Tag Archives: perjanjian

voc-800px
Sejarah

Orang-Orang Perak Menyerang Angkatan Laut Belanda

27 Mei 1658 – Pada tahun 1658, satu pertempuran telah berlaku apabila orang-orang Perak menyerang angkatan laut Belanda. Pertempuran ini berlaku ketika kapal-kapal laut Belanda yang diketuai oleh Joan Truitmans sedang menghalang Perak daripada menjalankan perdagangan dengan saudagar-saudagar asing. Belanda mengambil tindakan demikian kerana tidak berpuashati terhadap orang-orang Perak yang kerap melanggar syarat-syarat perjanjian persahabatan dan perdagangan yang dibuat di antara kedua pihak dalam tahun-tahun 1650, 1653 dan 1655.

Orang-orang Perak menganggap perjanjian-perjanjian itu adalah tidak sah kerana perjanjian itu dibuat secara paksa dan juga kerana perbezaan agama. Perjanjian-perjanjian yang ditandatangani oleh Sultan Perak adalah kerana desakan Acheh dan mereka menganggap campur tangan Belanda telah menggugat kepentingan mereka yang mengamalkan perdagangan bercorak bebas. Syarat-syarat perjanjian perdagangan bijih timah misalnya hanya menguntungkan Belanda. Belanda telah mengenakan harga dagangan yang rendah dan gantirugi yang dibayar tidak menyenangkan orang-orang Perak.

Secara senyap mereka terus menjalankan perdagangan dengan saudagar-saudagar asing. Oleh kerana tidak puas hati orang-orang Perak kerap kali menyerang loji-loji perniagaan dan kapal-kapal Belanda di Kuala Sungai Perak dalam tahun-tahun 1651 hingga 1657.

Akibat dari itu, Belanda telah mengepung dan mengawasi perairan Perak untuk menghalang sebarang perdagangan tempatan. Ini menyebabkan orang-orang Perak menyerang dan membakar loji-loji perniagaan Belanda pada 23 April 1658 di Kuala Bernam dan berjaya melumpuhkan kegiatan Belanda di situ.

Pada hari ini dalam tahun 1658, dengan tujuh buah kapal perang dan 30 buah kapal-kapal kecil, orang-orang Perak menyerang angkatan laut Belanda yang sedang mengepung perairan Perak.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
Coat_of_arms_of_Terengganu-800px
Sejarah

Perjanjian Inggeris-Terengganu 1919

24 Mei 1919 – Pada tahun 1919, satu perjanjian telah ditandatangani di antara Sir Arthur Henderson Young iaitu Gabenor Negeri-negeri Selat merangkap Pesuruhjaya Tinggi bagi Negeri-negeri Melayu bagi pihak kerajaan British dengan Baginda Sultan Terengganu, Sultan Muhammad Zainal Abidin.

Perjanjian ini bertujuan untuk membatalkan Perkara Kedua dalam Perjanjian pada 22 April 1910 yang ditandatangani oleh Sultan Muhammad dan John Anderson. Perkara Kedua ini menetapkan “…… bahawa Kerajaan Great Britain hanya ingin meletakkan seorang Pegawai British di Terengganu sebagai seorang Agen yang berfungsi sama seperti Pegawai Konsulat. Baginda Sultan Terengganu hendaklah menerima Pegawai ini dan menyediakan dengan percuma suatu tempat di mana akan dibina rumah kediaman Pegawai seperti ini. ”

Dalam perjanjian yang ditandatangani pada hari ini dalam tahun 1919, kedua-kedua pihak bersetuju membatalkan Perkara Kedua tersebut dan menggantikannya dengan perkara-perkara berikut:

  • PERTAMA- Duli Yang Maha Mulia Sultan Trengganu akan menerima dan menyediakan tempat kediaman yang sesuai untuk seorang Pegawai British yang akan dipanggil sebagai Penasihat British dan yang akan tinggal di Negeri Terengganu, dan nasihatnya hendaklah diminta dan dilaksanakan mengenai semua perkara yang berkaitan dengan pentadbiran negeri itu kecuali hal-hal yang bersangkutan dengan Agama Islam;
  • KEDUA- Perbelanjaan bagi perjawatan Penasihat British ini akan ditentukan oleh Pesuruhjaya Tinggi British dan dibayar dari wang hasil mahsul Negeri Terengganu;
  • KETIGA- Pungutan dan pembayaran semua hasil negeri itu hendaklah diselenggarakan mengikut nasihat Penasihat British itu.

Perjanjian ini ditandatangani di Singapura dengan disaksikan oleh H. Marriot dan J. L. Humphreys bagi pihak Kerajaan British, manakala saksi bagi pihak Sultan Muhammad Zainal Abidin ialah Omar bin Abdul Rahman (Tengku Ngah), Abu Bakar bin Abdul Rahman (Tuan Embong), Ahmad bin Abdul Rahman (Tengku Chik) dan Muhammad bin Yusop (Haji Ngah).

Ekoran dari perjanjian ini J. L. Humphreys telah dilantik sebagai Penasihat British yang pertama di Terengganu. Dengan pelantikan ini pentadbiran Negeri Terengganu telah berubah corak dan Sultan terpaksa menerima dan mengikut kehendak Penasihat British itu. Keadaan ini secara langsung telah menggugat kuasa-kuasa Baginda di dalam pentadbiran negeri. Akhirnya Sultan Muhammad Zainal Abidin telah mengundurkan diri. Baginda digantikan oleh Tengku Muda Sulaiman yang menjadi Sultan pada bulan Mei 1920.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
Coat_of_arms_of_Sarawak-800px
Sejarah

Perjanjian Di Antara Brunei Dan Sarawak Mengenai Sungai Dan Daerah Pandaruan

21 Mei 1912 – Pada tahun 1912, satu perjanjian di antara Brunei dan Sarawak telah ditandatangani untuk menjelaskan kedudukan Sungai dan Daerah Pandaruan yang dahulunya telah dipajakkan kepada Alfred Hart Everett oleh Pengiran Muda Damit Mohamed Tajudin anakanda kepada Pengiran Muda Hashim yang kemudian dipindah pajak kepada Sir Charles Brooke, Raja Sarawak pada 25 Ogos 1885.

Perjanjian ini menjelaskan perkara-perkara berikut:

  1. Hak-hak kedaulatan Kerajaan Brunei di Daerah Pandaruan adalah diakui;
  2. Kesemua cukai eksport yang dikenakan dan dikutip oleh Kerajaan Brunei di Daerah Pandaruan akan dibahagi dua, satu bahagian akan dibayar kepada Residen Limbang empat kali setahun;
  3. Kesemua cukai import di Daerah ‘Pandaruan akan dikutip oleh Kerajaan Brunei dan dimasukkan ke dalam Hasil Mahsul Kerajaan Brunei.,
  4. Kerajaan Sarawak berhak mengutip cukai kepala (poll tax) iaitu cukai yang dikenakan ke atas setiap orang di Daerah Pandaruan;
  5. Kerajaan Sarawak boleh meletakkan seorang pekedai Cina di Daerah Pandaruan untuk mengutip bayaran dalam Daerah ini, dan
  6. Kerajaan Sarawak akan bertanggungjawab ke atas orang-orang Dayak yang tinggal di Daerah Pandaruan dalam masa setahun dari ‘tarikh (Perjanjian ditandatangani) ini supaya perkara mengenai di mana mereka harus tinggal dapat dibincangkan.

Perjanjian ini dibuat di Labuan dan ditandatangani oleh Harvey Chevallier. Residen British di Brunei bagi pihak Kerajaan Brunei, sementara R. S. Dougles, Pemangku Residen Bahagian Kelima Sarawak, dan H Halil, Native Officer, Limbang, menandatangani bagi pihak Kerajaan Sarawak.

Bagaimanapun, perjanjian ini telah dibatalkan 8 tahun kemudian. Satu perjanjian baru telah dibuat pada 4hb Februari, 1920.2 Dalam perjanjian ini kedua-dua Kerajaan bersetuju:

  1. Semua tanah dan segala hak dalam apa bentuk juapun di sebelah tebing Barat (Limbang) Pandaruan akan menjadi kepunyaan dan hakmilik Kerajaan Sarawak.
  2. Semua tanah dan segala hak dalam apa bentuk juapun di sebelah tebing Timur (Temburong) Pandaruan akan menjadi kepunyaan dan hakmilik Kerajaan Brunei;
  3. Tidak ada satu apapun di dalam perjanjian ini yang akan mengakibatkan hak-hak yang telah diberikan kepada Sir Charles Brooke, G. C. M. G. untuk mencari dan mendapatkan batu arang di Negeri Brunei;.
  4. Prinsip umum yang termaktub dalam seksyen-seksyen 1 dan 2 di atas tidak boleh diubah tanpa restu Tuan Yang Terutama Pesuruhjaya Tinggi bagi Negeri-negeri Melayu dan Brunei di satu pihak dan Yang Maha Mulia Raja Sarawak di satu pihak yang lain.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
jata_johor-800px
Sejarah

Perjanjian Johor Dengan Belanda 1606

17 Mei 1606 – Pada tahun 1606, satu perjanjian persahabatan di antara Negeri Johor dengan Belanda (V.0.C.) ditandatangani. Perjanjian ini ditandatangani oleh Raja Abdullah yang juga bergelar Raja Bongsu atau Raja Seberang bagi pihak Sultan Johor sementara Belanda diwakili oleh Admiral Cornelis Matelief de Jong, di atas sebuah kapal perang Belanda, Oranje.

Tujuan utama Belanda membuat perjanjian ini ialah untuk mendapatkan sokongan dan bantuan Johor dalam usahanya menyerang dan mengambil Melaka dari Portugis. Sementara itu Johor yang pada ketika itu di bawah pemerintahan Sultan Alauddin Riayat Shah III sedang bermusuhan dengan Portugis di Melaka dan bercita-cita untuk merebut kembali bekas pusat pemerintahan kerajaan Melayu Melaka itu.

Di antara syarat-syarat perjanjian itu ialah Matelief bersetuju menyokong dan membantu Sultan Johor untuk menawan semula Melaka dari tangan Portugis. Bagaimanapun, syarat-syarat itu berat sebelah oleh kerana jika rancangan itu berjaya Melaka hendaklah diserahkan kepada Belanda manakala Johor hanya menerima wilayah-wilayah yang disekitarnya.

Orang-orang Belanda juga berhak mengambil kayu-kayan dan hasil-hasil hutan yang lainnya dari wilayah-wilayah tersebut di untuk pertahanan dan perkapalan. Sultan hendaklah menyerahkan hak monopoli perdagangan kepada Belanda, dan barang-barang dagangan Belanda hendaklah dikecualikan daripada cukai. Masing-masing pihak juga bersetuju tidak akan membantu atau membuat perjanjian damai dengan Sepanyol tanpa persetujuan salah satu pihak.

Perjanjian ini merupakan perjanjian yang pertama kali ditandatangani oleh Belanda dengan sesebuah negeri Melayu dan Johor adalah merupakan negeri yang pertama menghormati atau mengakui Belanda (V. O. C.) sejak mereka bertapak di rantau sebelah Timur sedangkan pada ketika itu Belanda masih belum punya tempat di mana-mana di Indonesia. (India).

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
british_north_borneo-800px
Sejarah

Perjanjian Perlindungan North Borneo Di Antara British North Borneo Company Dengan Kerajaan British

12 Mei 1888 – Pada tahun 1888 satu perjanjian telah ditandatangani di antara British North Borneo Company dengan Kerajaan British. Perjanjian tersebut adalah mengenai persetujuan Kerajaan British memberi perlindungan kepada wilayah-wilayah di North Borneo yang kemudiannya, melalui perjanjian ini, dikenali sebagai Negeri North Borneo (State of North Borneo).

Wilayah-wilayah yang termasuk dalam Negeri North Borneo adalah :

  • Province Alcock
  • Province Cunliffe
  • Province Dent
  • Province Dewhurst
  • Province Keppel
  • Province Martin
  • Province Mayne
  • Province Myburgh

Syarat-syarat Perjanjian Perlindungan North Borneo tersebut adalah :

  1. Wilayah-wilayah dalam North Borneo akan terus ditadbir oleh British North Borneo Company sebagai satu Negeri bebas yang dilindungi oleh Kerajaan British, tetapi perlindungan itu tidaklah memberi hak kepada Kerajaan British untuk campur tangan dalam hal ehwal pentadbiran dalam Negeri North Borneo.
  2. Hubungan dengan negara-negara luar seperti Brunei dan Sarawak akan dikendalikan oleh kerajaan British dan sekiranya timbul perselisihan faham dengan negara-negara luar pihak British North Borneo Company bersetuju mengikut budi bicara kerajaan British dan menjalankan langkah-langkah seperti yang diarahkan oleh kerajaan British;
  3. Kerajaan British juga berhak membuka pejabat-pejabat Konsul British di mana-mana wilayah di North Borneo dan Konsul-konsul British itu diberi keistimewaan-keistimewaan Kerajaan Negeri North Borneo dan mereka boleh mengibarkan bendera kerajaan British di Residensi masing-masing atau di Pejabat-pejabat awam;
  4. British North Borneo Company tidak berhak menyerahkan mana-mana kawasan North Borneo kepada mana-mana kuasa luar atau rakyat luar atau warganegara luar tanpa pengetahuan kerajaan British melainkan yang berkaitan dengan tanah atau rumah oleh orang perseorangan atas tujuan untuk kediaman atau pertanian atau perniagaan.

Perjanjian ini telah ditandatangani di London oleh Lord Salisbury bagi pihak kerajaan British dan Sir Rutherford Alcock bagi pihak British North Borneo Company. Dengan Perjanjian Perlindungan North Borneo ini maka hak-hak kedaulatan yang sepatutnya terletak di tangan sultan-sultan (Brunei dan Sulu) telah dibahagi-bahagikan di antara Kerajaan British dan British North Borneo Company: kedaulatan luar negeri kepada Kerajaan British dan kedaulatan dalam negeri kepada British North Borneo Company.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
un_flag-800px
Sejarah

Malaysia Menandatangani Dua Perjanjian Dengan Bangsa-Bangsa Bersatu

10 Mei 1968 – Pada tahun 1968, kerajaan Malaysia menandatangani dua perjanjian dengan Bangsa-bangsa Bersatu. Perjanjian Bantuan Gerakan, dan Perjanjian Rancangan Makanan Dunia. Perjanjian tersebut telah ditandatangani di Bilik Gerakan Negara dan Luar Bandar, Kuala Lumpur.

Malaysia telah diwakili oleh Ketua Setiausaha Negara, Tan Sri Tunku Mohamed bin Tunku Besar Burhanuddin, dan wakil Rancangan Kemajuan Bangsa-bangsa Bersatu ialah Encik David Blickenstaff.

bangsa-bangsa bersatu

Mengikut kenyataan Tan Sri Mohamad, Kerajaan telahpun memulakan langkah untuk melatih pegawai-pegawai bagi menjawat jawatan eksekutif. Beliau percaya dengan adanya Perjanjian Bantuan Gerakan dari Bangsa-bangsa Bersatu dapat membantu mempercepatkan pencapaian tujuan itu. Encik Blickenstaff juga menegaskan bahawa Bangsa-bangsa Bersatu akan membantu Malaysia mengadakan wang tambahan bagi gaji pakar-pakar yang diambil berkhidmat di negara ini.

Pakar Bangsa-bangsa Bersatu yang pertama diambil untuk berkhidmat sebagai pegawai kerajaan mengikut Perjanjian Bantuan Gerakan ialah Encik Donald R. Massy Collier. Beliau ditawarkan jawatan Pengarah Eksekutif Rancangan Jengka Tiga Segi FELDA di kawasan seluas 150,000 ekar tanah di Pahang. Menurut Perjanjian Rancangan Makanan Dunia, bekalan makanan yang bernilai 2.8 juta ringgit akan diperolehi lagi. Bekalan makanan tersebut diberikan untuk kegunaan Institut Teknologi MARA iaitu selama lima tahun.

Bangsa-bangsa Bersatu juga sedang mempertimbangkan permohonan Malaysia untuk mendapatkan bantuan bekalan makanan bagi kemajuan tanah FELDA yang telah dilancarkan di negara ini.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
lambang_kedah-800px
Sejarah

Perjanjian Inggeris-Siam 1869 (Hubungan Inggeris-Kedah)

06 Mei 1869 – Pada tahun 1869 satu perjanjian Inggeris-Siam mengenai kedudukan hubungan Inggeris-Kedah telah ditandatangani oleh Konsul Jeneral British di Siam, Thomas George Knox Esq., bagi pihak kerajaan British dengan Perdana Menteri Siam, Chao Phya Sri Suriwongsa Phra Kalahome, Perdana Menteri Siam bagi pihak Raja Siam.

Antara lain perjanjian ini memperuntukkan bahawa:

  • Gabenor Negeri-negeri Selat hendaklah membayar RM 10,000 setahun kepada Yang Di-pertuan Negeri Kedah selagi kerajaan British masih memiliki Pulau Pinang dan kawasan-kawasan yang bersetentangan dengannya di tanah besar;
  • Yang Di-pertuan Negeri Kedah hendaklah mengakui sebagai wilayah British kawasan-kawasan di tanah besar yang bersetentangan dengan Pulau Pinang dan bersempadankan laut di sebelah barat, bersempadankan tebing kanan Sungai Muda di sebelah utara, tebing kanan Sungai Kerian di sebelah selatan, dan daripada tebing kanan Sungai Muda hingga ke timur Bukit Mertajam serta daripada tebing kanan Sungai Krian hingga ke timur Bukit Tunggal bagi sempadan di sebelah timur;
  • Kerajaan Negeri-negeri Selat dan Yang Di-pertuan Negeri Kedah bersetuju untuk mendirikan batu-batu sempadan dalam jarak satu batu tiap-tiap satu untuk menandakan sempadan sebelah timur wilayah yang diserahkan itu;
  • Kedua-dua belah pihak (Gabenor Negeri-negeri Selat dan Yang Di-pertuan Negeri Kedah) hendaklah saling menyerahkan pesalah-pesalah yang terhukum, ataupun yang masih menunggu perbicaraan ataupun yang diperintah tangkap yang cuba bersembunyi di kawasan mana-mana pihak yang berkenaan;
  • Yang Di-pertuan Negeri Kedah hendaklah jangan mengenakan cukai yang lebih tinggi daripada kadar yang ada ke atas binatang-binatang ternakan, bijian-bijian dan lain-lain barangan yang dieksport ke Wilayah British, melainkan jika berlaku kemarau tetapi dengan memberi tiga bulan notis lebih dahulu kepada kerajaan British di Pulau Pinang.

Dengan perjanjian ini maka mansuhlah perjanjian-perjanjian yang terdahulu yang bertarikh 1786, 1791, 1802, 1831 dan 21 Mac 1868.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
Teluk Baru Langkawi
Sejarah

Perjanjian Persahabatan Syarikat Hindia Timur Inggeris Dengan Kedah 1971

01 Mei 1791 – Pada tahun 1791, satu perjanjian persahabatan dan keamanan telah ditandatangani di antara Syarikat Hindia Timur Inggeris dengan Kedah. Perjanjian ini adalah perjanjian kedua di antara pihak Syarikat Hindia Timur Inggeris dengan Sultan Kedah.

Perjanjian persahabatan Syarikat Hindia Timur Inggeris dengan Kedah ini ditandatangani setelah timbulnya hubungan diplomatik yang tegang antara Kedah dan Inggeris selepas perjanjian Inggeris Kedah dalam tahun 1786 dan pendudukan Inggeris.

Ketegangan ini bermula apabila pihak Francis Light melanggar syarat-syarat perjanjian tahun 1786, dengan tidak membuat bayaran tahunan kepada Kedah seperti mana yang telah dipersetujui. Pihak Francis Light juga enggan memulangkan kembali Tunku Petrie yang menderhaka kepada Sultan dan melarikan diri ke Pulau Pinang. Kapten Light juga enggan untuk melawat Sultan Kedah. Disamping itu pada 12 April 1787, pula pihak Light telah menyerang Kota Perai dengan mengejut.

Ini telah menyebabkan Sultan Kedah amat murka dan terpaksa menilai semula kedudukan hubungannya dengan Inggeris. Sultan Kedah kemudiannya telah menghantar utusannya Tunku Raden Muhamad, Tunku Alang Ibrahim dan Dato Penggawa Talibon untuk merundingkan penyelesaian hubungan dengan pihak Syarikat Hindia Timur.

Rundingan kedua pihak akhirnya bersetuju dengan syarat-syarat perjanjian yang termaktub sebanyak 9 Fasal:

  • Syarat I – Syarikat Hindia Timur Inggeris membayar sebanyak 6 ribu ringgit Sepanyol tiap-tiap tahun, kepada Sultan Kedah selagi pihak Inggeris diberikan kuasa untuk menduduki Pulau Pinang.
  • Syarat II – Yang Maha Mulia Yang Dipertuan Negeri Kedah bersetuju supaya permintaan yang berkaitan dengan Pulau Pinang sama ada kapal-kapal perang dan kapal-kapal Syarikat Hindia Timur yang akan dibeli di Kedah tidak dikenakan sebarang cukai.
  • Syarat III – Semua hamba-hamba abdi yang melarikan diri dari Kedah ke Pulau Pinang atau dari Pulau Pinang ke Kedah hendaklah dipulangkan kembali.
  • Syarat IV – Semua orang-orang yang berhutang dan melarikan diri dari Kedah ke Pulau Pinang atau dari Pulau Pinang ke Kedah, dan sekiranya mereka enggan membayar hutang tersebut, mereka hendaklah dikembalikan semula kepada orang yang memberikan hutang.
  • Syarat V – Sultan Kedah bersetuju untuk tidak membenarkan bangsa-bangsa Eropah yang lain selain dari bangsa Inggeris untuk menetap di mana-mana juga bahagian di dalam negerinya.
  • Syarat VI – Pihak Syarikat Hindia Timur pula bersetuju tidak akan memberikan perlindungan kepada sesiapa juga yang terlibat dengan jenayah atau memberontak menentang Sultan Kedah.
  • Syarat VII – Semua orang yang terlibat dengan pembunuhan dan melarikan diri dari Kedah ke Pulau Pinang atau dari Pulau Pinang ke Kedah akan ditahan dan dikembalikan sebagai orang tangkapan.
  • Syarat VIII – Sesiapa juga yang mencuri cop mohor akan dikembalikan kepada kedua-dua belah pihak.
  • Syarat IX – Kedua-dua belah pihak bersetuju bahawa orang-orang yang memusuhi Syarikat Hindia Timur dan Sultan Kedah tidak akan diberikan sebarang bantuan.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
chief_negeri_sembilan-800px
Sejarah

Perlantikan Yang Dipertuan Besar Negeri Sembilan Yang Pertama

29 April 1898 – Yamtuan Besar Seri Menanti, Tuanku Muhamad Ibni Tuanku Antah telah dilantik sebagai Yang Dipertuan Besar Negeri Sembilan yang pertama pada tahun 1898. Perlantikan ini adalah berdasarkan persetujuan Inggeris dan Undang Yang Empat.

Perlantikan ini juga merupakan satu langkah Kerajaan Inggeris untuk menyelesaikan rasa tidak puas hati di kalangan rakyat terutamanya penghulu-penghulu yang berfahaman konservatif yang mendakwa bahawa Yam Tuan Tuanku Muhamad adalah orang yang sepatutnya memerintah Kerajaan mengikut adat.

Yamtuan Tuanku Muhamad merupakan Yamtuan Seri Menanti yang ketujuh telah menggantikan ayahandanya Tengku Antah yang mangkat pada tahun 1888. Baginda dilantik atas persetujuan penghulu berenam iaitu Penghulu Johol, Ulu Muar, Jelebu, Teraci, Gunung Pasir dan Inas.

Pada tahun 1889, Tuanku Muhamad telah meletakkan Seri Menanti dan jajahan takluknya di bawah perlindungan Inggeris. Dengan itu, Negeri Sembilan menjadi satu gabungan di bawah perlindungan Inggeris tanpa persefahaman politik.

Untuk memudahkan pentadbiran dan meluaskan pengaruh di samping menyatukan semula luak-luak atau daerah-daerah yang berpecah, Inggeris telah bersetuju melantik Tuanku Muhamad menjadi Raja Negeri Sembilan bergelar Yang Di-Pertuan Besar Negeri Sembilan.

Pada hari perlantikan tersebut satu perjanjian telah ditandatangani antara Yang Dipertuan Besar, Dato’ Kelana dan Dato’ Bandar sebagai Penghulu Sungai Ujung, Dato’ Madika selaku Penghulu Jelebu, Datuk Johan Pahlawan sebagai Penghulu Johol dan Datuk Sedia Raja selaku Penghulu Rembau.

Intipati perjanjian tersebut antara lain menetapkan pemerintahan menurut perlembagaan adat negeri serta warisan nenek moyang, pengesahan pelantikan raja oleh Undang Yang Empat mengikut adat, menerima sebarang nasihat Residen bagi menyelesaikan permasalahan negeri, melarang sebarang campur tangan Yang Dipertuan berkaitan dengan masalah yang dihadapi oleh Undang Yang Empat kecuali mengenai soal sempadan negeri kalau diminta.

Undang Yang Empat akan menyambut perayaan di dalam negeri masing-masing kecuali dalam upacara tertentu yang dijemput, di hari kemangkatan kedua pihak dikehendaki membawa hadiah emas dan Undang Yang Empat dimestikan menabalkan seorang putera Raja sekiranya Yang Dipertuan Besar mangkat.

Perlantikan Yang Dipertuan Besar Negeri Sembilan yang pertama ini telah menyatukan Negeri Sembilan dan menamatkan rasa tidak puas hati yang pernah wujud di negeri itu.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
Sejarah

Perjanjian Persahabatan Diantara Perlis Dengan Britain

28 April 1930 – Pada tahun 1930, satu perjanjian persahabatan diantara Perlis dengan Britain telah ditandatangani. Pihak Inggeris telah diwakili oleh Sir Cecil Clementi, Gabenor-gabenor Negeri-Negeri Selat merangkap Pesuruhjaya Tinggi Negeri-Negeri Melayu Bersekutu manakala bagi pihak kerajaan Perlis ditandatangani oleh Yang Maha Mulia Tuanku Syed Alwi, Raja Negeri Perlis.

Tuanku Syed Alwi

Tuanku Syed Alwi

Perjanjian persahabatan ini adalah untuk merapatkan perhubungan antara kerajaan Britain dengan Kerajaan Perlis dan menjelaskan kedudukan negeri Perlis berikutan dari keputusan Perjanjian Bangkok dalam tahun 1909 dimana daerah Perlis dipisahkan dari Kedah dan diletakkan di bawah pengaruh Inggeris oleh Siam.

Butir-butir perjanjian ialah:

  • Perlis diletakkan dibawah naungan kerajaan negeri
  • perhubungan politik dan hal ehwal luar Perlis dijalankan hanya melalui wakil kerajaan inggeris
  • Kerajaan Inggeris tidak berhak mempersekutukannya dengan negeri-negeri lain tanpa perintah rasmi Raja Perlis setelah mengadakan mesyuarat
  • takhta kerajaan Perlis hanya boleh diwarisi oleh keturunan baginda dan jika tidak ada pengganti, bakal raja akan dipilih oleh Majlis Mesyuarat Negeri dari keturunan pertalian darah serta dipersetujui oleh Raja Inggeris
  • Raja Perlis bersetuju menerima seorang Penasihat Inggeris bagi menasihati pentadbiran kerajaan Perlis dalam semua urusan kecuali adat dan agama Islam. Walaubagaimanapun baginda berhak membuat perhubungan terus dengan pesuruhjaya Tinggi atau Raja Inggeris
  • Raja Perlis memerintah dengan bantuan Majlis Mesyuarat Negeri yang mengandungi empat orang ahli, tiga melayu dan seorang Penasihat Inggeris.
  • Raja Perlis memerintah dengan bantuan Majlis Mesyuarat Negeri yang mengandungi empat orang ahli, tiga melayu dan seorang penasihat Inggeris. Mereka dipilih oleh baginda dan dipersetujui oleh Pesuruhjaya Tinggi.
  • Pegawai-pegawai kerajaan Perlis hanya dipilih dari orang Melayu Perlis kecuali bagi sesuatu kerja yang memerlukan perkhidmatan orang luar.
  • Bahasa Melayu dan tulisan Jawi menjadi bahasa dan tulisan rasmi dalam segala urusan kerajaan

Perjanjian persahabatan diantara Perlis dengan Britain yang ditandatangani pada hari ini dalam tahun 1930, memberi erti yang besar kepada sejarah negeri Perlis. Perjanjian ini menjelaskan lagi kedudukan negeri Perlis sebagai sebuah negeri berasingan dari negeri Kedah dan merintis jalan ke arah pembentukan kerajaan sendiri.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard