Rembau, Tampin dan Seri Menanti itu berjaya apabila pembesar-pembesar tersebut bersetuju supaya ianya disatukan sebagai Konfederasi Seri Menanti. Konfederasi ini juga bersetuju menerima Residen British dan Martin Lister telah dilantik sebagai Residen yang pertama.

Sir Cecil Smith, pengganti Federick Weld ( bersara pada bulan Oktober, 1887) telah menjalankan satu polisi untuk mengukuhkan lagi kuasa British dengan menyatukan beberapa daerah yang wujud pada masa itu supaya menjadi unit yang lebih besar. Dengan adanya unit-unit yang lebih besar itu telah memudahkan pengendalian pentadbiran dan kuasa British di Negeri Sembilan.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
Sejarah

Penyata Razak Diluluskan

07 Mac 1957 – Majlis Mesyuarat Perundangan Persekutuan Tanah Melayu telah sebulat suara meluluskan Penyata Razak pada 07 Mac 1957. Cadangan yang dikemukakan oleh Penyata Razak ini diluluskan menjadi Ordinan Pelajaran 1957.

Penyata ini adalah hasil daripada kajian Jawatankuasa Pelajaran yang dibentuk dalam bulan September 1955 yang dipengerusikan oleh YB Dato’ Abdul Razak bin Dato’ Hussein, Menteri Pelajaran Persekutuan Tanah Melayu. Jawatankuasa ini ditugaskan untuk mengkaji dan menilai sistem pelajaran yang sedia ada dan mengemukakan syor-syor yang sesuai bagi mewujudkan satu dasar pelajaran yang boleh diterima oleh semua pihak.

Tun_Razak_color

Di antara Cadangan Penyata Razak

  • Semua sekolah di tanah air mempunyai sukatan yang sama
  • Bahasa Melayu dijadikan bahasa Kebangsaan dan menjadi bahasa pengantar utama.
  • Bahasa Melayu dan bahasa Inggeris diwajibkan bagi semua sekolah rendah dan sekolah menengah.
  • Bagi sekolah jenis kebangsaan, bahasa Inggeris, Cina dan Tamil menjadi bahasa pengantar.
  • Sekolah-sekolah rendah ditukar kepada sekolah kebangsaan dan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar utama.
  • Penubuhan satu jenis sekolah sahaja yang terbuka kepada semua kaum.
  • Guru-guru sekolah rendah dan menengah adalah berkelayakan.
  • Sistem pendidikan sekolah menengah adalah Sekolah Menengah Rendah (SMR), Sekolah
    Menengah Atas (SMA) dan Pra Universiti.
  • Semua guru diletakkan di bawah satu perkhidmatan profesional dan Jemaah Nazir Persekutuan ditubuhkan.

Objektif Penyata Razak adalah untuk melahirkan sekolah-sekolah yang ‘bercorak Tanah Melayu’ dengan menggunakan bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan dan bahasa penghantar utama tanpa merosakkan kebudayaan dan bahasa-bahasa lain.

Semangat dasar pelajaran inilah yang menjadi asas mewujudkan generasi muda yang sihat dan berpelajaran sebagai sumber tenaga untuk membangunkan negara. Ini merupakan usaha awal kerajaan bagi menyatupadukan masyarakat berbilang kaum dan membentuk identiti kebangsaan menjelang kemerdekaan negara pada 31 Ogos 1957.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
jata_malaysia-800px
Sejarah

Dewan Rakyat Meluluskan Rang Undang-Undang Bahasa Kebangsaan 1967

03 Mac 1967– Pada tahun 1967, Dewan Rakyat telah meluluskan Rang Undang-undang Bahasa Kebangsaan dengan 95 undi menyokong dan 11 undi menentang. Tujuan Rang Undang-undang ini digubal adalah bagi melaksanakan ketetapan di dalam Bab 152 Perlembagaan Persekutuan, iaitu menjadikan bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan atau bahasa rasmi yang tunggal.

Rang Undang-undang ini digubal setelah genap tempoh 10 tahun penggunaan bahasa Inggeris dalam urusan rasmi sebagaimana yang termaktub di dalam Fasal (2) Perlembagaan Persekutuan. Rang Undang-undang Bahasa ini menetapkan bahawa mulai 1 September 1967 hanya bahasa Kebangsaan yang boleh digunakan dalam urusan rasmi.

dewan rakyat

Namun, demi kepentingan awam, bahasa-bahasa lain masih boleh digunakan, iaitu melalui penggunaan terjemahan daripada bahasa-bahasa tersebut. Ahli-ahli Dewan Rakyat yang tidak fasih berbahasa Melayu juga dibenarkan menggunakan bahasa Inggeris.

Perbicaraan yang dijalankan di Mahkamah Persekutuan, Mahkamah Tinggi atau mana-mana Mahkamah Rendah boleh dijalankan sama ada dalam bahasa Kebangsaan, bahasa Inggeris atau sebahagian dalam bahasa Kebangsaan dan sebahagian lagi dalam bahasa Inggeris.

Seksyen-Seksyen Akta

Akta ini mengandungi 11 seksyen iaitu:-

  1. Tajuk ringkas, pemakaian dan mula berkuat kuasa.
  2. Bahasa kebangsaan digunakan bagi maksud-maksud rasmi.
  3. Menggunakan terjemahan.
  4. Penggunaan bahasa Inggeris boleh dibenarkan dilanjutkan.
  5. Penggunaan bahasa Inggeris boleh dibenarkan dalam Parlimen dan Dewan Undangan.
  6. Teks yang sahih bagi undang-undang.
  7. Undang-undang bertulis yang dikanunkan sebelum 1 September 1967.
  8. Bahasa mahkamah.
  9. Tulisan bagi bahasa kebangsaan.
  10. Bentuk angka.
  11. Borang.

Sumber : Arkib Negara Malaysia, AKTA BAHASA KEBANGSAAN 1963/67(pdf)

Standard
majlis_amanah_raya
Sejarah

Undang-Undang Mara Dikuatkuasakan

01 Mac 1966 – Undang-undang Majlis Amanah Rakyat (MARA) telah dikuatkuasakan, bagi menggantikan Undang-undang Lembaga Kemajuan Kampung dan Perusahaan. Undang-undang MARA telah diluluskan oleh Parlimen pada bulan Jun 1965, dan yang mengandungi resolusi-resolusi yang dikemukakan dalam Kongres Ekonomi Bumiputera.

Antara lain tugas-tugas MARA ialah seperti yang tercatat dalam seksyen 6 undang-undang tersebut adalah:-

  • Memajukan, menggalakkan dan menjalankan pembangunan ekonomi dan sosial dalam Persekutuan khususnya kawasan-kawasan luar bandar.
  • Menjalankan segala usaha khususnya pembangunan usaha-usaha perdagangan dan perusahaan serta pemasaran barang-barang keluaran.
  • Menjalankan penyelidikan dan latihan.
  • Memajukan usaha-usaha di atas dengan bantuan modal, memberi pinjaman dan lain-lain.

Dengan tugas-tugas dan kuasa-kuasa MARA seperti yang termaktub dalam undang-undang ini nyatalah bahawa MARA telah diberikan tugas penting untuk mengendalikan pembangunan ekonomi dan kemasyarakatan penduduk-penduduk bumiputera negara ini.

logo majlis amanah rakyat

Untuk melaksanakan tugas-tugas tersebut MARA telah diletakkan di bawah Kementerian Pembangunan Negara dan Luar Bandar serta mempunyai sebuah majlis yang terdiri daripada 14 orang ahli dan seorang Pengerusi. Pengerusi majlis ini adalah juga Pengerusi MARA. Di samping itu sebuah Jawatankuasa Kerja telah dibentuk untuk menjaga hal-hal dasar.

Sesungguhnya penguatkuasaan undang-undang MARA pada hari ini dalam tahun 1966 merupakan era penting bagi kemajuan ekonomi bumiputera khususnya di kawasan luar bandar yang mana MARA telah memain peranan penting dalam bidang ekonomi, latihan kemahiran, serta pendidikan.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
reid_commision
Sejarah

Penyata Suruhanjaya Reid Dikeluarkan

21 Februari 1957 – Suruhanjaya Reid merupakan sebuah suruhanjaya bebas yang berperanan mengkaji dan menggubal Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu. Penyata Suruhanjaya Reid dikeluarkan pada 21 Februari 1957 dan diserahkan untuk diperhalusi oleh Jawatankuasa Kerja.

Suruhanjaya Reid ditubuhkan pada 21 Mac 1956. Ia dipengerusikan oleh Lord Reid, dan dianggotai oleh Sir Ivor Jenning (Britain), Sir Willam Mc Kell (Australia), Hakim B. Malik (India) dan Hakim Abdul Hamid (Pakistan).

Tempoh yang diberikan untuk menyiapkan draf perlembagaan tersebut adalah selama lapan bulan. Sepanjang tempoh tersebut, suruhanjaya ini telah menerima 131 memorandum dari pelbagai lapisan individu dan organisasi untuk dikaji. Suruhanjaya ini juga telah mengadakan sebanyak 118 rundingan bagi cadangan Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu yang berasaskan kepada demokrasi berparlimen.

reid_team

Penyata Suruhanjaya Reid ini diperhalusi oleh Jawatankuasa Kerja yang diwakili oleh empat orang pemerintah Melayu, empat orang lagi daripada parti yang memenangi pilihanraya pertama iaitu Parti Perikatan, Suruhanjaya Tinggi British, Setiausaha Agung, dan Peguam Negara. Apabila pindaan telah diterima, rang perlembagaan itu dirujuk kepada Majlis Raja-raja untuk disahkan. Kemudian rang perlembagaan itu dibincangkan semula dengan kerajaan British.

Penyata Suruhanjaya Reid telah diterima oleh Parlimen British dan dibentang untuk diluluskan Majlis Perundangan Persekutuan. Majlis Raja-raja telah memperkenankan perlembagaan tersebut pada bulan Jun 1957 dan Majlis Perundangan Persekutuan telah menerima dan meluluskannya pada 15 Ogos 1957.

Perlembagaan tersebut telah dikuatkuasakan pada 27 Ogos dan secara rasminya dilaksanakan apabila Persekutuan Tanah Melayu mencapai kemerdekaan pada 31 Ogos 1957. Perlembagaan tersebut kemudiannya telah dipinda dengan beberapa perubahan kecil bagi menyesuaikannya menjadi Perlembagaan Malaysia apabila Tanah Melayu bergabung dengan Singapura, Sabah dan Sarawak lalu membentuk Malaysia.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
gerald_templer-800px
Sejarah

Sir Gerald Templer Dilantik Sebagai Pesuruhjaya Tinggi Tanah Melayu

20 Februari 1952 – Fil Marsyal Tun Sir Gerald Walter Robert Templer S.M.N atau lebih dikenali sebagai Sir Gerald Templer telah dilantik menjadi Pesuruhjaya Tinggi Persekutuan Tanah Melayu pada tahun 1952. Beliau menggantikan Sir Henry Gurney yang terbunuh dalam serangan hendap pengganas komunis ketika dalam perjalanan ke Bukit Fraser pada 6 Oktober 1951.

gerald_templer

Semasa tempoh perkhidmatanya, beliau telah menyambung dan memperhebatkan lagi Rancangan Briggs yang dilancarkan oleh Sir Henry Gurney bersama pengarah operasinya, Sir Harold Rowdon Briggs untuk menentang komunis. Beliau menyedari bahawa penggunaan senjata semata-mata tidak akan berjaya menentang komunis. Oleh itu beliau telah melancarkan kempen ‘memenangi hati dan fikiran rakyat’

Beliau melancarkan skim insentif untuk memberi ganjaran kepada komunis yang menyerah diri dan juga kepada sesiapa yang menggalakkan pihak komunis untuk menyerahkan diri. Beliau telah juga menawarkan ganjaran yang besar kepada mereka yang berjaya menangkap atau membunuh komunis. Tawaran terhadap Chin Peng adalah sebanyak $250 000.

Chin_Peng_wanted_by_Malaya-800px

Beliau juga mengenakan perintah berkurung dan kawalan ketat ke atas bekalan makanan untuk memaksa pengganas komunis keluar dari persembunyian. Tanaman pengganas komunis yang dijumpai akan disembur dengan racun atau dimusnahkan supaya ia tidak dapat digunakan. Beliau juga telah mengisytiharkan kawasan putih dan kawasan hitam.

Di perkampungan-perkampungan baru beliau telah menubuhkan pasukan kawalan kampung dan mengadakan catuan makanan supaya penduduk di situ tidak diugut dan tidak dapat menolong pihak komunis. Beliau juga melancarkan perkhidmatan sosial dengan membina sekolah-sekolah rendah, hospital dan klinik-klinik rawatan terutamanya di kawasan-kawasan luar bandar.

Malayan_Emergency_Bren_Gun_flyer

Banyak publisiti dibuat melalui radio dan risalah-risalah yang disebarkan ke dalam hutan untuk menggalakkan pengganas-pengganas komunis menyerah diri. Sir Gerald Templer juga telah menggalakkan kegiatan-kegiatan kebudayaan dan tradisi rakyat Tanah Melayu dalam usaha menyatukan rakyat dan menimbulkan semangat bersatu.

Pada tahun 1954, Templer meninggalkan Tanah Melayu selepas komunis gagal merampas kuasa. Beliau telah digantikkan oleh Donald MacGilivray.

Sir Gerald Templer dikurniakan darjah kebesaran tertinggi Tanah Melayu, Seri Maharaja Mangku Negara (SMN) dengan gelaran Tun pada 1 Ogos 1960. Pada masa itu darjah ini terhad kepada 25 orang pemegang yang masih hidup. Hutan lipur Templer telah dinamakan sempena nama beliau sebagai penghormatan di atas jasa beliau di Malaysia.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
tunku_banda_hilir
Sejarah

Pengumuman Kemerdekaan Di Padang Bandar Hilir, Melaka

20 Februari 1956 – Pengumuman Kemerdekaan Persekutuan Tanah Melayu telah diumumkan oleh YTM Tunku Abdul Rahman sebaik sahaja tiba di Banda Hilir, Melaka. Pada 18 Januari 1956 Rombongan Merdeka yang diketuai oleh Tunku Abdul Rahman Putra telah berlepas ke London untuk mengadakan rundingan dengan pihak Inggeris.

Rombongan Merdeka turut disertai oleh empat wakil perikatan dan empat wakil Raja-Raja Melayu. Rombongan kemerdekaan Tanah Melayu telah berjaya mendapatkan persetujuan kerajaan British untuk memberikan kemerdekaan kepada Tanah Melayu setelah berunding selama tiga minggu.

Perjanjian Kemerdekaan Tanah Melayu telah ditandangani oleh YTM Tunku Abdul Rahman Putra bagi pihak kerajaan Tanah Melayu dan Encik Alan Lennox-Boyd, Setiausaha Tanah Jajahan British bagi pihak kerajaan British pada 8 Februari 1956 di Lancaster House, London.

Pengumuman Kemerdekaan Persekutuan Tanah Melayu

Rombongan Merdeka yang pulang dari kota London ini mendapat sambutan meriah ketika tiba di Lapangan Terbang Batu Berendam, Melaka. Dari sana mereka diarak dengan diiringi oleh kumpulan pemuda bermotosikal dan puluhan buah kereta ke Padang Banda Hilir, Melaka.

tunku_banda_hilir_melaka

Sebaik sahaja tiba di Padang Banda Hilir, Melaka Tunku Abdul Rahman Putra memulakan ucapan terima kasih atas sokongan padu yang diberikan. Seterusnya beliau mengumumkan bahawa menurut Perjanjian Kemerdekaan yang ditandatangani pada 8 Februari 1956, Persekutuan Tanah Melayu akan mencapai kemerdekaan dengan rasminya pada 31 Ogos 1957.

Serentak dengan pengumuman kemerdekaan ini, laungan “Merdeka” bergema di Padang Banda Hilir yang dibanjiri oleh 100,000 orang yang datang dari seluruh pelosok Persekutuan Tanah Melayu.

Petikan Asal Ucapan Tunku Abdul Rahman.

Perishtiharan tarikh kemerdekaan Malaya. Bahawa di-dalam perjalanan sejarah manusia tidak ada suatu bangsa pun yang boleh menyelamatkan diri-nya jikalau bangsa itu berdiam diri memelok tuboh selama2-nya. Sudah semasti-nya bangsa itu harus memileh satu di-antara dua arah, maju atau mondor. Itu terserah kapada kesanggupan dan kesedaran bangsa itu menghadapi perubahan2 dan perkembangan2.

Manakala ra’ayat itu di-dalam keadaan berpuas hati dengan taraf dan kedudokan yang ada maka sentiasa-lah mereka merasa bimbang atas sa-barang perkara yang harus membawa perubahan. Mereka akan berasa churiga terhadap sa-barang langkah atau sa-orang yang membawa fikiran2 dan pendapat2 baharu. Tetapi kerana sejarah manusia ada-lah sejarah perubahan2 dan kemajuan untok menchiptakan sesuatu yang lebeh baik dan sempurna bangsa yang merasa kepuasan tadi akan tinggal sa-makin jauh ka-belakang dan akhir-nya hilang lenyap dan hanya akan di-timbulkan kembali oleh ahli2 sejarah yang akan datang.

Kita ada-lah amat beruntong kerana bangsa kita telah di-kurniakan Tuhan yang maha kuasa dengan ketabahan dan keberanian. Kita ada-lah suatu bangsa yang pernah meni’mati kebesaran dan mempunyai pesaka kebangsaan yang gilang-gemilang. Sunggoh pun perjalanan sejarah telah menukarkan nasib kita daripada suatu bangsa yang merdeka dan agong kepada bangsa yang hina dan terjajah namun kita maseh tetap dapat mempertahankan anugerah Tuhan yang berupa kebesaran jewa, rasa kemulia-an, ke’adilan dan semangat yang tidak dapat di-patahkan sementara kita terta’alok di-bawah penjajahan lebeh daripada 400 tahun lama-nya.

Ketahui-lah bahawa kita ra’ayat kemerdekaan sa-chara perlembagaan dan pada hari ini maksud kita itu telah kita chapai. Dari itu dengan nama Allah yang maha murah lagi maha mengasehani bahawa atas nama ra’ayat Malaya mengishtihar-kan bahawa kemerdekaan penoh Persekutuan Tanah Melayu dalam Commonwealth menurut perjanjian yang telah di-chapai di-London akan di-laksanakan pada 31 haribulan August tahun 1957. Pohon Allah izinkan.

Transkrip penuh ucapan Tunku Abdul Rahman (pdf) : Pengumuman Kemerdekaan di Banda Hilir, Melaka

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
cobbolt_sarawak
Sejarah

Suruhanjaya Cobbold Tiba Di Kuching

19 Februari 1962 – Suruhanjaya Cobbold tiba di Kuching, Sarawak pada 19 Februari 1962 untuk meninjau pendapat dan reaksi rakyat Sabah dan Sarawak terhadap gagasan Malaysia. Ia adalah lanjutan terhadap tugas dan peranan yang telah ditetapkan semasa penubuhannya.

Suruhanjaya bebas ini dianggotai oleh lima orang dan dipengerusikan oleh Lord Cobbold. Empat orang lagi telah terpilih menganggotai Suruhanjaya Cobbold adalah dua wakil bagi kerajaan British iaitu Sir Anthony Abell dan Sir David Wetherston. Dua orang anggota lagi adalah wakil bagi kerajaan Persekutuan Tanah Melayu iaitu Encik Ghazali Shafie dan Dato Wong Pow Nee.

Tinjauan tersebut bermula pada bulan Februari dan tamat pada pertengahan bulan April 1962. Dalam jangkamasa itu mereka telah mengadakan lawatan ke 35 buah tempat di Sabah dan Sarawak. Suruhanjaya juga telah mengadakan 50 perjumpaan yang melibatkan lebih daripada 4000 orang. Sebanyak 2200 memorandum dan surat telah dikemukakan.

cobbold_jeselton

Hasil daripada tinjauan tersebut Suruhanjaya mendapati :

  • 1/3 daripada dua buah negeri ini menyokong penuh penggabungan tanpa syarat.
  • 1/3 lagi menyokong tetapi dengan syarat dan jaminan tertentu.
  • 1/3 lagi separuhnya mahukan kemerdekaan dahulu sebelum bergabung dan separuh lagi menentang kerana mahu kekal dalam pemerintahan british.

Laporan Suruhanjaya Cobbold telah dikemukakan kepada kerajaan Persekutuan Tanah Melayu dan British pada bulan Jun 1962. Penubuhan Suruhanjaya Cobbold telah membantu Kerajaan British dan Kerajaan Persekutuan Tanah Melayu mendapatkan gambaran yang lebih jelas mengenai kehendak penduduk di negeri Sabah dan Sarawak. Akhirnya pembentukan Malaysia telah berlangsung pada 16 September 1963.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
Perjanjian_Persekutuan-800px
Sejarah

Persidangan Pertama Majlis Raja-Raja Melayu

18 Februari 1948 – Persidangan pertama Majlis Raja-raja Melayu diadakan selepas Perjanjian Persekutuan ditandatangani pada 18 Februari 1948. Persidangan ini diadakan di Dewan Majlis Perundangan Persekutuan, Kuala Lumpur. Persidangan ini dihadiri oleh semua Sembilan orang Raja-Raja Melayu.

Persidangan ini telah dirasmikan oleh Sultan Johor, Sultan Ibrahim Almarhum Sultan Abu Bakar. Baginda yang juga dilantik sebagai pengurusi telah diberi penghormatan untuk memeriksa perbarisan kawalan kehormatan yang terdiri daripada 106 orang pegawai dan anggota askar Melayu dari Batalion kedua.

Sejarah Majlis Raja-raja

Majlis Raja-raja ditubuhkan pada tahun 1948 sebagai menggantikan Mesyuarat Raja-raja Negeri-negeri Bersekutu yang dikenali sebagai Majlis Raja-raja Melayu (Durbar). Durbar ditubuhkan pada 1 Julai 1896 dan mesyuarat pertamanya diadakan di Kuala Kangsar pada tahun 13 Julai 1897 di Istana Iskandariah, Bukit Chandan, Kuala Kangsar, Perak. Majlis ini dianggotai oleh empat orang Raja dari Negeri Perak, Selangor, Negeri Sembilan dan Pahang.

Nama Durbar diambil dari perkataan Urdu-Parsi (Darbar) yang membawa maksud istana raja. Durbar juga membawa maksud perjumpaan atau persidangan umum yang diadakan oleh Raja Negeri berkenaan, ataupun Gabenor atau Wizurai British. Tujuan mesyuarat ini diadakan adalah untuk mengeratkan lagi tali persahabatan antara Raja-raja dengan pihak British.

durbar pertama

Raja-raja Melayu yang hadir dalam mesyuarat Durbar tersebut ialah DYMM Sultan Idris Murshidul Aadzam Shah (Negeri Perak), DYMM Sultan Abdul Samad (Negeri Selangor), DYMM Tuanku Muhammad (Yang Di-Pertuan Besar Negeri Sembilan), dan DYMM Sultan Ahmad (Negeri Pahang).

British pula diwakili oleh Sir Charles Mitchell, Gabenor Negeri-Negeri Selat dan Pesuruhjaya Tinggi Negeri-Negeri Melayu Bersekutu, Sir Frank Swettenham, Residen Jeneral Negeri-Negeri Melayu Bersekutu, Hugh Clifford, Residen Inggeris di Pahang, J.P Rodgers, Residen Inggeris di Selangor dan W.H. Treacher, Residen Inggeris di Perak. Mesyuarat Durbar telah diadakan sebanyak 9 kali sehingga tahun 1939.

Majlis Raja-raja Selepas Merdeka

Di antara Februari 1948 hingga Ogos 1957 mesyuarat Majlis Raja-Raja telah diadakan sebanyak 50 kali. Selepas Persekutuan Tanah Melayu mencapai kemerdekaan, Melaka dan Pulau Pinang telah menjadi ahli dan ini diikuti oleh Sabah, Sarawak dan Singapura (1963-1965) apabila Malaysia ditubuhkan pada tahun 1963.

Mesyuarat Majlis Raja-Raja yang pertama selepas merdeka telah diadakan pada 30 Oktober 1957 dan dipengerusikan oleh Raja Perlis, DYMM Sultan Syed Putra ibni Almarhum Syed Hassan Jamalullail.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
angkasapuri_70_800px
Sejarah

Pembukaan Pusat Penyiaran Malaysia Angkasapuri

17 Februari 1968 – Pusat Penyiaran Malaysia yang diberi nama “Angkasapuri” dibuka dengan rasminya oleh Perdana Menteri Malaysia, Tunku Abdul Rahman. Bangunan Pusat Penyiaran yang bernilai $35 juta ini diilhamkan oleh Tunku semasa beliau menjadi Menteri Penerangan dan Penyiaran.

Upacara perletakan batu asas Angkasapuri telah disempurnakan oleh YTM Tunku Abdul Rahman Putra pada 12 Disember 1966. Kerja-kerja pembinaan Angkasapuri dimulakan pada bulan Disember 1966 oleh sebuah firma Kanada N.J Pappas & Associates.

angkasapuri

Foto : Arkib Negara

Kompleks Angkasapuri terletak di Bukit Putra. Bangunan 10 tingkat ini didirikan di atas kawasan seluas 33 ekar dan menghadap ke Lebuhraya Persekutuan yang menghubungkan Kuala Lumpur dengan Petaling Jaya. Tujuh tingkat daripadanya dikhaskan bagi kegunaan pejabat. Setiap tingkat mempunyai keluasan 11,000 kaki persegi.

Kerja-kerja pentadbiran dan perancangan untuk penerbitan dan penyiaran dilakukan di bangunan utama Angkasapuri . Kerja-kerja penerbitan dan penyiaran pula dilakukan pada sebuah bangunan dua tingkat yang terletak di sebelah selatan. Pada banggunan ini terdapat beberapa buah studio rakaman dan bilik penyiaran yang digunakan untuk menerbitkan dan menyiarkan rancangan-rancangan televisyen.

Kedua-dua blok bangunan tujuh tingkat (Bangunan Pentadbiran) dan dua tingkat (Bahagian Penerbitan dan Penyiaran) ini dihubungkan oleh sebuah anjung dan sebuah balai sambutan untuk menjadi sebuah kompleks penyiaran yang terbesar di Asia Tenggara.

Sejarah Awal Penyiaran Malaysia

Sejarah penyiaran negara bermula apabila Persatuan Wayarles Tanah Melayu di Kuala Lumpur memulakan siarannya di Bukit Petaling pada tahun 1930. Dari situ ia berpindah ke Bangunan Guthric dan kemudian ke Bangunan Oriental di Jalan Tun Perak. Selepas itu ia berpindah ke Hospital Tang Lin dan akhirnya ke Rumah Persekutuan, Jalan Raja, Kuala Lumpur selama kira-kira 15 tahun sebelum berpindah ke Angkasapuri.

Televisyen Malaysia pula pada awalnya ditempatkan di Studio sementara di Dewan Tuanku Abdul Rahman, Jalan Ampang, Kuala Lumpur. Ia memulakan siarannya pada 28hb Disember 1963. Televisyen Malaysia dipindahkan ke Angkasapuri pada 6hb November 1969.

angkasapuri kuala lumpur

Peringkat kedua projek Pusat Penyiaran ini selesai dilaksanakan dalam tahun 1972, apabila Bangunan Radio (Wisma Radio) siap dibina dan memulakan siarannya tepat jam 12.00 tengah malam pada 9hb Mei, 1972.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard