Tag Archives: Malaysia

tunku_3rd_mscc_meeting_800px
Sejarah

Memorandum Penubuhan Malaysia

03 Februari 1962 – Memorandum Penubuhan Malaysia telah dipersetujui dan ditandatangani pada tahun 1962. Jawatankuasa Perundingan Setiakawan Malaysia (MSCC) yang juga dikenali sebagai Jawatankuasa Perunding Perpaduan Malaysia berputik hasil daripada ucapan Tunku Abdul Rahman di Hotel Adelphi, Singapura pada 27 Mei 1961.

Tunku Abdul Rahman dalam ucapannya menegaskan bahawa Persekutuan Tanah Melayu tidak boleh berdiri sendiri dalam usaha membendung komunisme di rantau ini. Bagi membentuk benteng kukuh menghadapi ancaman tersebut, satu rancangan atau gagasan yang boleh mengikat kerjasama politik dan ekonomi antara Persekutuan Tanah Melayu dengan Singapura, Brunei, Borneo Utara dan Sarawak hendaklah dibentuk.

Tujuan penubuhan Malaysia dijelaskan lagi oleh Tunku Abdul Rahman dalam ucapannya di Perhimpunan Agung Khas UMNO pada 4 November 1961 :

“kita mempunyai niat dan tujuan yang bersih terhadap negeri-negeri ini untuk melepaskan mereka daripada takluk penjajah. Dengan percantuman itu kelak, mereka dengan sendirinya akan menjadi negeri-negeri yang merdeka bersama-sama dengan kita dalam sebuah kerajaan yang bersatu”.

Reaksi Dan Tentangan

Berbagai reaksi telah diterima mengenai Gagasan Malaysia daripada pemimpin dan rakyat di Borneo Utara, Sarawak, Brunei dan juga di Semenanjung sendiri. Sebahagian menyokong manakala sebahagian menentang.

Tentangan hebat dihadapi terutama daripada pemimpin UNKO dan Pasok Momogun kerana kebimbangan dan ketidakfahaman mereka mengenai konsep Malaysia. Pada Julai 1961 UNKO, SUPP dan Parti Rakyat Brunei bergabung membentuk United Front untuk menentang gagasan Malaysia.

Mereka bimbang Persekutuan Tanah Melayu akan menjadi koloni penjajah yang baru dan jawatan-jawatan yang bakal dikosongkan oleh pegawai-pegawai British akan diisi oleh hanya pegawai-pegawai dari Persekutuan dan Singapura. Mereka juga bimbang terhadap dominasi politik orang Melayu dan persaingan daripada orang-orang Cina dari Persekutuan Tanah Melayu dan Singapura.

Tentangan juga dihadapi daripada gabenor-gabenor British di Borneo Utara dan Sarawak kerana merasakan Borneo Utara dan Sarawak masih belum bersedia dari segi politik. Manakala di Singapura pula, walaupun cadangan Malaysia disokong kuat namun terdapat juga tentangan terutama dari golongan anti-PAP.

Kerajaan British yang menyokong gagasan Malaysia telah menghantar beberapa perwakilan untuk mengadakan perbincangan secara berasingan dengan Tunku Abdul Rahman, Gabenor Sarawak, Gabenor Borneo Utara dan Pesuruhjaya Tinggi Brunei. Pertemuan juga diadakan di antara Tunku Abdul Rahman dengan Lee Kuan Yew dan dengan Perdana Menteri Britain, Sir Harold MacMillan.

tunku_ASA

Tunku ketika mengutarakan gagasan Malaysia.| Foto : Arkib Negara

Pembentukan Jawatankuasa Perundingan Perpaduan Malaysia

Satu mesyuarat Persatuan Parlimen Komanwel (PKK) cawangan Tanah Melayu dan Sabah anjuran kerajaan British telah diadakan di Singapura pada 23 Julai 1961. Para perwakilannya terdiri daripada Persekutuan Tanah Melayu, Singapura, Borneo Utara, Sarawak dan Brunei. Hasil daripada mesyuarat tersebut satu jawatankuasa telah membawa kepada pembentukan Jawatankuasa Perundingan Perpaduan Malaysia atau Malaysian Solidarity Consultative Committee (MSCC) yang juga dikenali sebagai Jawatankuasa Setiakawan Malaysia.

Semasa mesyuarat ini berlangsung, pemimpin-pemimpin Persekutuan Tanah Melayu dan Singapura telah menjelaskan konsep Malaysia kepada perwakilan Sabah, Sarawak dan Brunei dan tujuan utama penerangan ini dijalankan adalah untuk mengurangkan dan mengelakkan salah faham tentang penubuhan Malaysia.

Ia telah menyebabkan persefahaman yang kukuh dan satu persetujuan dicapai untuk menubuhkan Jawatankuasa Perundingan Perpaduan Malaysia. Mereka juga bersetuju bahawa Jawatankuasa ini akan dianggotai oleh wakil dari wilayah-wilayah yang terlibat dalam pembentukan Malaysia. Donald Stephens telah dilantik sebagai Pengerusi Jawatankuasa.

Jawatankuasa ini ditubuhkan untuk menerangkan dengan lebih teliti dan jelas akan konsep negara Malaysia kepada rakyat dengan lebih kerap, khususnya rakyat Sabah, Sarawak dan Brunei. Jawatankuasa tersebut mengambil langkah mengumpul dan membandingkan idea-idea berkaitan dengan struktur pembentukan Malaysia supaya rancangan untuk merealisasikan penubuhan Malaysia dapat dicepatkan.

Ahli Jawatankuasa tersebut turut mencari jalan untuk mendapat persetujuan daripada semua pemimpin-pemimpik politik di semua daerah yang terbabit. Jawatankuasa ini telah mengadakan pertemuan sebanyak empat kali, iaitu pertamanya di Jesselton (Kota Kinabalu sekarang) pada 24 Ogos 1961, kedua di Kuching pada 18 Disember 1961, ketiga di Kuala Lumpur pada 6 Januari 1962 dan keempat di Singapura pada 1 Februari 1962.

Tun_Fuad_Stephens

Tun Fuad Stephen (Donald Stephens)

Persidangan Terakhir

Persidangan keempat dan yang terakhir berlangsung di Dewan Victoria, Singapura. Yang Dipertuan Negara Singapura, Encik Yusof bin Ishak telah merasmikan persidangan ini. Ahli jawatankuasa serta wakil-wakil dari lima buah negeri yang dirancangkan untuk memasuki Persekutuan Malaysia yang turut hadir adalah :

  • Encik Donald Stephen sebagai Pengerusi,
  • Datu Mustapha bin Datu Harun wakil Sabah,
  • Encik Lee Kuan Yew wakil Singapura,
  • Encik Yeo Cheng Hoe wakil Sarawak,
  • Datuk Setia Pengiran Ali bin Pengiran Haji Mohd. Daud wakil Brunei
  • Encik Mohd. Khir Johari wakil Persekutuan Tanah Melayu.

Di akhir persidangan, Jawatankuasa Perundingan Perpaduan Malaysia telah sepakat dan mempersetujui bahawa Parti-Parti Politik yang tumpuan taat setianya ditujukan kepada kuasa-kuasa di luar Persekutuan Malaysia kelak, tidak harus mendapat tempat dalam gabungan negeri-negeri Malaysia.

Persetujuan lain yang telah dicapai ialah:

  • Kerajaan Pusat yang bertanggungjawab untuk keselamatan di dalam negeri termasuk keselamatan umum di seluruh Persekutuan Malaysia, haruslah mempunyai kedua-dua kuasa perundangan dan eksekutif.
  • Wilayah-wilayah Borneo harus mempunyai kuasa untuk mengawal gerakan rakyat daripada Bahagian-bahagian lain Persekutuan Malaysia yang masuk kedalam daerah-daerah berkenaan.
  • Kuasa mengawal kemasukan rakyat Persekutuan ke Wilayah Borneo bagi membendung kemasukan anasir-anasir komunis.
  • Peruntukan biasiswa yang sama rata untuk mengurangkan jurang taraf pelajaran di antara negeri.
  • Melatih anak-anak negeri Borneo untuk mengambil alih pentadbiran dan mengisi jawatan perkhidmatan awam.

Memorandum Penubuhan Malaysia yang mengandungi 44 perkara berkenaan dengan perlembagaan dan pentadbiran Persekutuan Malaysia yang dirancangkan itu telah disediakan dan ditandatangani pada 3 Februari 1962 untuk diserahkan kepada Suruhanjaya Cobbold sebagai asas perundingan Suruhanjaya itu kelak.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
Lexis_Hibiscus_Port_Dickson_800
Sejarah

Pengisytiharan Majlis Perbandaran Port Dickson

02 Februari 2002 – Pada tahun 2002, Port Dickson diisytiharkan dengan rasminya sebagai Majlis Perbandaran Port Dickson. Sebelum ini ia dikenali sebagai Majlis Daerah Port Dickson yang ditubuhkan pada 1 Disember 1979 dengan perbelanjaan permulaan sebanyak RM 2.1 juta.

Pengisytiharan Majlis Perbandaran Port Dickson disempurnakan oleh Menteri Besar Negeri Sembilan, Tan Sri Mohd Isa Abdul Samad pada 3 Februari di Dataran Teluk Kemang.

Bendera Dan Bunga Rasmi

Majlis Perbandaran Port Dickson mempunyai bendera dan bunga rasminya sendiri.
Antara makna dan penerangan bendera dan bunga rasmi tersebut :

bendera_mppd

Warna Putih : melambangkan kesucian dan menggambarkan kejujuran serta sikap amanah setiap golongan pekerja Majlis Perbandaran bagi memberikan perkhidmatan yang bersih dan cekap

Warna Maroon : Memberikan ketenangan dan Melambangkan perpaduan bangsa serta kegigihan setiap Individu untuk memberikan perkhidmatan yang terbaik Untuk masyarakat setempat.

bunga_tanjung

Bunga tanjung dipilih sebagai bunga rasmi Port Dickson sejajar dengan sejarah tempat tersebut dimana sebelum Port Dickson dibangunkan dan dimajukan ianya dikenali dengan nama Tanjung oleh orang Melayu tempatan kerana kedudukannya di teluk kecil.

Majlis Perbandaran Port Dickson mempunyai kawasan seluas 140.32 km persegi yang terdiri daripada Mukin Jimah, Port Dickson, Si Rusa, Pasir Panjang dan Mukim Linggi. Kawasan ini dibahagikan kepada dua iaitu kawasan operasi seluas 35.87 km persegi dan kawasan kawalan seluas 104.45 km persegi.

Sepanjang pantai Port Dickson memaparkan ciri perbandaran peranginan tepi pantai yang serba moden, kawasan pendalamannya pula menggabungkan adunan aktiviti pertanian, perdagangan dan perindustrian.

Port-Dickson-lighthouse

Selain daripada pantai-pantainya yang terkenal Majlis Perbandaran Port Dickson juga meliputi beberapa bandar dan pekan yang terdiri daripada Port Dickson, Teluk Kemang, Pasir Panjang, Pengkalan Kempas, Linggi, Lukut, Chuah, Sungai Nipah dan Bukit Pelanduk.

Kenaikan taraf Port Dickson ini juga menjadikan Negeri Sembilan mempunyai tiga Majlis Perbandaran iaitu Majlis Perbandaran Seremban dan Majlis Perbandaran Nilai.

Sumber : Arkib Negara Malaysia, Majlis Perbandaran Port Dickson

Standard
800px_sutera_harbour_sunset_kk
Sejarah

Pengisytiharan Kota Kinabalu Sebagai Bandaraya

seal_kota_kinabalu

02 Februari 2000 – Kota Kinabalu diisytihar sebagai bandar raya pada tahun 2000. Watikah pengisytiharan Kota Kinabalu sebagai bandaraya diserahkan oleh Menteri Perumahan dan Kerajaan Tempatan, Datuk Ong Ka Ting kepada Tuan Yang Terutama Yang Dipertua Negeri Sabah, Tun Datuk Seri Panglima Haji Sakaran bin Dandai di Istana Negeri. Watikah pengisytiharan ini kemudiannya diserahkan oleh Yang Dipertua Negeri kepada Ketua Menteri Sabah, Datuk Osu Sukam.

Lanjutan daripada pengisytiharan ini juga Datuk Abdul Ghani bin Abdul Rashid dilantik sebagai Datuk Bandar Kota Kinabalu yang pertama. Upacara perlantikan telah diadakan pada 2 Februari 2000 di Dewan Undangan Negeri Sabah, di Likas.

800px_Jesselton_circa_1911

Jasselton 1911

Sejarah Ringkas Kota Kinabalu

Mengimbas kembali sejarah silam, Kota Kinabalu berasal dari sebuah perkampungan kecil kaum nelayan dengan nama Api-Api sempena sejenis hutan bakau yang menggambarkan kekayaan tumbuhan. Ia juga dikenali sebagai “Singgah Mata” mencerminkan kecantikan asli persekitaran berkenaan manakala “Dia Soka” yang dalam bahasa suku Bajau bererti “tempat berehat” menunjukkan tempat yang selesa, damai dan memberi ketenangan kepada penghuninya.

Setelah tahun 1899, kampung ini diambil-alih oleh pentadbiran koloni Inggeris dan dinamakan Jesselton. Pada tahun 1968 nama ibu kota ini bertukar kepada Kota Kinabalu setelah Sabah mencapai kemerdekaan melalui Malaysia pada tahun 1963. Di sepanjang tempoh satu abad yang berlalu, Kota Kinabalu telah tumbuh dan berkembang pesat berlipat kali ganda, wajahnya kini berubah kepada yang kita kenali pada hari ini.

1Borneo_kota_Kinabalu

1Borneo

Usaha menaikkan taraf Kota Kinabalu kepada sebuah bandaraya dalam tahun 1994. Pada mulanya, sasaran yang ditetapkan ialah pada tahun 1997. Namun demikian pada masa itu, Kerajaan Persekutuan berpendapat masih banyak lagi kerja yang perlu dilakukan sebelum bandar Kota Kinabalu dapat melayakkan diri sebagai bandaraya.

Pada pertengahan tahun 1999, sekali lagi Kerajaan Negeri mengutarakan cadangan awal tersebut. Setelah menilai dan mendapati Kota Kinabalu memenuhi semua syarat bertaraf bandaraya, Kerajaan Persekutuan secara rasmi bersetuju dan menyampaikan kelulusan pada bulan Oktober 1999. Hasil kerja keras dan persediaan yang dilakukan oleh Kerajaan Negeri tarikh Pengisytiharan Kota Kinabalu Sebagai Bandaraya ditetapkan pada tahun 2000.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
Perodua_Corporate_Office
Sejarah

Perjanjian Perusahaan Otomobil Kedua Dimeterai

02 Februari 1993 – Perjanjian Perusahaan Otomobil Kedua Sendirian Berhad yang juga dikenali sebagai Perodua ditandatangani pada tahun 1993. Perjanjian usahasama ini telah dimeterai oleh 6 buah syarikat, iaitu UMW Corporation Sdn. Bhd., Med-Bumikar Mara Sdn. Bhd., Daihatsu Motor Co. Ltd. Jepun, Mitsui & Co. Ltd Jepun dan Daihatsu Malaysia Sdn. Bhd.

Menteri Kewangan Malaysia pada masa itu, Datuk Seri Anuar Ibrahim yang turut serta menyaksikan upacara menandatangani perjanjian usahasama tersebut berharap Perodua dapat menawarkan harga yang rendah dan mampu untuk dibeli oleh rakyat berpendapatan rendah dan sederhana.

Perodua tidak mereka bentuk komponen utama seperti enjin dan transmisi sendiri sebaliknya menggunakan komponen yang digunakan oleh Daihatsu. Perodua dijadualkan memulakan pengeluaran komersialnya pada bulan Julai 1994.

Perodua_Kancil_first_generation

Perodua Kancil generasi pertama.

Model kereta pertama yang akan dikeluarkan dengan kuasa 660 c.c. Rekabentuknya mirip Daihatsu Mira Jepun yang dinamakan Kancil. Nama Kancil diambil sempena nama seekor binatang bijak yang pernah muncul dalam cerita-cerita kanak-kanak zaman dahulu.

Perodua Kancil mempunyai 4 pintu dengan keluasan 5 tempat duduk. Perodua Kancil ke-50,000 dilancarkan pada 1996. Perodua Kancil ke-100,000 dilancarkan pada 1997. Perodua Kancil ke-250,000 dilancarkan pada tahun 1999. Tetapi, penjualan Perodua Kancil berhenti pada 2009 dengan penjualan 722,223 buah, dan ia telah bertukar kepada Perodua Kelisa.

Kancil merupakan model paling popular terutama kepada pemandu baru dan wanita serta paling banyak digunakan oleh sekolah memandu. Ia kecil, kompak dan menjimatkan dari segi bahan api iaitu RM 10.00 untuk kira-kira 100 kilometer.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
Putrajaya_Night_Mosque_PM_Office
Sejarah

Dr Mahathir Isytihar Putrajaya Sebagai Wilayah Persekutuan

seal_putrajaya
01 Februari 2001 – YAB Perdana Menteri, Dato Seri Dr. Mahathir bin Mohamad telah mengisytiharkan secara rasmi Putrajaya sebagai Wilayah Persekutuan di majlis yang diadakan di Dataran Perdana Putrajaya pada tahun 2001. Pengisytiharan itu menjadikan Putrajaya sebagai Wilayah Persekutuan yang ketiga di negara ini selepas Kuala Lumpur dan Labuan.

Selain itu, ia mencatat sejarah kepada pembangunan negara apabila menjadi pusat pentadbiran negara yang baru secara rasmi. Putrajaya yang mengabadikan jasa dan kenangan terhadap Perdana Menteri pertama, Tunku Abdul Rahman Putra Al Haj itu dibina dengan ciri-ciri kemajuan yang dihasratkan oleh negara untuk memacu ke arah kemajuan yang melewati rangka Wawasan 2020.

Bandar tersebut juga dilengkapi dengan infrastruktur tercanggih dari segi komunikasi serta urusan pejabat dan diharap dapat menghasilkan pentadbiran yang moden, cekap, berkesan serta maju.

Putrajaya_Malaysia_Perbadanan-Putrajaya

Ketika berucap pada ucapan perasmian Perdana Menteri menyatakan bahawa kerajaan merasa gembira kerana berjaya membangunkan Putrajaya dan menjunjung kasih kepada Duli Yang Maha Mulia Sultan Selangor, Sultan Salahuddin Abdul Aziz Shah, Duli Yang Teramat Mulia Pemangku Sultan Selangor dan berterima kasih kepada Kerajaan Selangor yang telah bersetuju menyerahkan kawasan seluas 4,581 hektar ini untuk dijadikan kawasan Wilayah Persekutuan Kerajaan Pusat.

Perdana Menteri turut menurunkan tandatangannya pada plak perisytiharan Putrajaya sebagai tanda simbolik bandar itu secara rasmi menjadi sebuah Wilayah Persekutuan yang turut sama di hadiri oleh Timbalan Perdana Menteri, Datuk Seri Abdullah Ahmad Badawi; Menteri Besar Selangor, Datuk Dr. Mohd. Khir Toyo, pegawai-pegawai kanan kerajaan serta para diplomat asing.

Putrajaya_Mosque

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
Moonrise_over_kuala_lumpur
Sejarah

Penubuhan Wilayah Persekutuan

01 Februari 1974 – Bandaraya Kuala Lumpur dan kawasan-kawasan sekitarnya telah diisytiharkan sebagai Wilayah Persekutuan dengan rasminya pada 1974. Selepas pengisytiharan ini Kuala Lumpur telah dijadikan sebuah wilayah yang dikendalikan oleh Kerajaan Pusat di bawah Akta Perlembagaan (Pindaan No.2) 1973. Serentak dengan itu kawasan Kuala Lumpur telah diperluaskan lagi dari 93.24 kilometer persegi kepada 243.46 kilometer persegi.

Detik bersejarah yang gilang gemilang penuh dengan adat istiadat kebesaran Raja-Raja Melayu itu berlangsung tepat pada jam 10.00 pagi bila Duli Yang Maha Mulia Seri Paduka Baginda Yang Dipertuan Agong dan Duli Yang Maha Mulia Sultan Selangor menandatangani Perjanjian Kuala Lumpur di Istana Negara. Duli Yang Maha Mulia Seri Paduka Baginda Yang Dipertuan Agong dalam titah ucapannya menyifatkan dengan penubuhan Wilayah Persekutuan ini maka terciptalah lembaran baru dalam Sejarah Malaysia sebagai hasil pengorbanan yang besar oleh Sultan Selangor untuk membolehkan Kuala Lumpur lahir sebagai lambang kemegahan bangsa dan negara.

Flag_of_the_Federal_Territories_of_Malaysia

Yang Dipertuan Agong juga melahirkan rasa terhutang budi dan penghargaan yang tinggi kepada Sultan Selangor yang telah berkenan menyerahkan semua kuasa dan hak daulat atas ibu kota serta kawasan sekitarnya kepada Kerajaan Malaysia. Sebelum itu Baginda Sultan Selangor bertitah bahawa Kerajaan Negeri menyedari sepenuhnya hasrat Kerajaan Persekutuan hendak memiliki sebuah ibu negara supaya dapat ditadbirkan secara langsung.

Baginda berharap seluruh rakyat Malaysia akan menganggap ibu negara ini sebagai pusat tumpuan taat setia terhadap negara. Ini diikuti pula dengan pengisytiharan Wilayah Persekutuan oleh Perdana Menteri Tun Abdul Razak pada jam 10.21 pagi.

kuala_lumpur_night_800

Sesuai dengan kemegahannya sebagai ibu negara, Kuala Lumpur berkembang dengan begitu pesat sekali. Pada 28hb Julai 1978, Wilayah Persekutuan telah diletakkan di bawah Kementerian Wilayah Persekutuan. Badan yang menggerakkan segala kerja pembangunan dan pentadbiran Wilayah Persekutuan ialah Dewan Bandaraya. Datuk Bandar adalah pentadbir dalam organisasi ini dan dibantu oleh Lembaga Penasihat yang terdiri dari Datuk Bandar sebagai Pengerusi, Ketua Setiausaha Kementerian Wilayah Persekutuan dan 10 orang ahli tidak rasmi.

Dengan perluasan kawasan, Wilayah Persekutuan telah dibahagikan kepada 5 bahagian iaitu Setapak, Kepong, Kuala Lumpur, Damansara dan Sungai Besi. Pada hari ini dalam tahun 1984 merupakan ulang tahun ke 10 penubuhan Wilayah Persekutuan. Pembangunannya telah berkembang dengan begitu pesat sekali. Bangunan-bangunan pencakar langit dibina satu demi satu, malah Bandaraya Kuala Lumpur menjadi kebanggaan bukan saja penduduk Wilayah Persekutuan tapi juga masyarakat Malaysia.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
kuala_lumpur_night_800
Sejarah

Perisytiharan Bandaraya Kuala Lumpur

01 Februari 1972 – Kuala Lumpur merupakan petempatan pertama di Malaysia yang dikurniakan status Bandaraya sejak mencapai kemerdekaan. Perisytiharan Bandaraya Kuala Lumpur ini diadakan dalam satu majlis yang berlangsung di Bangunan Parlimen.

kuala lumpur seal

DYMM Seri Paduka Baginda Yang DiPertuan Agong, Sultan Abdul Halim Mu’adzam Shah ibni Almarhum Sultan Badlishah berkenan memberikan penganugerahan dalam upacara yang gilang gemilang dan bersejarah ini.

Perdana Menteri, YAB Tun Abdul Razak telah menyampaikan Surat Perisytiharan tersebut bagi pihak Yang di-Pertuan Agong kepada Menteri Teknologi, Penyelidikan dan Kerajaan Tempatan, Dato’ Ong Kee Hui.

Pada waktu yang sama, Pesuruhjaya Ibu Kota, Tan Sri Lokman Yusuf telah dilantik sebagai Datuk Bandar Kuala Lumpur yang pertama.

Pada 1 Februari 1974, Kuala Lumpur menjadi Wilayah Persekutuan dan statusnya sebagai ibu negeri Selangor diserahkan kepada Shah Alam pada tahun 1978.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
kemerdekaan_malaysia
Sejarah

Persekutuan Tanah Melayu Ditubuhkan

01 Februari 1948 – Penubuhan Persekutuan Tanah Melayu ini merupakan kejayaan orang-orang Melayu yang menuntut Malayan Union dihapuskan dan mengembalikan semula kedaulatan Raja-raja Melayu. Ia ditubuhkan pada 1 Februari 1948 oleh sembilan buah Negeri-Negeri Melayu dan dua penempatan British Pulau Pinang dan Melaka.

Perjanjian Persekutuan telah digubal sejak Jun-Disember 1946. Di akhir mesyuarat tersebut telah menghasilkan apa yang dikenali sebagai Blue Book setebal 100 muka surat.

Antara 1946 – 1948, 11 negeri ini membentuk tanah jajahan British yang dipanggil Malayan Union. Disebabkan bantahan orang Melayu yang dipimpin oleh Dato Onn Jaafar, Malayan Union dibubarkan dan digantikan dengan Persekutuan Tanah Melayu, yang mengembalikan kedudukan simbolik raja-raja Melayu. Malayan Union dibubarkan secara rasmi pada 21 Januari 1948.

Carcosa_Seri_Negara

King House kini dikenali sebagai Carcosa Seri Negara.

Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu

Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu telah ditandatangani pada 21 Januari 1948 di King House dan diumumkan oleh kerajaan British . Perjanjian ini ditandatangani oleh Raja-Raja Melayu, dan Sir Edward Gent, sebagai wakil Kerajaan British . Perjanjian ini adalah sebagai persediaan ke arah penubuhan Persekutuan Tanah Melayu pada 1 Februari 1948. Perjanjian ini penting kerana ia memansuhkan Malayan Union dan menyatukan negeri-negeri Melayu dalam sebuah Persekutuan untuk pertama kali. Kedudukan Raja-Raja Melayu juga telah dikembalikan.

Dalam Perjanjian Persekutuan ini, walaupun negeri-negeri Melayu menjadi negeri naungan British, Pulau Pinang dan Melaka kekal menjadi tanah jajahan. Seperti Malayan Union, persekutuan ini tidak dianggotai Singapura, yang sebelum ini dianggap sebagai sebahagian dari Malaya.

Ahli Persekutuan Tanah Melayu :

  • Perlis
  • Kedah
  • Pulau Pinang
  • Perak
  • Selangor
  • Negeri Sembilan
  • Melaka
  • Johor
  • Pahang
  • Terengganu
  • Kelantan

Sistem kerajaan

Kerajaan Persekutuan Tanah Melayu ini diketuai oleh Pesuruhjaya Tinggi British yang mempunyai kuasa-kuasa eksekutif dengan dibantu dan dinasihati oleh Majlis Mesyuarat Kerja Persekutuan Tanah Melayu dan Majlis Mesyuarat Undangan Persekutuan Tanah Melayu.

Majlis Mesyuarat Kerja Persekutuan mengandungi 7 orang ahli rasmi dan 7 orang ahli tidak rasmi.

Majlis Mesyuarat Undangan Persekutuan pula mengandungi Pesuruhjaya Tinggi sebagai Presiden Majlis, 14 orang ahli rasmi serta 50 orang ahli tidak rasmi yang mewakili Negeri-negeri Selat, golongan peniaga dan semua kaum.

Selain daripada itu 9 orang Yang Di Pertua Majlis Mesyuarat Negeri, (Menteri Besar) dan 2 orang wakil dari Negeri-negeri Selat menjadi ahli tidak rasmi.

Majlis Raja-Raja Melayu akan menasihatkan Pesuruhjaya Tinggi mengenai dasar imigresen.Residen British digantikan dengan seorang Menteri Besar di tiap-tiap negeri dalam Persekutuan.

Syarat kerakyatan

Syarat-syarat Kerakyatan di bawah Persekutuan Tanah Melayu ini diperketatkan lagi melalui penguatkuasaan undang-undang dan naturalisasi secara memohon. Mengikut undang-undang ini, mereka yang berikut secara automatik boleh menjadi warganegara;

  1. Rakyat kepada Sultan pada mana-mana negeri.
  2. Rakyat British yang dilahirkan di Pulau Pinang atau Melaka dan telah tinggal dalam Persekutuan berterusan selama 15 tahun.
  3. Rakyat British yang dilahirkan di Persekutuan dan bapanya dilahirkan di Persekutuan atau tinggal berterusan selama 15 tahun.
  4. Sesiapa juga yang dilahirkan di Persekutuan dan bertutur dalam bahasa Melayu serta mengikut adat istiadat Melayu dalam kehidupan harian.
  5. Sesiapa juga yang dilahirkan di Persekutuan Tanah Melayu di mana kedua ibubapanya dilahirkan serta telah tinggal berterusan selama 15 tahun.

Melalui proses naturalisasi (secara memohon) pula seseorang itu boleh menjadi warganegara sekiranya;

  1. Dilahirkan di Persekutuan Tanah Melayu dan telah tinggal sekurang-kurangnya selama 8 tahun daripada 12 tahun di Persekutuan Tanah Melayu sebelum permohonan dibuat dan
  2. Telah tinggal di Persekutuan Tanah Melayu selama 15 tahun daripada 20 tahun sebelum ia membuat permohonan.

Dalam kedua-dua perkara itu (melalui proses naturalisasi) pemohon- pemohon mestilah berkelakuan baik, bersumpah taat-setia dan menjelaskan tujuannya hendak menetap di Persekutuan Tanah Melayu, mengetahui bahasa Melayu dengan baik atau bahasa Inggeris dengan baik.

Persekutuan Tanah Melayu melalui perlembagaannya menjamin hak-hak dan kedudukan istimewa orang-orang Melayu serta hak, kuasa dan kedaulatan Raja-Raja Melayu di negeri masing-masing.

Pembahagian Kuasa Kerajaan Persekutuan Dan Kerajaan Negeri

Perjanjian Persekutuan menetapkan kuasa-kuasa Kerajaan Persekutuan dan Kerajaan Negeri. Hal ehwal kewangan mestilah dikendalikan oleh negeri masing-masing. DYMM Sultan diberikan kuasa penuh ke atas hal-hal agama dan adat istiadat Melayu. Masalah luar negeri dan pertahanan pula masih dipegang oleh Kerajaan British.

Perjanjian Persekutuan telah dijadikan Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu dan diisytiharkan dengan rasminya pada 1 Februari 1948. Dewan Perundangan Persekutuan Tanah Melayu mengadakan persidangan pertama di Dewan Tuanku Abdul Rahman, Kuala Lumpur pada 18 Januari 1948. Persidangan Raja-raja Persekutuan Tanah Melayu juga turut diadakan pada hari yang sama.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
japanese_troop-800px
Sejarah

Penjajahan Jepun di Tanah Melayu

31 Januari 1942 – Penjajahan Jepun di Tanah Melayu bermula apabila Tentera Darat Ke-25 Jepun menyerang Tanah Melayu pada 8 Disember 1941. Tentera Jepun melancarkan serangan amfibi (amphibious assault) di pantai utara Tanah Melayu di Kota Bharu dan mula maju ke bawah ke pantai timur Tanah Melayu. Ini dilakukan bersama dengan pendaratan di Pattani dan Songkla di Thailand, di mana mereka bergerak ke selatan melalui jalan darat menyeberangi sempadan Malaysia-Thailand untuk menyerang sebelah barat Tanah Melayu.

Semasa tentera Jepun menyerang Tanah Melayu, pemuda-pemuda Kesatuan Melayu Muda telah membantu kemaraan tentera-tentera Jepun ke Tanah Melayu sepanjang tahun 1941-1942 sebagai penunjuk jalan dan juru bahasa. Pemimpin Kesatuan Melayu Muda, Ibrahim Yaakob yang dilatih oleh Jepun selama enam bulan sebelum ini turut dilantik sebagai Komandan Giyuugun dengan pangkat Leftenan Kolonel. Ibrahim Yaakob telah membantu pihak Jepun dengan menubuhkan pasukan Giyuugun di Semenanjung Tanah Melayu dan di Sumatera.

453_Squadron_RAAF_Buffalo_fighters_scrambling

Garis Masa Penjajahan Jepun di Tanah Melayu

  • 8 Disember 1941 – Penjajahan itu bermula dengan pendaratan Tentera Jepun Imperial Jepun di pantai Padang Pak Amat, Kota Bharu sejurus selepas tengah malam, mencetuskan pertempuran ganas dengan Tentera British India, satu jam sebelum serangan ke Pearl Harbor. Lapangan terbang Kota Bharu jatuh kepada tentera Jepun pada waktu pagi.
  • 9 Disember 1941 – Lapangan terbang Sungai Petani, Butterworth, dan Alor Star ditawan.
  • 10 Disember 1941 – Kapal tempur HMS Prince of Wales dan HMS Repulse bergerak di persisiran timur Tanah Melayu menuju ke arah tempat pendaratan Jepun yang dilaporkan di Kuantan. Tanpa perlindungan udara, pesawat Jepun menyerang dengan gelombang demi gelombang dan berjaya menenggelamkan kedua-dua buah kapal tersebut. Kehadiran Tentera Laut British dihapuskan dalam masa yang singkat.
  • Tentera Jepun yang mendarat di Kota Bharu dibahagikan kepada dua pasukan berasingan, dengan satu bergerak ke arah pantai timur menuju Kuantan, dan yang lain ke arah selatan menuju Sungai Perak.
  • 11 Disember 1941 – Jepun memulakan pengeboman di Pulau Pinang.
  • 12 Disember 1941 – Jitra dan Alor Star jatuh ke tangan Jepun. Pihak British terpaksa berundur ke selatan.
  • 17 Disember 1941 – Tentera British yang telah meninggalkan Pulau Pinang lalu diambil oleh Tentera Jepun.
  • 26 Disember 1941 – Tentera Jepun terus mara menuju ke arah selatan lalu menawan Ipoh.
  • 30 Disember 1941 hingga 2 Januari 1942 – Tentangan sengit terhadap kemaraan tentera Jepun dalam Pertempuran Kampar berlangsung tiga hari tiga malam sebelum pihak British terpaksa berundur sekali lagi.
  • 7 Januari 1942 – Dua pasukan Briged dari Bahagian Infantri India ke-11 telah dipintas dalam Pertempuran Slim River lantas membuka laluan tentera Jepun ke Kuala Lumpur, ibu kota Malaya.
  • 9 Januari 1942 – Pihak British yang dalam keadaan terdesak, Panglima Tertinggi ABDACOM (American-British-Dutch-Australian Command), Jeneral Wavell, memutuskan untuk mengundurkan semua pasukan British dan Komanwel ke selatan yakni ke Johor.
  • 11 Januari 1942 – Akibat daripada pengunduran tersebut, Kuala Lumpur telah jatuh kepada tentera Jepun tanpa sebarang tentangan.
  • 14 Januari 1942 – Tentera Imperial Australia yang bergerak menuju ke utara dari Segamat ke Gemas bertembung dengan pasukan tentera Jepun yang sedang mara.
  • 15 Januari 1942 – Divisyen Ke-5 Jepun yang merupakan pasukan utama tentera Jepun tiba dan memaksa Tentera Imperial Australia kembali ke Segamat yang dikenali sebagai Pertempuran Muar.
  • 17 Januari 1942 – Pihak British mengarah Batalion 2/19 dan 2/29 menyerang balas di Bakri. Operasi tersebut menemui kegagalan apabila tentera Jepun telah melakukan serang hendap sebelum ianya bermula.
  • 20 Januari 1942 – Pendaratan lanjut tentera Jepun dilakukan di Endau walaupun menerima tentangan hebat dari serangan udara pengebom torpedo Vickers Vildebeest.
  • 31 Januari 1942 – Seluruh Tanah Melayu telah jatuh ke tangan Jepun.

Japanese_troops_Singapore_Johore_Bahru

Jatuhnya Tanah Melayu Kepada Jepun

Tanah Melayu jatuh dengan mudah kerana salah perhitungan pihak British terhadap kekuatan tentera Jepun. Tentera Jepun telah dilatih khas untuk berperang di negeri-negeri tropika di Taiwan dan Selatan Indo-China dan diajar cara-cara menghadapi malaria dan menggunakan apa juga kenderaan terutamanya basikal untuk memudahkan gerakan serangan mereka.

Antara sebab-sebab lain yang memudahkan lagi tentera Jepun adalah bantuan daripada Indo-China Perancis yang membenarkan penggunaan pelabuhan dan lapangan terbang. Kerajaan Thailand pula membenarkan penggunaan lapangan terbang di Songkla dan Pattani walaupun memberikan tentangan sebelumnya.

Pegawai risikan Jepun seperti Iwaichi Fujiwara (juga dikenali sebagai Kikans) yang telah tiba awal sebelum serangan tersebut telah menyediakan maklumat risikan serta jaringan agen-agen seperti Indian Independence League, Kesatuan Melayu Muda termasuk perisik bagi pihak Jepun, Captain Patrick Stanley Vaughan Heenan di dalam Tentera British sebagai penunjuk jalan, juru bahasa serta menyalurkan maklumat risikan, pergerakan dan kekuatan.

Pemerintahan British juga kurang membuat persiapan untuk menentang kemaraan Jepun di rantau Asia Tenggara kerana memberikan tumpuan utama kepada peperangan dunia kedua di Eropah. Britain menganggap kekuatan tentera lautnya di Lautan China Selatan boleh mematahkan serang tentera Jepun. Tetapi dengan tenggelamnya kapal-kapal Prince of Wales dan Repulse oleh serangan tentera udara Jepun, pertahanan tentera British di barisan hadapan telah menjadi lumpuh.

Singapore_surrender

Lt. General Percival, Pemerintah tentera bagi Tanah Melayu tiada pilihan lain dan terpaksa menyerah diri kepada Lt. General Yamashita, Pemerintah Angkatan Tentera Ke-25 Jepun, pada 15 Februari 1942 di kilang Kereta Ford, Jalan Bukit Timah, Singapura.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
Sir_Thomas_Stamford_Raffles
Sejarah

Perjanjian Antara Temenggung Abdul Rahman Dengan Stamford Raffles

30 Januari 1819 – Pada tahun 1818, Sir Stamford Raffles telah dilantik menjadi gabenor di salah sebuah pelabuhan British iaitu di Bengkulu, Sumatera. Stamford Raffles percaya bahawa British perlu mencari jalan untuk menjadi kuasa dominan di rantau ini. Salah satu jalan ialah dengan membina sebuah pelabuhan baru di Selat Melaka. Pelabuhan British sedia ada seperti Pulau Pinang adalah terlalu jauh di utara Selat Melaka manakala Bengkulu pula menghadap Selat Sunda.

Pada tahun 1818, setelah berjaya menyakinkan Syarikat Hindia Timur British (EIC) untuk mencari pelabuhan baru di rantau ini. Stamford Raffles tiba di Singapura pada 29 Januari 1819. Dia menjumpai sebuah perkampungan Melayu kecil di muara Sungai Singapura yang diketuai oleh Temenggung Johor iaitu Temenggung Abdul Rahman.

Pulau itu ditadbir oleh Kesultanan Johor tetapi keadaan politiknya tidak stabil. Waris Sultan Johor, Tengku Abdul Rahman dikuasai oleh Belanda dan Bugis. Stamford Raffles kemudiannya mengetahui bahawa Tengku Abdul Rahman menjadi sultan hanya kerana abang sulungnya, Tengku Hussein tidak ada semasa ayahnya meninggal dunia. Mengikut adat Melayu, bakal sultan perlu berada disisi sultan sekiranya ingin dilantik menjadi sultan.

Sedar bahawa dia boleh memanipulasikan keadaan ini, Stamford Raffles telah menyokong Tengku Hussein untuk menjadi Sultan sekiranya Tengku Hussein sanggup membenarkan
British membuka pelabuhan di Singapura dan sebagai balasan British akan membayar wang tahunan kepada Tengku Hussein.

Mohor_Syarikat_Hindia_Timur_Inggeris

Perjanjian Antara Temenggung Abdul Rahman Dengan Stamford Raffles

Pada 30 Januari 1819, satu perjanjian antara Temenggung Abdul Rahman dengan Stamford Raffles telah ditandatangani dan perjanjian ini menjadi sah pada 6 Februari 1819 setelah ditandatangani oleh Tengku Hussein.

Di antara isi-isi perjanjian ialah:-

  • Syarikat Hindia Timur Inggeris boleh mendirikan loji di Singapura atau tempat-tempat lain dalam wilayah Kerajaan Johor – Singapura.
  • Sehubungan dengan itu Syarikat Hindia Timur Inggeris bersetuju untuk melindungi Temenggung Abdul Rahman.
  • Syarikat Hindia Timur Inggeris akan membayar tiga ribu dolar Sepanyol setahun kepada Temenggung Abdul Rahman kerana mendirikan kilang itu.
  • Temenggung Abdul Rahman tidak boleh membuat sebarang hubungan dengan negara-negara lain atau membenarkan kuasa negara-negara lain masuk ke negerinya selain dari Inggeris, selagi Syarikat Hindia Timur Inggeris masih kekal dan sanggup memberikan perlindungan menurut perjanjian itu.
  • Apabila Sultan Hussein tiba di Singapura kelak, kesemua perkara yang disebutkan dalam perjanjian ini diselesaikan serta disahkan, akan tetapi pihak Syarikat Hindia Timur boleh memilih suatu tempat untuk mendaratkan pasukan tenteranya dan barang-barang kelengkapan serta dagangan serta menaikkan bendera Syarikat.

Perjanjian antara Temenggung Abdul Rahman dan Stamford Raffles ini adalah merupakan persetujuan sementara dalam usaha Inggeris untuk menguasai Singapura kerana Temenggung itu tidak berhak menandatangani perjanjian sebenar. Hak dan kuasa itu terletak di tangan Sultan yang bersemayam di Lingga.

Perjanjian Tengku Hussein Dengan Stamford Raffles

Pada 6 Februari 1819, Tengku Long atau Tengku Hussein, waris yang sah kepada takhta Kerajaan Johor tetapi diketepikan, tiba di Singapura. Walaupun beliau tidak percayakan Inggeris tetapi oleh kerana bimbangkan kuasa Belanda dan Bugis dan dengan sokongan Temenggung Abdul Rahman, beliau telah menandatangani satu perjanjian perikatan dan persahabatan pada 6 Februari 1819 dengan Stamford Raffles. Dalam perjanjian ini beliau telah diakui dan diiktiraf oleh kerajaan Inggeris di India sebagai Sultan bagi kerajaan Johor – Singapura, bergelar Sultan Hussein Muhamad Shah.

Dengan perjanjian ini maka perjanjian awal yang ditandatangani pada hari ini dalam tahun 1819 di antara Temenggung Abdul Rahman dan Stamford Raffles dengan sendirinya menjadi sah dan bermulalah sejarah penguasaan Inggeris ke atas Singapura.

Sumber : Arkib Negara Malaysia, Wikipedia

Standard