Tag Archives: inggeris

thailand-800px
Sejarah

Pemberontakan Terhadap Pentadbiran Siam Di Kedah

03 Ogos 1838 – Pada tahun 1838, satu pemberontakan terhadap pentadbiran Siam telah berlaku di negeri Kedah. Pemberontakan ini dipimpin oleh Tengku Muhammad Saad, anak saudara Sultan Ahmad Tajuddin Halim Shah.

Ketika pemberontakan ini berlaku Sultan Ahmad Tajuddin telah berundur ke negeri Melaka untuk menyelamatkan diri dari ditawan oleh Siam.

Negeri Kedah telah ditawan oleh Siam pada tahun 1821 kerana enggan menghantar ufti Bunga Emas kepada kerajaan Siam dan baginda juga enggan tunduk kepada arahan-arahan Raja Siam. Akibatnya Governor Ligor Chauphaya Nakhon di Thammarat telah diarahkan oleh Raja Siam menyerang negeri Kedah.

Serangan ini telah berjaya dan Sultan Ahmad Tajuddin berundur ke Pulau Pinang. Negeri Kedah pula telah ditadbir oleh pegawai-pegawai Siam.

Sultan Ahmad Tajuddin yang berada di Pulau Pinang berusaha sedaya upaya untuk mendapatkan semula negeri Kedah. Baginda dan pengikut-pengikut baginda telah membuat serangan ke atas orang-orang Siam di negeri Kedah tetapi telah dihalang oleh pihak Inggeris yang mementingkan perhubungan baik dengan kerajaan Siam di Bangkok.

Dalam tahun 1826 Perjanjian Burney telah ditandatangani di antara pihak Inggeris dan Siam. Antara perkara yang ditetapkan dalam perjanjian ini ialah Kedah dikekalkan sebagai negeri jajahan takluk negeri Siam.

Akibatnya Sultan Ahmad Tajuddin semakin berusaha untuk mendapatkan takhta kerajaan baginda.

Dalam tahun 1831 dan 1836 Sultan Ahmad Tajuddin dan para pengikut baginda telah menyerang orang-orang Siam di negeri Kedah. Angkatan perang Sultan Ahmad Tajuddin telah berjaya menghalau orang-orang Siam keluar dari negeri Kedah.

Tetapi kejayaan-kejayaan ini telah dihalang oleh angkatan perang Inggeris kerana dalam perjanjian Burney telah dipersetujui bahawa Inggeris akan menghalang Sultan Kedah dari mengambil kembali takhta baginda. Inggeris juga telah berjanji akan menghalang Sultan Kedah dari menyerang takluk negeri Siam.

Seterusnya pada hari ini dalam tahun 1838, Tengku Muhammad Saad, anak saudara Sultan Ahmad Tajuddin telah mengetuai satu pemberontakan terhadap pemerintahan Siam di negeri Kedah. Pemberontakan ini telah berjaya menghalau orang-orang Siam dari negeri Kedah, Setul dan Perlis.

Kejayaan ini seperti juga kejayaan-kejayaan sebelumnya telah dihalang oleh pihak Inggeris. Pihak Siam pula telah menghantar angkatan tentera yang besar untuk menawan semula negeri Kedah. Dalam masa beberapa bulan sahaja dalam tahun 1839, Siam telah dapat menawan semula negeri Kedah.

Akhirnya Sultan Ahmad Tajuddin berjaya menyelamatkan negeri Kedah dengan cara diplomasi dan dalam tahun 1842 kerajaan Siam bersetuju memberikan semula takhta kerajaan Negeri Kedah kepada Sultan Ahmad Tajuddin. Pentadbiran Siam di Kedah juga telah dimansuhkan.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
View_of_the_town_and_roads_of_Singapore_from_the_government_hill_published_1828-800apx
Sejarah

Perjanjian Persahabatan E.I.C-Johor

02 Ogos 1824 – Pada tahun 1824 satu perjanjian persahabatan E.I.C-Johor telah ditandatangani di antara John Crawfurd, Residen Inggeris di Singapura bagi pihak Syarikat Hindia Timur Inggeris (E.I.C) dengan Sultan Hussain Shah dan Temenggung Abdul Rahman.

Perjanjian ini dibuat di Singapura dan telah disahkan oleh Gabenor Jeneral Inggeris di Fort William, India pada 19 November 1824.

Mengikut perjanjian yang mengandungi 14 perkara ini, Sultan Hussain dan Temenggung Abdul Rahman bersetuju menyerahkan Pulau Singapura serta pulau-pulau dalam lingkungan sepuluh batu dari pantainya kepada pihak Inggeris.

Sebagai gantinya Sultan menerima wang hadiah sebanyak 33,200 dollar Sepanyol dan gaji bulanan sebanyak 1,300 dollar, selama hayat baginda. Temenggung pula menerima wang hadiah sebanyak 26,800 dollar dan gaji bulanan sebanyak 700 dollar selagi ada hayatnya.

John Crawfurd

John Crawfurd

Selain dari itu, jika Sultan Hussain dan Temenggung mahu pindah keluar dari Singapura, Syarikat Hindia Timur Inggeris akan membayar 20,000 ringgit dan kepada Temenggung atau penggantinya sebanyak 5,000 dollar.

Perjanjian ini juga telah membatalkan persetiaan-persetiaan dan persetujuan-persetujuan yang telah pernah dibuat di antara Kompeni Hindia Timur Inggeris dengan Sultan dan Temenggung.

Akibat dari perjanjian ini Sultan Hussain telah kehilangan kuasa dan kedaulatannya ke atas Singapura.

Perjanjian yang menjadikan Singapura hak milik Inggeris ini adalah lanjutan daripada usaha-usaha yang telah dimulakan oleh Thomas Stamford Raffles pada awal tahun 1819 bagi menjamin kepentingan Inggeris.

Dengan memanipulasikan keadaan politik kerajaan Johor masa itu, terutama sekali mengenai kedudukan kesultanannya yang sedang dipertikaikan, Raffles telah mengangkat Tengku Long menjadi Sultan dengan gelaran Sultan Hussain Muhammad Shah ibni Almarhum Sultan Mahmud, Sultan Johor dalam satu istiadat di Padang Singapura pada 6 Februari 1819.

Sir_Thomas_Stamford_Raffles

Sir Thomas Stamford Raffles

Pada hari itu juga Raffles, bagi pihak Kompeni Inggeris telah membuat perjanjian dengan Sultan Hussain dan Temenggung.

Peristiwa ini telah mengubah perjalanan sejarah Kerajaan Johor yang dahulunya meliputi Johor, Riau, Lingga, Singapura, Pahang dan pulau-pulau disekitarnya.

Bendahara Tun Ali di Pahang menyifatkan perbuatan orang-orang Inggeris di Singapura itu sebagai “suatu perbuatan yang telah menceraikan orang adik-beradik, anak beranak dan sahabat handai…….

Pada tahun 1823 satu lagi perjanjian telah dibuat oleh Raffles dengan Sultan Hussain dan Temenggung Abdul Rahman yang menjadikan kuasa Inggeris di Singapura lebih kukuh daripada tahun 1819, tetapi kekuasaan dan hak-hak Inggeris di pulau itu masih dalam keadaan yang kurang baik.

View_of_the_town_and_roads_of_Singapore_from_the_government_hill_published_1828

Apabila John Crawfurd menjadi Residen Singapura beliau telah mencadangkan pula supaya Singapura diambil langsung oleh Kompeni Inggeris dari tangan Sultan Hussain dan Temenggung Abdul Rahman.

Secara kebetulan pula perjanjian Inggeris- Belanda pada 17 Mac 1824 telah memisahkan politik kenegaraan rumpun bangsa Melayu, maka Residen Crawfurd pun berusaha menjadikan Singapura hak milik Inggeris.

Akhirnya pada hari ini dalam tahun 1824 satu perjanjian di antara John Crawfurd dengan Sultan Hussain dan Temenggung Abdul Rahman telah ditandatangani.

Dengan itu Singapura telah diambil langsung oleh Inggeris daripada raja-raja Melayu yang telah turun temurun mempunyai hak kuasa pertuanan di pulau itu, bukan dengan perang, melainkan dengan kepandaian tipu daya menggunakan wang ringgit pada ketika orang-orang yang diperdayakan itu benar-benar dalam kesempitan dan hendak menjaga taraf kedudukan mereka pula sebagai raja dalam negeri.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
syarikat-hindia-timur-800px
Sejarah

Perjanjian Ikatan Perdagangan Perak-Syarikat Hindia Timur Inggeris

30 Julai 1818 – Pada tahun 1818 satu Perjanjian Ikatan Perdagangan telah ditandatangani di antara East India Company atau Syarikat Hindia Timur Inggeris yang diwakili oleh Walter Sewell Gacraft dengan Sultan Perak, Sultan Abdullah.

Perkara-perkara yang terkandung di dalam perjanjian ini ialah seperti berikut:

FASAL I

Keamanan dan persaudaraan yang ujud sekarang di antara Syarikat Hindia Timur Inggeris dan D.Y.M.M. Raja Perak akan dikekalkan.

FASAL II

Kapal-kapal dan barang-barang dagangan kepunyaan rakyat British, atau orang-orang yang berada di bawah lindungan Syarikat Hindia Timur Inggeris, akan menikmati segala kemudahan dan keistimewaan yang diberi dan yang akan diperolehi oleh negara-negara yang diperkenankan oleh Raja Perak.

FASAL III

Kapal-kapal dan barang-barang dagangan kepunyaan rakyat Raja Perak akan juga menikmati kemudahan dan keistimewaan yang sama, selagi mereka berada di pelabuhan Fort Cornwallis dan di mana-mana tempat taklukan kerajaan British di Pulau Pinang.

FASAL IV

Raja Perak bersetuju tidak akan memperbaharui mana-mana perjanjian lama yang dibuat dengan negara-negara lain, syarikat awam dan orang-orang perseorangan, di mana peruntukan-peruntukannya menafikan atau menghalang perdagangan-perdagangan rakyat Inggeris, dan mereka tidak harus dibebani dengan cukai-cukai yang tidak dikenakan kepada rakyat negara-negara lain.

FASAL V

Raja Perak juga bersetuju tidak akan memberi monopoli barang-barang dagangan dan hasil keluaran daerah-daerahnya kepada sesiapa jua, Eropah atau Amerika atau rakyat lain-lain negara, dan membenarkan rakyat Inggeris untuk datang dan membeli apa jua jenis barangan seperti orang-orang lain.

FASAL VI

Syarikat Hindia Timur Inggeris tidak akan membuat sebarang perjanjian yang akan menafikan atau menghalang rakyat Raja Perak datang berdagang di Pulau Pinang, dan tidak akan membenarkan monopoli sebarang jenis barang dagangan kepada sesiapa jua pun.

FASAL VII

Raja Perak bersetuju tidak akan membenarkan perdagangan hamba sahaja, dan sebaliknya.

FASAL VIII

Perjanjian Ikatan Perdagangan ini seperti mana yang dinyatakan dalam perkara-perkara di atas adalah bertujuan untuk memupuk suasana aman dan persahabatan di antara Perak dan Pulau Pinang dan menjamin kebebasan perdagangan di antara kedua belah pihak.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
voc-800px
Sejarah

Pembaharuan Perjanjian Perdagangan Selangor – Belanda

29 Julai 1790 – Pada tahun 1790 Sultan Selangor, Sultan Ibrahim telah membuat pembaharuan perjanjian perdagangan Selangor – Belanda sebagai lanjutan daripada perjanjian yang telah ditandatangani empat tahun terdahulu.

Dalam tahun 1786 itu Sultan Ibrahim telah terpaksa menandatangani perjanjian ini setelah Kuala Selangor dikepung oleh kapal-kapal Belanda selama lebih kurang setahun.

Pengepungan orang-orang Belanda ke atas Kuala Selangor adalah bertujuan untuk mendapatkan kembali Kuala Selangor setelah dikalahkan oleh Sultan Ibrahim pada 28hb Jun 1785.

Kedudukan Belanda mula tergugat apabila pihak Inggeris telah mula bertapak di Pulau Pinang dan mula menumpukan perhatiannya kepada negeri-negeri di pantai barat Tanah Melayu.

Keadaan ini amat membimbangkan Belanda dan menggugat pengaruhnya di Selat Melaka. Ini juga secara tidak langsung akan mempengaruhi kedudukan Belanda di Selangor dan Perak.

Dalam keadaan yang demikian itu Gabenor Belanda di Melaka, Timmerman Thyssen telah menghantar Pesuruhjayanya, John Hendrik Stecker, ke Kuala Selangor untuk memperbaharui perjanjian perdagangan Selangor-Belanda, yang telah ditandatangani pada hari ini dalam tahun 1790, (iaitu antara Sultan Ibrahim dan John Stecker).

Dan pada hari ini dalam tahun 1790 Sultan Ibrahim dan John Stecker telah menandatangani semua perjanjian tahun 1786 itu.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
masjid_Temenggong-Abu-Bakar
Sejarah

Maharaja Abu Bakar Ditabal Sebagai Sultan Johor

29 Julai 1886 – Maharaja Abu Bakar ditabal sebagai Sultan Johor pada tahun 1886. Upacara pertabalan berlangsung di Istana Besar Johor Bahru dengan cara yang sederhana tetapi penuh istiadat.

Pengisytiharan baginda sebagai Sultan Johor telah dibuat pada 13 Februari 1886. Baginda dilantik menjadi Temenggung Johor pada 1862, dan kemudian mengisytiharkan gelaran Maharaja Johor pada 1868. Setelah kemangkatan Sultan Ali, baginda telah menaiki takhta kerajaan Johor pada 1877.

Pada masa pemerintahannya, banyak usaha-usaha dan jasa-jasa baginda dicurahkan dalam membangun dan memodenkan negeri Johor. Antara peranan penting yang dimainkan oleh baginda ialah menubuhkan perkhidmatan perubatan, pelajaran, pos dan kemudahan awam.

Sempena pelantikan baginda sebagai Sultan Johor, baginda telah menguatkan hak baginda sebagai seorang raja yang merdeka dan berdaulat.

Pentadbiran negeri dijalankan mengikut arahan baginda dan Majlis Mesyuarat Negeri. Baginda tidak lagi mahu menerima nasihat Gabenor Inggeris di Singapura. Sepanjang pemerintahan baginda, Johor tidak pernah menerima wakil British sebagai penasihat.

Dalam memperkukuhkan kedudukan baginda sebagai Sultan Johor, baginda telah memasyhurkan perlembagaan negeri yang dinamakan ‘Undang-undang Tubuh Kerajaan Johor, pada 14 April 1895.

Memandangkan kegigihan baginda memaju dan memodenkan Johor, sudah sewajamya baginda digelar ‘Bapa Johor Moden’ dan menjadi Sultan yang paling masyhur hingga ke luar negeri. Ini adalah kerana sikap dan kegemaran baginda menjelajah dan mendampingi orang ternama termasuk Queen Victoria dan King George V.

Dengan itu tidak hairanlah kemasyhuran baginda kekal hingga ke hari ini walaupun baginda telah mangkat pada 4 Jun 1895.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
istana_iskandariah_perak-800px
Sejarah

Perlantikan Raja Yusuf Sebagai Pemangku Sultan Perak

27 Julai 1877 – Raja Yusuf telah dilantik sebagai Pemangku Sultan Perak dengan memakai gelaran ‘Regent’ pada tahun 1877. Tujuan pelantikan ini dibuat ialah untuk mengisi kekosongan takhta Kerajaan Perak setelah Sultan Abdullah disingkirkan oleh Inggeris kerana terlibat dalam rancangan pembunuhan J.W.W. Birch pada 02 November 1875.

Raja Yusuf tidak dilantik terus sebagai Sultan kerana beberapa sebab. Pertama, adalah kerana Baginda merupakan seorang raja yang lemah dan tidak disukai oleh pembesar-pembesar negeri. Oleh itu baginda terpaksa menjadi pemangku Sultan selama hampir 10 tahun.

Pelantikan Raja Yusuf yang lemah ini sebagai Pemangku Sultan telah memaksa pihak Inggeris mengatur langkah-langkah supaya baginda dapat diterima oleh semua lapisan rakyat sebagai Sultan.

raja yusuf

Raja Yusuf | Foto : Arkib Negara

Untuk itu Presiden Hugh Low telah melantik Raja Yusuf menjadi pengerusi Majlis Mesyuarat Negeri yang ditubuhkan pada 10 September 1877. Walau bagaimanapun kedudukan baginda dalam Majlis tersebut juga sering dicabar oleh Raja Idris yang juga berhak terhadap takhta Kerajaan Perak.

Pada tahun 1878, Raja Idris telah berkahwin dengan Raja Nuteh Aisah iaitu puteri Sultan Yusuf. Dengan perkahwinan ini, Sultan Yusuf yang telah uzur dan lanjut usia itu banyak menyerahkan urusan-urusan pentadbiran kepada Raja Idris.

Penyerahan tugas-tugas ini telah membolehkan Raja Idris meluaskan pengalaman dalam urusan pentadbiran negeri. Oleh yang demikian apabila Sultan Yusuf diisytiharkan dengan rasminya menjadi Sultan Perak pada 27 Oktober 1886, Majlis Mesyuarat Negeri juga telah bersetuju supaya Raja Idris ditabalkan menjadi Raja Muda Perak.

Pelantikan Raja Yusuf sebagai pemangku Sultan pada hari ini dalam tahun 1877, banyak dipengaruhi oleh pihak Inggeris. Mereka sengaja melantik Sultan yang lemah bagi memudahkan pihak Inggeris meluaskan campur tangan dalam soal-soal pentadbiran negeri Perak.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
jww_birch_by_frank_swettenham-800px
Sejarah

Sultan Abdullah Menandatangani Pengisytiharan Memberi Kuasa Memungut Cukai Kepada Residen

24 Julai 1874 – Pada tahun 1874, Sultan Abdullah telah dilantik menjadi Sultan Perak berikutan dengan pengisytiharan memberi kuasa memungut cukai kepada Residen.

Pengisytiharan ini telah diketepikan buat beberapa waktu kerana keengganan baginda menandatanganinya akibat daripada perlantikan dan perselisihan yang berlaku dengan J.W.W. Birch iaitu Residen Inggeris yang pertama di Perak.

Kedatangan J.W.W. Birch di Perak sebagai Residen Inggeris tidak menyenangkan hati Sultan Abdullah dan Pembesar-pembesar Negeri kerana sikap dan tindakannya yang dianggap melampaui batas.

Perselisihan Sultan Abdullah dengan J.W.W. Birch menjadi rumit apabila J.W.W. Birch tidak bersetuju dengan tindakan Sultan Abdullah memajakkan kuasa memungut cukai di Muara Sungai Perak kepada seorang saudagar Cina.

J.W.W. Birch berpendapat kuasa memungut cukai itu hendaklah diserahkan kepada pegawai-pegawai kerajaan yang dilantik olehnya.

Sultan Abdullah Muhammad Shah

Sultan Abdullah Muhammad Shah

Desakan J.W.W Birch

Dalam bulan Februari dan Mac, J.W.W. Birch telah mendesak Sultan Abdullah supaya menandatangani pengisytiharan yang membolehkan beliau mengambil alih tugas-tugas memungut semua cukai.

Sultan Abdullah dengan disokong oleh Laksamana dan Menteri Larut enggan menandatangani pengisytiharan tersebut.

Sultan Abdullah telah bertindak menulis surat dan cuba menghantar wakil menemui Sir Andrew Clarke untuk meminta supaya J.W.W. Birch ditukarkan ataupun dihadkan kuasanya. Akan tetapi tindakan Sultan Abdullah itu telah gagal.

Satu lagi perselisihan antara Sultan Abdullah dan Pembesar-pembesar Perak dengan J.W.W. Birch telah terjadi apabila Residen bertindak melindungi hamba abdi yang melarikan diri. Orang-orang besar menganggap perbuatan ini sebagai satu cabaran kepada hak turun temurun mereka.

Sementara itu J.W.W. Birch sekali lagi meminta Sultan Abdullah menandatangani pengisytiharan berkaitan dengan kuasa memungut cukai tersebut dan Sultan diberi tempuh sehingga 20 Julai, untuk berbuat demikian kalau tidak jawatan baginda akan diturunkan.

j.w.w. birch

J.W.W. Birch

Rancangan Pembunuhan J.W.W Birch

Memandangkan kepada ancaman ini, satu mesyuarat telah diadakan pada 21 Julai di Durian Sebatang dengan dihadiri oleh pembesar-pembesar Perak atau wakil-wakil mereka kecuali Raja Yusof.

Hasil mesyuarat ini satu rancangan telah diatur untuk membunuh J.W.W. Birch yang dianggap telah merosakkan adat istiadat yang lama. Maharaja Lela sanggup menjalankan pembunuhan tersebut.

Sultan Abdullah pula pada zahirnya akan menunjukkan perhubungannya yang biasa dengan Residen, dan bersetuju menandatangani pengisytiharan yang memberi kuasa memungut cukai kepada Residen.

Dalam pada itu dengan cara sulit, Sultan Abdullah telah menghantar orang-orang baginda ke Pulau Pinang untuk membeli senjata bagi pemberontakan yang akan dijalankan. Akhirnya rancangan ini sampai ke puncaknya apabila J.W.W. Birch dibunuh dalam bulan November 1875 di Pasir Salak.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
tengku_kudin-800px
Sejarah

Perlantikan Semula Tengku Kudin Sebagai Wakil Yamtuan Negeri Selangor

22 Julai 1871 – Pada tahun 1871, satu rundingan telah diadakan di antara Sultan Abdul Samad, J.W.W. Birch, Setiausaha Kerajaan Negeri-negeri Selat dan Tengku Kudin di Istana Jugra, Selangor.

Rundingan ini diadakan bagi mengesahkan semula perlantikan Tengku Kudin sebagai wakil Yamtuan bagi mentadbirkan segala hal ehwal seluruh negeri Selangor yang telah dibuat oleh Sultan Abdul Samad pada tahun 1868.

Perlantikan sebelum ini yang telah menyebabkan berlakunya peperangan di Selangor dan membawa kepada campur tangan Inggeris.

Dalam rundingan ini juga Sultan Abdul Samad telah menyerahkan surat kuasa perlantikan tersebut kepada Tengku Kudin dan disaksikan oleh J.W.W. Birch dan C.J. Irving.

Dengan perlantikan ini, J.W.W. Birch telah memberi pengakuan bahawa pihak Inggeris akan memberikan segala bantuan yang diperlukan kepada Tengku Kudin untuk mengamankan negeri Selangor.

Hasil dari rundingan dan perlantikan ini telah memberikan kuasa kepada Tengku Kudin memerintah daerah-daerah pantai Selangor iaitu dari Kuala Selangor hingga ke Jugra dan Kuala Lumpur serta sekitarnya. Pada tahun 1878 Tengku Kudin telah berhenti dari jawatan ini.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
jww_birch_by_frank_swettenham-800px
Sejarah

Mesyuarat Pembesar-Pembesar Perak Untuk Membunuh J.W.W. Birch

21 Julai 1875 – Pada tahun 1875, satu mesyuarat pembesar-pembesar Perak telah dilangsungkan di Durian Sebatang, Perak bertujuan untuk membincangkan perkara-perkara berkaitan dengan campur tangan Inggeris khususnya pengenalan sistem Residen yang telah menghakis kuasa Raja dan pembesar-pembesar Melayu.

Mesyuarat tersebut turut dihadiri oleh oleh pembesar negeri Perak seperti Datuk Maharajalela, Datuk Laksamana dan Datuk Sagor. Sultan Abdullah yang baru menaiki takhta kerajaan Perak dengan bantuan Inggeris juga turut menghadiri mesyuarat tersebut.

j.w.w. birch

J.W.W. Birch

Dalam mesyuarat itu beberapa syor telah dikemukakan tentang cara-cara untuk membunuh J.W.W. Birch, Residen Inggeris di Perak. Pelbagai cara telah dicadangkan dan bentuk bertindak membunuh J.W.W. Birch.

Walaubagaimanapun akhirnya, syor Datuk Maharajalela dipersetujui dan beliau telah diberi tugas untuk melaksanakannya.

Dengan itu Datuk Maharajalela telah mengarahkan anak-anak buahnya Pandak Endut, Kulup Ali, Siputum, Ngah Jabar dan Setuah untuk menjalankan tugas membunuh Birch.

Akhirnya pada 2 November 1875 J.W.W. Birch, Residen Inggeris di Perak telah berjaya dibunuh di Pasir Salak Kampung Gajah ketika beliau sedang mandi.

Dengan kejayaan pembunuhan Birch itu telah menaikkan lagi semangat orang-orang Melayu Perak untuk menentang Inggeris yang menceroboh tanah air mereka dan membawa kepada tercetusnya peperangan yang besar di antara kedua pihak.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
durbar_pertama-800px
Sejarah

Persidangan Raja-Raja Melayu DURBAR Kedua

20 Julai 1903 – Pada tahun 1903, Persidangan Raja-raja Melayu Durbar kedua telah diadakan di Kuala Lumpur. Persidangan ini telah dihadiri oleh Sultan-sultan Melayu dan Pembesar-pembesar negeri.

Antaranya Sultan Perak, Sultan Idris Mersid AI-Azam Shah; Sultan Selangor, Sultan Sulaiman Shah; Sultan Pahang, Sultan Ahmad Shah dan Yang Dipertuan Besar Negeri Sembilan, Tuanku Muhammad, Residen-residen British pula terdiri dari J.P. Rodger (Perak), H. Conway Belfield (Selangor), D.G. Campbell (Pahang) dan W. Egerton (N. Sembilan).

Persidangan kali kedua ini telah dirasmi dan dipengerusikan oleh Pesuruhjaya Tinggi bagi Negeri-negeri Melayu Bersekutu, Sir Frank Swettenham. Beliau dibantu oleh Residen Jeneral, W.H. Treacher. Peruntukan sebanyak RM80,000 telah diluluskan untuk perbelanjaan persidangan ini.

Perkara-perkara yang dibincangkan antara lain berhubung dengan menjadikan Bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi, pengambilan orang-orang Melayu dalam perkhidmatan kerajaan, peruntukan rumah-rumah dan balai-balai bagi Penghulu.

Turut dibincanakan juga berkenaan perluasan penanaman padi dan kelapa di kalangan orang-orang Melayu, pelaburan tabung Negeri-negeri Melayu Bersekutu dalam Pembinaan Jalan Keretapi Johor dan sebagainya.

Persidangan Durbar kedua yang berlangsung selama empat hari ini telah memberi erti yang besar kepada Raja-raja Melayu. Ia bukan sahaja memberi kesempatan bersuara malah ia juga telah membuka peluang kepada Raja-raja Melayu memperjuangkan hak-hak mereka demi kepentingan orang-orang Melayu.

Sultan Idris, Perak adalah yang paling banyak mengemukakan pendapat. Baginda menentang usul Inggeris bagi menyatukan Negeri-negeri Melayu kerana ini akan mengakibatkan Sultan kehilangan kuasa mutlak.

Baginda juga berharap negeri-negeri ini dikekalkan sebagai entiti yang berasingan bagi menjamin kuasa Sultan-sultan.

Persidangan ini juga telah membuka jalan ke arah Penubuhan Majlis Persekutuan.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard