Tag Archives: pekerja

tin_mine_federated_Malay_states_(1902)-800px
Sejarah

Persetujuan Melombong Bijih Timah Di Selangor

08 Mac 1873 – Dalam tahun 1873, satu persetujuan melombong bijih timah di Selangor dan tanah jajahannya telah ditandatangani di antara Tengku Dhiauddin (Tengku Kudin) Wizurai Selangor dan jajahan takluknya bersama Count Charles Frederick Theodore Marie Maur de Gelors dari Ngadirojo di Jawa Tengah dan James Guthrie Davidson dari Singapura. Persetujuan ini dibuat supaya Wilayah Selangor yang dikelilingi oleh lombong bijih timah dapat dikerjakan sepenuhnya. Dalam perjanjian ini sebuah kompeni akan diwujudkan dengan modal sekurang-kurangnya 10,000 sterling bagi menjalankan kerja perlombongan di keseluruhan kawasan lombong bijih timah di wilayah Selangor.

Bagi menjamin kerja-kerja mencari dan mengerjakan lombong bijih timah berserta timbunan telerang, keladak dan lanar, persetujuan ini memperuntukkan lesen khas selama 10 tahun termasuk kebenaran dan izin mendiami beberapa daerah di Selangor, Kelang dan Bernam. Kebenaran ini juga termasuk segala kegiatan perlombongan dari urusan menyediakan sistem pengangkutan, menggali lombong, memperolehi bijih timah, melongok bahan buangan, membasuh, mencuci, mengasing bijih dari pasir, quartz, lumpur dan sebagainya juga urusan menghancur dan melebur timah.

bijih timah selangor

Pihak kedua juga dibenarkan membina bangunan kedai, rumah pekerja, kilang dan menempatkan alat-alat jentera, bahan api dan apa juga yang dirasakan sesuai dan berpatutan. Walau bagaimanapun sebarang kerosakan hendaklah dibaiki dengan biayai sendiri dan sekiranya ia melibatkan tanah milik peribadi, ganti rugi yang berpatutan mestilah diberikan malah dilarang mengambil tanah peribadi tanpa kebenaran pihak pertama.

Sebagai membalas kebenaran dan pemberian hak melombong ini pihak kedua hendaklah membayar kepada Wizurai atau wakilnya atau kepada pemerintah kerajaan Selangor sejumlah 5% daripada keluaran hasil kasar setiap bulan samada dalam bentuk bijih yang dilebur atau dalam bentuk wang iaitu 3 dolar bagi sebahara timah 312 kati yang dihasilkan oleh lombong tersebut.

Dari masa ke semasa kuatkuasa persetujuan ini pihak pertama mestilah sentiasa dimaklumkan mengenai jumlah penghasilan lombong berserta pelan kedudukan bahan bijih yang masih belum digali. Pihak pertama juga dibenarkan merekod segala maklumat yang dikehendaki berkaitan dengan perlombongan bijih timah di samping memeriksa dan mengarahkan suasana kerja yang adil dan tersusun malah pihak pertama adalah bebas untuk menggunakan peralatan dan kelengkapan perlombongan juga kemudahan sistem perhubungannya.

lombong bijih

Seandainya kerja perlombongan diabaikan pihak pertama bebas memasuki dan mengambil hasil lombong malah selepas notis 6 bulan kawasan itu boleh ditukar milik tanpa sebarang tindakan undang-undang.

Kuatkuasa perjanjian 10 tahun ini boleh dipanjangkan 99 tahun selepas tarikh luput yang pertama dengan kadar sewa yang serupa kecuali diadakan satu persetujuan baru dalam tempoh tambahan ini. Kuatkuasa persetujuan ini samada 10 tahun pertama atau dalam tempoh tambahan 99 tahun, tertakluk di bawah kuasa merujuk kepada wakil yang dilantik oleh Gabenor Negeri-negeri Selat atau Setiausaha Tanah Jajahan.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
johor_causeway_bambard_1942
Sejarah

Serangan Tentera Jepun Ke Atas Singapura

09 Februari 1942 – Pada 31 Januari 1942, keseluruhan Tanah Melayu jatuh ke dalam tangan Jepun. Kekalahan pertahanan terakhir tentera British di Johor telah membawa kepada pengunduran mereka dari Tanah Melayu ke Singapura. Pada saat-saat akhir pengunduran tersebut, tentera British telah meletupkan tambak Johor. Tambak Johor yang dimusnahkan telah melewatkan serangan tentera Jepun ke atas Singapura selama seminggu.

Serangan udara ke atas Singapura telah dilakukan seawal 8 Disember 1941 untuk melemahkan pertahanan udara Singapura. Pengeboman awal telah dilakukan terhadap Pangkalan Tentera Laut Sembawang dan lapangan terbang di sebelah utara. Menjelang hari serangan hanya tinggal 10 buah pesawat udara British yang berpangkalan di Kallang. Ini disebabkan oleh pangkalan udara Tengah, Seletar dan Sembawang tidak dapat digunakan kerana berada dalam jarak serangan artileri tentera Jepun di Johor Baharu. Pesawat lain yang masih berfungsi telah dipindahkan untuk membantu pertahanan Borneo.

Hurricane_singapore

Pada pagi 9 Februari beberapa pertempuran udara berlaku di pantai Sarimbun. Dengan kemusnahan teruk Pangkalan Udara Kallang kesemua pesawat yang tinggal telah diundurkan ke Sumatera. Ini telah menyebabkan pertahanan udara Singapura lumpuh sepenuhnya.

Menyedari bilangan pasukannya semakin berkurangan dan bekalan yang terhad, Jeneral Yamashita perlu mengambil Singapura dengan kadar segera. Yamashita telah mengumpulkan sebahagian tentera Jepun di bahagian timur manakala sebahagian lagi dikumpulkan secara senyap di bahagian barat Johor.

Walaupun mengetahui terhadap kedudukan dan pergerakan tentera Jepun lebih awal, Pemerintah Malaya lebih yakin Jepun akan menyerang melalui kawasan timur.

singapore-map_1942

Permulaan Serangan Tentera Jepun Ke Atas Singapura

Untuk mengaburi Pihak British, tentera Jepun telah mengebom bahagian timur manakala 23,000 lagi masuk melalui barat. Pada 8:30 malam 8 Februari tentera Jepun dari divisyen ke-5 dan ke-18 mula menyeberang Selat Johor dengan kumpulan pertama sekitar 4,000 anggota pada satu-satu masa. Sejumlah 13,000 anggota mendarat pada malam tersebut manakala 10,000 anggota lagi pada awal pagi.

8_feb_singapore_attack_800px

Kredit Foto : Australian War Memorial

Briged ke-22 Australia yang diketuai oleh Brigedier Harold Taylor cuba mempertahankan kawasan tersebut walaupun bilangan mereka hanya sekitar 3,000 anggota. Gelombang pendaratan tentera Jepun yang semakin ramai menyebabkan pertahanan Australia semakin lemah. Menjelang tengah malam, tentera Jepun berjaya mengukuhkan kedudukan mereka. Tentera Australia pula terpaksa berundur dan berkumpul ke Pangkalan Udara Tengah.

Pada pagi 9 Februari, Percival menghantar Briged ke-12 Infantri India sebagai bantuan dan sampai kepada Mejar Jeneral Gordon Bennett pada waktu tengah hari. Briged ke-44 Infantri India yang masih bertahan mula merasakan tekanan dan setelah perbincangan di antara Percival dan Bennett, mereka bersetuju untuk berundur ke timur. Bennett mengambil keputusan membentuk barisan pertahanan kedua, dikenali sebagai “Kranji-Jurong Switch Line”, iaitu barisan pertahanan yang menghala ke barat, terletak di antara dua batang sungai yang berpusat di Bulim, timur Lapangan Terbang Tengah.

singapore_bulim_line_800px

Kredit Foto : Australian War Memorial

Masalah Komunikasi

Pasukan pertahanan Briged ke-27 Australia yang diketuai oleh Brigedier Duncan Maxwell bertahan pada bahagian tengah dengan menggunakan mesin dan mortar manakala kawasan perairannya telah disimbah dengan minyak lalu dibakar. Ini memberikan kesukaran bagi tentera Jepun untuk mara ke hadapan.

Masalah pentadbiran dan komunikasi telah melemahkan lagi pertahanan tentera British. Maxwell sedar Briged ke-22 sedang menghadapi tentangan yang hebat dan bimbang jika terjadi kepungan, akan tetapi beliau tidak dapat menghubungi Taylor untuk mengesahkannya. Apabila tentera Jepun mula menyerang bahagian barat dan mengeksploitasi jurang Sungai Kranji, Batalion 2/26 terpaksa berundur ke timur Jalan Bukit Timah.

Tindakan ini telah membuka laluan kepada tentera Jepun untuk memasuki Singapura melalui Kranji tanpa sebarang tentangan. Dengan terbukanya laluan tersebut, kereta kebal dan artileri mula masuk dan bergerak ke selatan dengan pantas.

9_feb_Singapore_causeway_attack_800px

Kredit Foto : Australian War Memorial

Pada 10 Februari masalah komunikasi antara Pasukan British semakin parah. Apabila arahan mengenai pertahanan kedua ke arah barat Reformatory Road dikeluarkan, Komander Briged ke-22 telah tersalah tafsir arahan tersebut lalu mengundurkan pasukannya ke arah timur. Pertahanan Jurung akhirnya runtuh apabila Brigedier Archie Paris, Komander Briged ke-12 India mengarahkan pasukannya berundur ke simpang berhampiran Bukit Panjang apabila beliau terputus hubungan dengan Briged ke-27. Komander Briged ke-44 India, Ballantine juga tersalah tafsir arahan dan mengundurkan pasukannya.

Pada 11 Februari tentera Jepun meneruskan kemaraan dengan Divisyen ke-5 menghala ke arah Bukit Panjang manakala Divisyen ke-18 ke arah Bukit Timah. Di Bukit Timah tentera Jepun telah bertempur dengan Batalion ‘X’ dan setelah mengalahkan Briged ke-6/ke-15 India, mereka mula menyerang Briged ke-22 berhampiran Reformatory Road.

12_feb_Singapore_attack_800px

Kredit Foto : Australian War Memorial

Menyedari bekalan semakin berkurangan, Yamashita cuba membohongi Percival dengan mengatakan “Hentikan penentangan terdesak dan tidak berguna ini”. Pada ketika ini kekuatan Briged ke-22 hanya tinggal beberapa ratus anggota sahaja. Jepun telah menawan Bukit Timah termasuk bekalan makanan dan minyak tentera British. Bagaimanapun Jeneral Archibald Wavell, (Komander American-British-Dutch-Australian Command) mengarahkan Percival supaya jangan menyerah dan terus berlawan. Usaha untuk mengambil semula Bukit Panjang dan Bukit Timah dilakukan tetapi gagal.

My attack on Singapore was a bluff – a bluff that worked. I had 30,000 men and was outnumbered more than three to one. I knew that if I had to fight for long for Singapore, I would be beaten. That is why the surrender had to be at once. I was very frightened all the time that the British would discover our numerical weakness and lack of supplies and force me into disastrous street fighting.
– Tomoyuki Yamashita

Pada 13 Februari, Tambak Johor telah diperbaiki oleh jurutera Jepun dan membolehkan lebih banyak kereta kebal masuk ke Singapura. Para pegawai senior telah menasihat Percival supaya menyerah bagi mengurangkan kehilangan nyawa orang awam. Percival masih enggan dan gagal mendapatkan arahan untuk menyerah dari pihak atasannya.

14_feb_Singapore_attack_800px

Kredit Foto : Australian War Memorial

Pertahanan tentera British masih diteruskan dengan tentera Australia berada di bahagian barat laut sekitar berek Tanglin, Di sebelah kanan mereka Divisyen ke-18 British, Divisyen ke-11 India dan Briged ke-2 Malaya berada di penghujung Farrar Road timur Kallang. Di sebelah kiri pula Briged ke-44 India dan Briged ke-1 Malaya berada dari Buona Vista ke Pasir Panjang. Tiada pertempuran besar yang dihadapi pada ketika ini kecuali di Pasir Panjang di mana Briged ke-1 Malaya yang terdiri daripada Batalion Infantri Malaya, dua Batalion Infantri British dan Pasukan Jurutera Diraja yang masih memberikan tentangan sengit terhadap tentera Jepun.

Lt_Adnan_Saidi

Dalam pertempuran tersebut, satu platun Melayu 42 anggota, diketuai oleh pegawai muda, Leftenan Adnan bin Saidi, menahan Jepun selama dua hari dalam Pertempuran Pasir Panjang. Unitnya mempertahankan Bukit Chandu, kawasan di mana simpanan termasuk simpanan peluru terbesar pihak British. Leftenan Adnan telah dibunuh oleh tentera Jepun selepas unitnya dikalahkan.

Pembunuhan Hospital Alexandra

Pada 14 Februari Jepun masih meneruskan serangan di bahagia barat, kawasan di mana pertempuran Bukit Candu pada hari sebelumnya. Pada jam 1 tengah hari, Jepun mara ke arah Berek Hospital Alexandra. Pada mulanya seorang Leftenan yang bertindak sebagai pengaman sambil mengibarkan bendera putih telah dibunuh dengan bayonet. Setelah memasuki hospital tersebut, tentera Jepun telah membunuh 50 lagi anggota tentera termasuk yang sedang dibedah. Doktor dan jururawat turut dibunuh.

Keesokannya, kira-kira 200 pekerja lelaki dan pesakit dipaksa berjalan kira-kira 400m ke arah kawasan perindustrian. Mereka yang terjatuh semasa dalam perjalanan akan ditikam dengan bayonet. Mereka dikumpulkan di dalam satu bilik yang sempit yang tidak mempunyai sistem pengudaraan yang baik. Mereka ditinggalkan semalaman tanpa bekalan air. Sebahagian dari mereka telah menemui ajal akibat tindakan tersebut. Mereka yang masih hidup ditikam dengan bayonet pada keesokan harinya.

Japanese_shooting_Sikh_prisoners

Menjelang 15 Februari meneruskan serangan. Pihak British telah kehabisan makanan dan kekurangan bekalan peluru. Meriam anti-pesawat juga kehabisan peluru dan tidak mampu mematahkan serangan udara Jepun yang menyebabkan kehilangan nyawa yang besar di kalangan orang awam di pusat bandar.

Penyerahan Kalah Tentera British

Pada 9:30 pagi, Percival mengadakan mesyuarat dengan para Komandernya. Percival memberikan dua pilihan iaitu serangan balas untuk mengambil kembali depot simpanan di Bukit Timah atau menyerah kalah. Setelah berbincang mereka mendapati tiada jalan untuk melancarkan serangan balas dan terpaksa menyerah kalah.

Satu pasukan telah dibentuk yang mengandungi pegawai tinggi, setiausaha dan jurubahasa dan dihantar untuk berbincang. Mereka menaiki kenderaan yang membawa bendera Union Jack dan bendera putih. Mereka kembali dengan arahan supaya Percival sendiri dan para pegawai tertingginya perlu hadir ke Kilang Kereta Ford untuk menerima syarat penyerahan kalah. Bendera Matahari Terbit juga perlu dinaikkan pada bangunan tertinggi di Singapura iaitu bangunan Cathay.

percival_surrender

Di bawah perjanjian itu juga segala penentangan perlu dihentikan pada 20:30 malam, semua angkatan tentera di Singapura perlu menyerah tanpa syarat. Semua pasukan British perlu melucutkan senjata dalam masa satu jam. British dibenarkan mengekalkan 1,000 anggota untuk mengawal sebarang rompakan sehingga diganti dengan tentera Jepun. Yamashita akan bertanggungjawab terhadap semua nyawa penduduk awam di Singapura.

British_Surrender

Percivel menyerah kalah secara rasminya pada 17:15 petang. Sebelum itu beliau telah mengarahkan supaya segala kod, peralatan dan dokumen rahsia termasuk senjata berat dimusnahkan terlebih dahulu. Dengan penyerahan kalah ini seluruh Persekutuan Tanah Melayu telah jatuh ke tangan Tentera Jepun pada 15 Februari 1942.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
Lexis_Hibiscus_Port_Dickson_800
Sejarah

Pengisytiharan Majlis Perbandaran Port Dickson

02 Februari 2002 – Pada tahun 2002, Port Dickson diisytiharkan dengan rasminya sebagai Majlis Perbandaran Port Dickson. Sebelum ini ia dikenali sebagai Majlis Daerah Port Dickson yang ditubuhkan pada 1 Disember 1979 dengan perbelanjaan permulaan sebanyak RM 2.1 juta.

Pengisytiharan Majlis Perbandaran Port Dickson disempurnakan oleh Menteri Besar Negeri Sembilan, Tan Sri Mohd Isa Abdul Samad pada 3 Februari di Dataran Teluk Kemang.

Bendera Dan Bunga Rasmi

Majlis Perbandaran Port Dickson mempunyai bendera dan bunga rasminya sendiri.
Antara makna dan penerangan bendera dan bunga rasmi tersebut :

bendera_mppd

Warna Putih : melambangkan kesucian dan menggambarkan kejujuran serta sikap amanah setiap golongan pekerja Majlis Perbandaran bagi memberikan perkhidmatan yang bersih dan cekap

Warna Maroon : Memberikan ketenangan dan Melambangkan perpaduan bangsa serta kegigihan setiap Individu untuk memberikan perkhidmatan yang terbaik Untuk masyarakat setempat.

bunga_tanjung

Bunga tanjung dipilih sebagai bunga rasmi Port Dickson sejajar dengan sejarah tempat tersebut dimana sebelum Port Dickson dibangunkan dan dimajukan ianya dikenali dengan nama Tanjung oleh orang Melayu tempatan kerana kedudukannya di teluk kecil.

Majlis Perbandaran Port Dickson mempunyai kawasan seluas 140.32 km persegi yang terdiri daripada Mukin Jimah, Port Dickson, Si Rusa, Pasir Panjang dan Mukim Linggi. Kawasan ini dibahagikan kepada dua iaitu kawasan operasi seluas 35.87 km persegi dan kawasan kawalan seluas 104.45 km persegi.

Sepanjang pantai Port Dickson memaparkan ciri perbandaran peranginan tepi pantai yang serba moden, kawasan pendalamannya pula menggabungkan adunan aktiviti pertanian, perdagangan dan perindustrian.

Port-Dickson-lighthouse

Selain daripada pantai-pantainya yang terkenal Majlis Perbandaran Port Dickson juga meliputi beberapa bandar dan pekan yang terdiri daripada Port Dickson, Teluk Kemang, Pasir Panjang, Pengkalan Kempas, Linggi, Lukut, Chuah, Sungai Nipah dan Bukit Pelanduk.

Kenaikan taraf Port Dickson ini juga menjadikan Negeri Sembilan mempunyai tiga Majlis Perbandaran iaitu Majlis Perbandaran Seremban dan Majlis Perbandaran Nilai.

Sumber : Arkib Negara Malaysia, Majlis Perbandaran Port Dickson

Standard
Sejarah

Tamatnya Tempoh Membebaskan Hamba Di Perak

31 Disember 1883 – Pada hari ini dalam tahun 1883, tamatlah tempoh membebaskan hamba-hamba di negeri Perak. Mereka yang enggan mematuhi perintah itu akan didenda. Keputusan membebaskan hamba di negeri itu adalah dengan daya usaha Sir Hugh Low, Residen Inggeris di Perak.

Hugh Low dilantik menjadi Residen pada bulan April 1877. Sejak awal-awal lagi, beliau telah meminta pandangan Raja Yusuf, Raja Idris, Dato’ Temenggong, Sheikh Mat Taib dan ramai lagi pembesar-pembesar Perak mengenai perhambaan di negeri itu. Beliau telah mencadangkan enam perkara dan satu daripadanya menyebutkan bahawa di masa akan datang, apabila negeri Perak bertambah maju, kerajaan negeri akan menebus segala hutang yang ditanggung oleh hamba-hamba berpandukan syarat-syarat yang akan ditentukan oleh Majlis Mesyuarat Negeri yang akan dilantik kelak. Tanda-tanda keaiban dari sistem perhambaan di Perak akan dihapuskan.

freedom

Pelaksanaan Dan Tempoh Membebaskan Hamba

Dalam tahun 1878, Raja Yusuf telah bertindak atas arahan Sir Hugh Low supaya semua hamba-hamba didaftarkan. Dalam soal perhambaan ini Sir Hugh Low amatlah tegas. Raja Idris, Datuk Raja Mahkota dan Orang Kaya Temenggung telah tidak berjaya untuk mendapatkan lanjutan masa hingga kepada tahun 1884 sebelum hamba-hamba dihapuskan di Perak. Walau bagaimanapun beliau tetap mencadangkan supaya 31 Disember 1883, sebagai tarikh hamba-hamba ini dibebaskan.

Raja Idris dan lain-lain pembesar akhirnya bersetuju dengan beberapa resolusi antaranya adalah memberikan ganti rugi kepada tuan-tuan punya hamba mengikut kadar syarat-syarat pembebasan hamba dengan bayaran maksimum sebanyak $30.00 untuk hamba lelaki dan hamba berhutang serta $60.00 untuk hamba perempuan.

Dalam jangka masa antara Oktober 1882 hingga 31 Disember 1883 iaitu tarikh resolusi diluluskan oleh Majlis dan tarikh hamba-hamba dibebaskan, semua hamba-hamba tetap berkhidmat dengan tuan-tuan ataupun membayar daripada jumlah kadar syarat-syarat pembebasan hamba yang perlu dibayar oleh kerajaan negeri mengikut kadar maksimum $15.00 untuk hamba lelaki dan $30.00 untuk hamba perempuan. Di dalam masa peralihan itu juga semua hamba-hamba akan didaftarkan dan dipindahkan daripada tuan punya hamba.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
pejabat buruh bentong-800px
Sejarah

Peraturan Gaji Mengikut Undang-Undang British

16 November 1949 – Majlis Undang-undang Persekutuan telah meluluskan peraturan gaji mengikut undang-undang British kepada buruh-buruh di Persekutuan Tanah Melayu. Sebelum itu gaji-gaji bagi buruh hanya berdasarkan Peraturan Kontrak yang digunakan semenjak tahun 1909 di mana gaji yang dibayar adalah bergantung kepada peraturan-peraturan yang disyaratkan oleh majikan dan persetujuan buruh-buruh yang diambil bekerja tanpa mengutamakan kebajikan dan beban kerja yang dilakukan. Ini adalah kerana buruh-buruh yang diambil adalah bekerja secara sambilan dan dibayar upah setiap hari atau seminggu sekali.

Oleh kerana pada praktikalnya buruh-buruh yang sama terus bekerja tanpa mendapat apa-apa keistemewaan dalam hal kebajikan dari majikan, mereka menghadapi masalah jurang pembayaran upah dan beban hidup harian. Mereka pula tidak mempunyai kebebasan bersuara dan tidak boleh menjadi ahli kesatuan yang sentiasa melindungi hak-hak kebajikan pekerja. Hal-hal kebajikan mereka hanya bergantung kepada budi bicara majikan yang berbeza-beza di antara satu dengan yang lain.

pekerja

Untuk mengatasi masalah tersebut, Parlimen British telah meminda peraturan buruh dengan memperluaskan skop kebajikan kepada pekerja pada tahun 1946. Ini bermakna majikan harus menitikberatkan kebajikan pekerja dan menentukan nilai upah berdasarkan beban kerja yang dilakukan, kemudahan buruh, kemudahan asas harian dan memberi kebebasan buruh menganggotai Kesatuan Pekerja.

Dengan pindaan itu, Persekutuan Tanah Melayu yang menggunakan Undang-undang Inggeris turut berubah pada hari ini dalam tahun 1949 setelah Majlis Perundangan Persekutuan Tanah Melayu meluluskannya. Peraturan gaji mengikut undang-undang British tersebut mula berkuatkuasa dalam semua perusahan yang mengikut kontrak di Persekutuan Tanah Melayu dan juga di Singapura.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
reedy-800px
Sejarah

Panglima Muda Jempol Menyerang Pekan

05 April 1892 – Pada tahun 1892, Panglima Muda Jempol telah menyerang daerah Pekan di negeri Pahang. Peristiwa itu merupakan salah satu episod dalam pemberontakan Pahang yang bermula dalam tahun 1891 yang dipimpin oleh salah seorang pembesar Pahang iaitu Pahlawan Semantan atau Dato’ Bahaman. Dalam kekacauan yang berlaku ketika Panglima Jempol menyerang Pekan, dua orang pekerja Eropah dari Syarikat Pahang Exploration yang sedang menguruskan pengeluaran kayu balak dari hutan Sungai Duri dekat Kuala Chini telah terbunuh.

Berita berkenaan serangan itu telah sampai ke pengetahuan Residen Pahang, J.P. Rodger yang ketika itu berada di Pulau Tawar. Beliau dengan pengikutnya telah pergi ke Pekan dan menahan seorang daripada mereka yang disyaki terlibat dalam serangan tersebut. Seterusnya pihak Inggeris juga telah menangkap seramai 21 orang lagi yang disyaki terlibat dalam kejadian tersebut. Bagaimanapun Panglima Muda Jempol dapat melepaskan diri.

Akibat dari serangan itu pihak Inggeris telah berusaha memperkuatkan pertahanan mereka dengan mendirikan satu pusat kawalan di Kuala Jempol. Pada bulan Julai 1892 pihak Inggeris telah menghantar sepasukan polis Sikh ke Jempol untuk mengekori Panglima Muda Jempol tetapi gagal sehinggalah pada bulan Oktober 1892 apabila Panglima Muda Jempol akhirnya terkorban dalam satu pertempuran dengan pihak Inggeris.

Walaupun Panglima Muda Jempol telah tewas, pemberontakan Pahang berterusan sehingga bulan November 1895 apabila enam orang pahlawan Pahang iaitu Dato’ Bahaman, Awang Nong, Teh Ibrahim, Haji Mat Wahit dan Mat Lela telah menyerah diri kepada Kerajaan Siam. Rasu dan Mat Kilau pula dilaporkan telah meninggal dunia di Terengganu.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
Dayabumi_Complex-800px
Sejarah

Laluan Pejalan Kaki Bawah Tanah Kompleks Dayabumi-Masjid Negara

22 November 1984 – Pada hari ini dalam tahun 1984, laluan pejalan kaki bawah tanah yang menghubungkan Kompleks Dayabumi dan Masjid Negara telah dirasmikan. Majlis perasmian telah dilakukan oleh YB Datuk Shahrir Abdul Samad, Menteri Wilayah Persekutuan.

Laluan bawah tanah melintasi Jalan Sultan Hishamuddin tersebut adalah sepanjang 43.5 meter, lebar 6.8 meter dan tingginya 3.9 meter. Untuk membina laluan bawah tanah ini kerajaan telah memperuntukkan kos sebanyak RM3.2 juta.

dayabumi-1

Sistem pembinaan laluan ini merupakan satu alternatif yang paling sesuai di samping pembinaan jejantas yang telah dilaksanakan di beberapa tempat. Di samping itu ia banyak memberi faedah kepada pejalan-pejalan kaki dan pekerja-pekerja jabatan kerajaan yang terdapat di kawasan sekitarnya.

Dalam ucapan perasmiannya, YB. Datuk Shahrir Abdul Samad menyifatkan laluan bawah tanah sebagai lambang dua aspek di antara pembangunan moden dan kepentingan syiar Islam kerana ianya menggabungkan Kompleks Dayabumi dan Masjid Negara.

Perasmian laluan bawah tanah Kompleks Dayabumi dan Masjid Negara pada hari ini dalam tahun 1984 memberi keselesaan dan kemudahan kepada orang awam di samping membantu menyelesaikan masalah kesesakkan jalan raya.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
Sejarah

Peletakan Batu Asas Kampus Institut Teknologi Mara

14 Oktober 1967 – Pada tahun 1967, Timbalan Perdana Menteri, Tun Abdul Razak bin Hussein telah meletakkan batu asas pembinaan kampus Institut Teknologi Mara (ITM). Pembinaan kampus ini diperlukan kerana negara mengalami kekurangan pekerja terlatih di tahap profesional dan separa profesional di kalangan Bumiputera. Bagi mengatasi masalah ini, Kerajaan meluluskan sebidang tanah seluas 300 ekar di Shah Alam untuk dijadikan tapak bagi Maktab Mara.

Sejarah ITM bermula pada tahun 1956 dengan penubuhan Dewan Latihan RIDA, sebuah pusat percubaan yang menyediakan kursus persediaan bagi belia luar bandar. Dewan Latihan RIDA ini diilhamkan oleh Datuk Onn bin Jaafar, ekoran lawatan beliau ke Ceylon pada tahun 1950 untuk mengkaji program pembangunan luar bandar di negara tersebut. Hasil dari lawatan itu, kertas kerja dibentangkan kepada Majlis Lembaga Kemajuan Kampung dan Perusahaan atau RIDA (The Rural and Industrial Development Authority).

UiTMlogo

Universiti Teknologi MARA (UiTM)

Pada tahun 1956, RIDA menubuhkan Unit Latihan diketuai oleh Tuan Syed Alwi bin Syed Sheikh Alhadi. Dibawah unit ini lahir Taman Asuhan RIDA dan Dewan Latihan RIDA. Pada Jun 1965, Dewan Latihan RIDA ditukar nama kepada Maktab MARA (Majlis Amanah Rakyat) dan pada 14 Oktober 1967, Maktab Mara secara rasmi ditukar kepada Institut Teknologi MARA.

Pada 26 Ogos 1999, Perdana Menteri Malaysia, Dato’ Seri Dr. Mahathir Mohamad mengumumkan pertukaran nama ITM kepada Universiti Teknologi MARA (UiTM).

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
perkeso_logo-800px
Sejarah

Penubuhan Pertubuhan Keselamatan Sosial (Perkeso)

01 Oktober 1971 – Pada tahun 1971, Pertubuhan Keselamatan Sosial (PERKESO) telah ditubuhkan di bawah Kementerian Buruh dan Tenaga Manusia untuk melaksana dan mentadbir Skim-skim Keselamatan Sosial di bawah Akta Keselamatan Sosial Pekerja, 1969, iaitu Skim Insuran Bencana Pekerjaan dan Skim Pencen Ilat. Pada 1 Julai 1985, status PERKESO sebagai Jabatan Kerajaan telah diubah kepada sebuah Badan Berkanun.

Sejarah bermula pada tahun 1958, apabila kajian keselamatan sosial telah dijalankan oleh pakar dari Pertubuhan Buruh Antarabangsa (I.L.O) dan pada tahun 1962 sebuah jawatankuasa tertinggi dibentuk untuk mengkaji hasil kajian ini. Hasil daripada laporan kajian tersebut, telah menjadi asas kepada Akta Keselamatan Sosial yang telah diluluskan oleh Parlimen dalam tahun 1969 dengan tujuan untuk memberi perlindungan keselamatan sosial kepada pekerja-pekerja dan tangungan mereka.

Pada 1 Julai 1972 Akta Keselamatan Sosial 1969 dengan rasminya dilancarkan oleh Perdana Menteri, Tun Haji Abdul Razak bin Hussein. Sesungguhnya penubuhan PERKESO pada hari ini telah memberi perlindungan keselamatan sosial yang sangat bermakna kepada pekerja-pekerja dan tanggungannya serta mempertingkatkan tahap kesedaran keselamatan dan kesihatan pekerjaan di negara ini.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard