Tag Archives: inggeris

majlis_bandaraya_melaka-800px
Sejarah

Pengisytiharan Majlis Bandaraya Melaka Bersejarah

15 April 2003 – Pada tahun 2003, Majlis Perbandaran Melaka Bandaraya Bersejarah dinaikkan taraf sebagai Majlis Bandaraya Melaka Bersejarah (MBMB). Upacara pengisytiharan MBMB diadakan di Dataran Sejarah Ayer Kroh. Timbalan Menteri Perumahan dan Kerajaan Tempatan, Datuk Peter Chin Fah Kui menyerahkan watikah pengisytiharan MBMB kepada TYT Yang di Pertua Negeri Melaka, Tun Datuk Seri Utama Syed Ahmad Al-haj bin Syed Mahmud Shahabudin.

majlis_melaka_bandaraya_bersejarah

Sejarah perbandaran bermula dengan pengwujudan Melaka. Pada tahun 1824, perbandaran Melaka dinamakan sebagai “The Town and The Fort of Malacca” ditadbir oleh “Committee of Assessors” di bawah Kerajaan Inggeris. Pada tahun 1848, Akta East India XIX, telah menekankan supaya diwujudkan “Jawatankuasa Perbandaran” bagi menggantikan “The Committee of Assessors”. Akta ini memperuntukkan lima orang Ahli Majlis yang diketuai oleh seorang “Resident Counsillor” dikenali sebagai Pesuruhjaya Perbandaran.

Pada 1 Januari 1887, Ordinan Perbandaran Negeri-negeri Selat meluluskan sempadan perbandaran seluas 1.4 batu persegi dan diperluaskan kepada 4.2 batu persegi pada tahun 1930 di bawah Akta 133 pada tahun 1913. Pada 1 Januari 1977 melalui Akta 171 (1976), kawasan Perbandaran Melaka dicantumkan dengan Majlis Perbandaran Melaka Bandaraya Bersejarah (MPMBB) dengan kawasan pentadbirannya seluas 114.7 batu persegi dan pada 1 Januari 2010, kawasan pentadbiran baru MBMB meliputi seluas 30.86 km persegi.

Pengisytiharan ini memberi manfaat kepada rakyat dengan pelbagai projek pembangunan pelancongan disamping menjadikan Bandaraya Melaka semakin maju dan moden.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
seri_menanti-3-800px
Sejarah

Cadangan Meletakkan Seri Menanti, Ulu Muar Dan Jempol Di Bawah Naungan British

13 April 1876 – Pada tahun 1876, satu cadangan untuk meletakkan daerah Seri Menanti, Ulu Muar dan Jempol di bawah naungan British telah dikemukakan oleh Sir F. W. Jervois, Gabenor Negeri-negeri Selat kepada Kerajaan British di London. Cadangan itu juga bertujuan untuk melantik seorang Penghulu (Malay Captain) yang disenangi oleh Inggeris dan disokong oleh kebanyakan Suku.

Di samping itu seorang Wakil British akan dilantik bagi ketiga-tiga daerah tersebut untuk menyakinkan penduduk-penduduk di situ bahawa Kerajaan British sedang berusaha untuk menyelesaikan masalah-masalah mereka. Ini adalah berikutan daripada perebutan kuasa di antara Tuanku Ahmad Tunggal (anakanda kepada Yamtuan Imam) dan Tuanku Antah (anakanda kepada Yamtuan Radin) untuk jawatan Yamtuan Besar.

Ketiga-tiga daerah itu adalah di bawah kuasa Tuanku Ahmad Tunggal yang disenangi oleh Inggeris dan mendapat sokongan 10 daripada 12 suku Tubuh di Seri Menanti dan yang juga berpengaruh di daerah Jelebu dan Jale. Bagaimanapun Tuanku Ahmad Tunggal tidaklah diangkat oleh Datuk -datuk Penghulu Luak dan Orang Empat Istana sebagai pengganti ayahandanya (Tuanku Imam) yang baru mangkat kerana tidak suka dengan kelakuannya.

Kedudukan Tuanku Ahmad Tunggal sebagai Yamtuan Seri Menanti dicabar oleh sepupunya Tuanku Antah, anakanda kepada Yamtuan Radin yang diangkat oleh Orang-orang Besar dan segolongan anak-anak Raja sebagai Yamtuan pada tahun 1872. Tuanku Antah dan pasukannya yang dikatakan telah menyebabkan kekacauan di Sungai Ujung telah melarikan diri dari buruan British dan Datuk Kelana yang menyokong Tuanku Ahmad Tunggal.

Setelah Tuanku Antah lari meninggalkan Seri Menanti maka Dato’ Kelana Sungai Ujung, Dato’ Rembau dan Dato’ Jelebu mengisytiharkan diri mereka sebagai Penghulu-penghulu yang bebas dalam Luak atau Daerah masing-masing.

Pada 5 Jun 1876 Tuanku Antah telah sampai ke Johor dan mengadap Sultan Johor. Pada 6hb Jun, beliau telah pergi ke Singapura menemui Gabenor Negeri-negeri Selat, Sir Frederick Aloysius Weld. Dalam pertemuan itu Tuanku Antah telah menyatakan persetujuannya untuk bersahabat dengan Kerajaan British dan membantu British memujuk Dato’ Muar, Dato’ Jempol dan Dato’ Terachi, Dato’ Gunung Pasir, Dato’ Inas dan Baginda Tan Mas yang dikatakan telah sama-sama menyebabkan kekacauan (menyerang Balai Polis) Sungai Ujung itu supaya menyerah diri.

Dalam pertemuan itu juga Tuanku Antah meminta British supaya tidak campur tangan jika beliau ingin berperang semula dengan Dato’ Kelana Syed Abdul Rahman (Syed Aman) untuk mengambil semula Seri Menanti. Di atas permintaan itu Sir Frederick menjawab, “Untuk menjaga keamanan Tuanku, sekarang baliklah Tuanku ke Seri Menanti dan menjadi Raja Seri Menanti sahaja. Sungai Ujung biarlah tinggal pada Syed Aman.

Dengan keputusan Gabenor British itu maka Tuanku Antah pun baliklah ke Seri Menanti dan menjadi Raja Seri Menanti sahaja yang berkuasa ke atas luak-luak Johol, Inas, Ulu Muar, Jempol, Terachi dan Gunung Pasir. Pada 23hb November, 1876 telah diadakan perjanjian di antara Tuanku Antah dengan Penghulu-penghulu Luak dengan disaksikan oleh Gabenor British untuk mengakui dan mengesahkan perlantikan Tuanku Antah sebagai Yamtuan Seri Menanti sahaja, dan bukan Yamtuan Besar atau ‘sultan’ Negeri Sembilan seperti yang dihajatkannya dahulu.

Bagaimanapun, perjanjian ini masih belum dapat meletakkan daerah Seri Menanti, Ulu Muar dan Jempol di bawah perlindungan British. Pada peringkat ini pihak British hanya mulai meresapkan kuasanya.

Hanya pada tahun 1889 (13hb Julai, 1889) barulah kawasan-kawasan itu terletak di bawah pengaruh dan perlindungan British dengan termeterainya perjanjian penubuhan Konfederasi Negeri Sembilan di antara Tuanku Muhamad ibni Almarhum Tuanku Antah dengan Penghulu-penghulu Luak, Konfederasi Seri Menanti di satu pihak dan Gabenor Negeri-negeri Selat di pihak yang lain.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
mati-800px
Sejarah

Pahlawan Pahang Berundur Ke Terengganu

10 April 1895 – Dalam tahun 1895, Hugh Clifford, Residen British di Negeri Pahang telah sampai ke Kuala Terengganu dengan satu angkatan tentera yang mengandungi beratus-ratus orang askar yang lengkap bersenjata untuk mencari dan menangkap pahlawan-pahlawan Melayu Pahang. Pahlawan Pahang berundur ke Terengganu dan menyembunyikan diri ke Ulu Terengganu kerana menentang pihak British yang telah masuk campur dalam pemerintahan negeri Pahang. Di antara pahlawan-pahlawan Pahang itu ialah Datuk Bahaman, Tok Gajah (Katib Rasu), Mat Kilau, Mat Lela, Awang Nong dan Teh Ibrahim.

Hugh_Charles_Clifford

Hugh Charles Clifford

Pasukan Clifford secara keseluruhannya terdiri daripada 252 orang, 190 di antaranya adalah orang-orang Melayu. Beliau melakukan berbagai cara untuk mendapatkan maklumat daripada penduduk-penduduk Kelantan dan Terengganu terhadap pergerakan pahlawan-pahlawan Pahang itu, termasuk membeli rahsia. Bagaimanapun cara ini telah tidak mendatangkan hasil, malah lebih daripada itu dilakukannya paksaan dengan kekerasan seperti perotanan. Beliau juga memakai cara dengan menyuruh penduduk-penduduk melakukan sumpah dengan Quran di atas kepala untuk mendapatkan keterangan yang diperlukannya.

Taktik peperangan sepit udang yang digunakan oleh Clifford untuk mengepung musuh dan juga taktik menyekat bekalan makanan gagal menyebabkan tertangkapnya atau penyerahan diri para pahlawan Pahang tersebut. Clifford mengatakan hal ini terjadi kerana bantuan penduduk-penduduk Kelantan dan Terengganu kepada pejuang-pejuang Pahang serta sikap tidak jujur Pesuruhjaya Siam yang dipercayai bertalam dua muka.

Dato' Bahaman

Dato’ Bahaman

Hugh Clifford yang mengesyaki mereka sedang menyembunyikan diri dalam kawasan rumah Engku Saiyid Keramat di Kampong Paluh, Kuala Terengganu telah meminta pertolongan Sultan Terengganu, Sultan Zainal Abidin dan Engku Saiyid Keramat untuk menangkap pahlawan-pahlawan Pahang yang dianggap sebagai “pemberontak”.

Baginda Sultan Zainal Abidin telah menunjukkan sikap enggan membantu pihak British menangkap pahlawan-pahlawan Pahang itu kerana tidak mahu turut serta membinasakan orang-orang yang sebangsa dan seagama dengan baginda. Engku Saiyid Keramat yang telah bertemu dengan pahlawan-pahlawan Pahang itu dan menyuruh mereka berlindung di Besut serta menggalakkan mereka meneruskan perjuangan mereka terhadap pihak British, memberitahu Clifford bahawa beliau tidak tahu dan tidak pernah berjumpa dengan pahlawan-pahlawan itu.

Setelah tiga bulan ekspedisi memburu (hingga ke Kelantan) pahlawan-pahlawan tidak juga menunjukkan harapan cerah, malah semakin dalam keadaan ketidakpastian, akhirnya pada 17 Jun 1895, Gabenor mengarahkan Clifford kembali ke Pahang. Ekspedisi yang menelan belanja RM 7,393.83 itu telah gagal dalam tujuan utamanya, tetapi menurut Wise (pegawai Inggeris yang terbunuh dalam pertempuran merebut kembali kubu Jeram Ampai pada 29hb Jun, 1894) bahawa ia telah memberikan maklumat yang berguna kepada Inggeris mengenai Kelantan dan Terengganu.

Bagaimanapun dalam tahun 1896 Duff (Superintenden Polis Pahang) dalam laporannya menyatakan bahawa pemimpin-pemimpin pejuang Pahang yang melarikan diri, Bahaman, Mat Kilau, Mat Lela, Imam Perang Yusof, Teh Ibrahim dan Awang Nong telah diperangkap oleh Siam dalam satu jamuan yang sengaja mereka (pihak Siam) adakan. Di dalam sekapan ini dikatakan pahlawan Mat Kilau telah terbunuh, dan yang lainnya dibawa ke Chieng Mai. Laporan Duff ini disokong oleh hasil penyelidikan wakil Konsul British di Siam, Archer, berdasarkan kepada siasatannya ke atas adik Mat Kilau, Teh Ibrahim.

Antara lain, Teh Ibrahim menyatakan,

..The Siamese would not let us go; and, fearing probably that we would escape, they invited us to a banquet, and suddenly attacked and arrested us while we were eating. 1 was seriously hurt, and have, as you see, still the marks of about ten wounds in my head. My elder brother Mat Kilau was killed at the time, as also others of my relations.

Kemunculan Mat Kilau

Bagaimanapun, tidak terdapat sumber yang pasti mengenai hal itu dan mengenai kematian Mat Kilau. Dalam bulan Disember 1969, Tuhan telah menggerakkan hati Mat Kilau yang pada itu memegang kad pengenalan diri K/P 2044778 dan bernama Mohamad bin Ibrahim, memperkenalkan dirinya yang sebenar.

Untuk mengelakkan dirinya dari menjadi tumpuan ramai, Mat Kilau telah bersetuju mengumumkan dirinya di kampung kelahirannya. Atas daya usaha Omar bin Mat Kilau, maka Mat Kilau dibawa ke Kampung asalnya iaitu Kampung Masjid, Pulau Tawar Jerantut. Pada hari Jumaat 26 Disember 1969, Mat Kilau telah pergi ke Masjid di Kampung Masjid untuk bersembahyang Jumaat. Selepas sembahyang, Mat Kilau telah membaca Quran dan kemudiannya mengisytiharkan dirinya sebagai Mat Kilau.

Mat Kilau

Mat Kilau

Pengisytiharan ini telah menggemparkan orang ramai sehingga Kerajaan Pahang menubuhkan sebuah jawatankuasa untuk menyiasat. Jawatankuasa itu dibentuk pada 8 Januari 1970. Beberapa orang telah ditemuramah bagi membuktikan bahawa Mat Siam itu adalah Mat Kilau. Setelah disahkan maka pada pukul 10.30 pagi hari Khamis, 6 Ogos 1970, Mat Siam diisytiharkan sebagai Mat Kilau oleh Menteri Besar Pahang, YAB Tan Sri Haji Yahaya Mohd Seth.

Setelah empat hari selepas pengumuman pengiktirafan terhadap dirinya dibuat, Mat Kilau meninggal dunia kerana keuzuran. Usianya ketika itu dipercayai berusia 122 tahun. Walau bagaimanapun fakta ini dipertikaikan kerana tiada dokumen untuk mengesahkan usia beliau.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
reedy-800px
Sejarah

Panglima Muda Jempol Menyerang Pekan

05 April 1892 – Pada tahun 1892, Panglima Muda Jempol telah menyerang daerah Pekan di negeri Pahang. Peristiwa itu merupakan salah satu episod dalam pemberontakan Pahang yang bermula dalam tahun 1891 yang dipimpin oleh salah seorang pembesar Pahang iaitu Pahlawan Semantan atau Dato’ Bahaman. Dalam kekacauan yang berlaku ketika Panglima Jempol menyerang Pekan, dua orang pekerja Eropah dari Syarikat Pahang Exploration yang sedang menguruskan pengeluaran kayu balak dari hutan Sungai Duri dekat Kuala Chini telah terbunuh.

Berita berkenaan serangan itu telah sampai ke pengetahuan Residen Pahang, J.P. Rodger yang ketika itu berada di Pulau Tawar. Beliau dengan pengikutnya telah pergi ke Pekan dan menahan seorang daripada mereka yang disyaki terlibat dalam serangan tersebut. Seterusnya pihak Inggeris juga telah menangkap seramai 21 orang lagi yang disyaki terlibat dalam kejadian tersebut. Bagaimanapun Panglima Muda Jempol dapat melepaskan diri.

Akibat dari serangan itu pihak Inggeris telah berusaha memperkuatkan pertahanan mereka dengan mendirikan satu pusat kawalan di Kuala Jempol. Pada bulan Julai 1892 pihak Inggeris telah menghantar sepasukan polis Sikh ke Jempol untuk mengekori Panglima Muda Jempol tetapi gagal sehinggalah pada bulan Oktober 1892 apabila Panglima Muda Jempol akhirnya terkorban dalam satu pertempuran dengan pihak Inggeris.

Walaupun Panglima Muda Jempol telah tewas, pemberontakan Pahang berterusan sehingga bulan November 1895 apabila enam orang pahlawan Pahang iaitu Dato’ Bahaman, Awang Nong, Teh Ibrahim, Haji Mat Wahit dan Mat Lela telah menyerah diri kepada Kerajaan Siam. Rasu dan Mat Kilau pula dilaporkan telah meninggal dunia di Terengganu.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
radio_malaya_flyer-800px
Sejarah

Penubuhan Radio Malaya

02 April 1946 – Jabatan Penyiaran yang dikenali dengan RADIO MALAYA ditubuhkan pada tahun 1946 dan beribu pejabat di Singapura. Dengan tertubuhnya Jabatan ini maka tamatlah perkhidmatan penyiaran di bawah Pentadbiran Tentera British. Sejak ditubuhkan ia memainkan peranan yang penting kepada rakyat dan negara.

Di masa darurat tahun 1948 hingga 1951 Radio Malaya menyiarkan Siaran Darurat dalam usaha menentang dakyah dan keganasan komunis. Menjelang merdeka Radio Malaya mendidik dan membimbing rakyat dalam menghadapi satu penghidupan baru dalam negara yang merdeka dan berdaulat.

Pemindahan Radio Malaya Dari Singapura

Pada tahun 1959, Ibu Pejabat perkhidmatan ini (Radio Malaya) telah dipindahkan dari Singapura ke Rumah Persekutuan, di Kuala Lumpur. Dari Rumah Persekutuan ini rancangan-rancangan disiarkan dalam empat bahasa iaitu Melayu oleh Perkhidmatan Melayu, Inggeris (Perkhidmatan Inggeris), Cina (Perkhidmatan Cina), dan Tamil (Perkhidmatan Tamil), yang kemudiannya dikenali sebagai Rangkaian-rangkaian Nasional, Biru, Hijau dan Merah.

Radio_Malaya

Selepas Penubuhan Malaysia

Apabila Malaysia ditubuhkan pada 16 September 1963 ia bertukar menjadi Radio Malaysia dan siarannya meliputi Sabah (Radio Malaysia Sabah) dan Sarawak (Radio Malaysia Sarawak). Dalam tahun 1963, selepas penubuhan Malaysia, Jabatan Penyiaran memulakan siaran daerahnya untuk memberi perkhidmatan yang lebih meluas pada orang ramai supaya dapat diterima dan difahami oleh rakyat sepenuhnya.

Siaran Daerah yang pertama dimulakan pada 16 November 1963, apabila Stesen Daerah Kota Bharu ditubuhkan. Bagaimanapun Stesen Daerah ini hanya dirasmikan pada 6 November 1964. Kini terdapat 15 stesen daerah di Malaysia termasuk di Sabah dan Sarawak. Pada 15 Februari 1963 Radio Malaya melancarkan Siaran Luar Negeri iaitu SUARA MALAYA dalam 3 bahasa untuk memprojek imej negara di luar negeri dari segi politik, ekonomi dan sosial di samping mempereratkan tali persaudaraan dengan negara jiran.

Apabila Malaysia tertubuh ia bertukar menjadi Suara Malaysia. Hari ini Suara Malaysia menyiarkan rancangan dalam lapan bahasa iaitu Indonesia, Inggeris, Mandarin, Thai, Arab, Filipina dialek Tagalog, Bahasa Malaysia dan Burma.

angkasapuri_70_800px

Angkasapuri

Perkhidmatan Televisyen Malaysia

Bidang penyiaran telah maju setapak lagi apabila Perkhidmatan TV dimulakan pada 28 Disember 1963. Segala kegiatan dan penerbitan rancangan dijalankan di Studio-studio sementara di Jalan Ampang, Kuala Lumpur. Apabila studionya di Kompleks Angkasapuri yang terletak di Bukit Putra siap, TV Malaysia memulakan siaran dari sana pada 6 Oktober 1969 melalui Rangkaian Pertama. Pada bulan November tahun yang sama Rangkaian Kedua pula dilancarkan dan diikuti oleh Rangkaian Ketiga pada bulan November 1971.

Pada 11 Oktober 1969, Radio Malaysia dan TV Malaysia telah bergabung menjadi satu Jabatan iaitu JABATAN PENYIARAN MALAYSIA. Pada 19 April 1972, Rangkaian Nasional Radio Malaysia memulakan siaran 24 jam sehari, manakala masa siaran bagi rangkaian lain juga turut bertambah. Pada 9 Mei 1972, Radio Malaysia telah berpindah ke bangunannya sendiri, Wisma Radio yang dilengkapi dengan kemudahan penyiaran yang moden. Selaras dengan perkembangan pesat di Ibu negara, Radio Malaysia telah memulakan Siaran Ibu kota pada 5 November 1973. Kajian juga sedang dibuat untuk menentukan sama ada siaran yang sama dapat diadakan di bandar-bandar besar di Malaysia di masa akan datang.

Siaran Televisyen Warna

Pada 20 Jun 1975, Siaran FM Stereo pula dilancarkan bagi memenuhi kehendak pendengar-pendengar yang meminati Siaran Stereofonik. Siaran FM yang ada sekarang dapat didengar di Selangor, di Wilayah Persekutuan, Pahang Barat, Selatan Perak dan sebahagian dari Negeri Sembilan. Untuk memberi perkhidmatan yang lebih bermutu kepada orang ramai, Jabatan Penyiaran menerusi TV Malaysia telah memulakan siaran warna pada 28 Disember, 1978 melalui Rangkaian Nasional dan Pertama setelah 15 tahun TV Malaysia dilancarkan. Ini diikuti oleh Rangkaian Kedua pada 7 Mei 1979 dan Rangkaian Ketiga pada 31 Ogos 1980.

Siaran TV warna ini telah mencapai kejayaan yang lebih tinggi dari yang dijangkakan mengikut perancangan asalnya. Peratus siaran warna kini ialah 87 % melalui Rangkaian Nasional dan Pertama, 67% Rangkaian Kedua dan 50% Rangkaian Ketiga. Peratusan ini telah melebihi dari peratus yang dirancangkan mengikut perancangan asal di mana hanya pada tahun 1985 ia dijangkakan akan mencapai 80%.

Hari ini kedua-kedua media Radio dan TV Malaysia menjadi media kerajaan yang terpenting untuk menerangkan dan memberi liputan yang seluas-luasnya mengenai segala dasar dan rancangan kerajaan di samping memberi hiburan.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
mohor_syarikat_hindia_timur_inggeris-800px
Sejarah

Pemindahan Kuasa Negeri-Negeri Selat Dari India Ke Pejabat Tanah Jajahan Di London

01 April 1867 – Pada tahun 1867, Pejabat Tanah Jajahan London telah mengambil alih pentadbiran Negeri-negeri Selat yang terdiri daripada negeri Melaka, Singapura dan Pulau Pinang. Pemindahan kuasa ini adalah lanjutan daripada permintaan dan rayuan yang telah dikemukakan di Parlimen London oleh Pedagang-pedagang Negeri Selat yang tidak berpuas hati dengan sistem pentadbiran Syarikat Hindia Timur Inggeris yang berpusat di Calcutta, India.

Laporan Mills mendakwa mengenai kelemahan pihak pentadbir dan kekurangan wakil pihak pemerintah yang boleh berhubung dengan orang-orang tempatan serta ketidakcekapan Kerajaan di India yang tidak menitikberatkan masalah-masalah yang dihadapi oleh Negeri-negeri Selat.

Pedagang-pedagang di Negeri-negeri Selat tidak berpuas hati dengan tindakan Kerajaan India yang telah menguatkuasakan undang-undang mata wang dan menghantar orang-orang dari India ke Negeri-negeri Selat . Ketidakpuasan ini semakin meluas apabila Kerajaan India berhasrat untuk mengenakan cukai ke atas pelabuhan bebas yang diamalkan oleh Negeri-negeri Selat untuk mengatasi masalah ekonomi yang buruk. Mereka mendakwa perkhidmatan yang direncanakan bagi Negeri-negeri Selat tidak memuaskan dan mendapati satu pengabaian dan penyelewengan telah berlaku. Setiap undang-undang yang diluluskan oleh Kerajaan India tidak bersesuaian dengan keadaan Negeri-negeri Selat manakala pegawai-pegawai untuk menguruskan hal pentadbiran Negeri-negeri Selat tidak berpengalaman.

Pada tahun 1857, satu pemberontakan (Indian Mutiny) telah berlaku di India dan mengakibatkan Syarikat Hindia Timur Inggeris menjadi muflis. Keadaan ini memberi kesempatan kepada golongan Pedagang-pedagang untuk membuktikan kelemahan pentadbiran India. Kelemahan dan masalah mereka telah dibawa ke Parlimen Inggeris oleh Lord Bury pada 13 April 1858. Memorandum mengenainya diserahkan kepada Lord Stanley, Setiausaha Kerajaan India.

Pada 10 Ogos 1866, Akta bagi memindahkan pentadbiran Negeri-negeri Selat ke Pejabat Tanah Jajahan diluluskan dan ini meletakkan Negeri-negeri Selat secara langsung di bawah pentadbiran Pejabat Tanah jajahan Inggeris di London. Upacara rasmi penubuhan Negeri-negeri Selat sebagai Koloni Inggeris yang baru berlangsung pada hari ini dalam tahun 1867, di Dewan Bandaraya Singapura dengan Sir Harry St. George Ord dilantik sebagai Gabenornya yang pertama dan berpejabat di Pulau Pinang.

Dengan pemindahan kuasa ini maka tamatlah pentadbiran Syarikat Hindia Timur Inggeris ke atas Negeri-negeri Selat yang telah bermula sejak tahun 1826.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
Lord_Louis_Mountbatten-800px
Sejarah

Pemerintahan Tentera British Di Tanah Melayu Tamat

31 Mac 1946 – Pemerintahan Tentera British atau BMA yang memerintah di Tanah Melayu selama kira-kira 7 bulan telah diisytiharkan tamat pada tahun 1946. Penamatan pemerintahan tentera British itu telah diisytiharkan dengan rasminya oleh Lientenant General Sir Frank M. Messevy sebagai wakil Sir Lord Mountbatten, Pegawai Pemerintah Tertinggi Bersekutu South East Asia Command.

Dengan itu berakhirlah satu era Pemerintahan Kerajaan Tentera yang julung kalinya diadakan di Tanah Melayu. Pemerintahan Tentera British atau BMA di Tanah Melayu bermula pada 12hb. September, 1945 setelah Jepun menyerah kalah. Pemerintahan secara tentera itu diletakkan di bawah arahan Sir Lord Mountbatten, Pegawai Pemerintah Tertinggi, Tanah Melayu. Ia dibahagikan kepada 9 wilayah di mana tiap-tiap wilayah diletakkan di bawah arahan Ketua-Ketua Wilayah yang dilantik sendiri oleh Pegawai Pemerintah Tertinggi.

Pembentukan Pemerintahan Tentera British yang dilaksanakan oleh Kerajaan British mempunyai matlamat dan tujuan tertentu di antara lain:-

  • Untuk mengamankan, mengawal serta memulihkan keselamatan Tanah Melayu akibat masalah perkauman dan bekalan makanan;
  • Untuk menghapuskan kegiatan dan ideologi komunis yang dilancarkan oleh Parti Komunis Malaya (PKM);
  • Untuk mengawal pergerakan nasionalisme yang aktif dan radikal yang dipengaruhi oleh nasionalis Indonesia untuk menyatukan Tanah Melayu menjadi sebahagian Indonesia;

Gen_Sir_Frank_Messervy

Di dalam usaha-usaha untuk mencapai matlamat dan tujuan ini kerajaan tentera British atau BMA telah membentuk berbagai badan perancang yang bertanggungjawab dalam hal-hal pertahanan, perubatan, perhubungan, politik, teknikal, pengangkutan, pembekalan dan lain-lain. Sungguhpun berbagai badan telah dibentuk, BMA tidak berjaya memulihkan ekonomi Tanah Melayu seperti diharapkan oleh Kerajaan British.

Walau bagaimanapun tidak dapat dinafikan BMA berjaya di dalam usahanya memulihkan keamanan dan keadaan keselamatan yang membolehkan Inggeris berkuasa kembali di Tanah Melayu. Kerajaan Inggeris merasakan perubahan politik Tanah Melayu perlu dilakukan dengan membentuk semula sebuah kerajaan awam.

Pada 18 Mac, 1946, Lord Mountbatten telah mengarahkan pegawai-pegawainya bersiap sedia ke arah penamatan pemerintahan tentera British atau BMA ditamatkan dan digantikan dengan sistem pentadbiran baru yang dikenali dengan nama Malayan Union pada 1 April, 1946.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
tanda_lalu_lintas-800px
Sejarah

Peraturan Tanda Isyarat Lalu Lintas Diwartakan

30 Mac 1946 – Pada tahun 1946, satu peraturan mengenai tanda isyarat lalu lintas bagi kenderaan bermotor telah diwartakan. Peraturan ini telah dibuat oleh Pesuruhjaya Pengangkutan Jalan yang menggunakan kuasa yang diberikan di bawah Seksyen 5 Pengisytiharan Pengangkutan Jalan dan telah disahkan oleh Timbalan Ketua Hal Ehwal Awam, Semenanjung Tanah Melayu.

Di bawah peraturan ini, tidak dibenarkan meletak sebarang tanda isyarat lalulintas di atas jalan raya, selain daripada tanda isyarat yang diletakkan atau mendapat persetujuan dari penguatkuasa jalan raya. Bagi tanda isyarat yang telah sedia ada pada 1 Mac 1946 di mana tidak termasuk dalam keperluan peraturan ini, Pesuruhjaya bolehlah membenarkan tanda isyarat tersebut disimpan dalam jangka masa yang ditentukan.

Peraturan juga menetapkan, tanda-tanda isyarat yang diletakkan berhampiran atau di atas jalan raya hendaklah mengikut saiz dan jenis tanda-tanda yang ditentukan dalam jadual. Juga ditetapkan perkataan-perkataan yang digunakan pada tanda-tanda isyarat hendaklah dalam Bahasa Inggeris. Terjemahan ke bahasa-bahasa lain adalah dibenarkan digunakan pada tanda-tanda isyarat tetapi hendaklah dituliskan di bawah perkataan Inggeris.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
kemerdekaan_malaysia
Sejarah

Pengumuman Dasar Kerakyatan Tanah Melayu

28 Mac 1951 – Pada tahun 1951, Kerajaan Persekutuan Tanah Melayu telah mengumumkan Rang Undang-Undang mengenai dasar kerakyatan Persekutuan Tanah Melayu. Rang Undang-Undang ini adalah hasil dari cadangan-cadangan yang telah dibuat oleh Majlis Jawatankuasa Perhubungan Muhibah antara kaum. la adalah juga merupakan pindaan kepada Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu tahun 1948, bagi Fasal mengenai kerakyatan.

Menurut cadangan Rang Undang-Undang itu semua rakyat Persekutuan Tanah Melayu adalah berhak ke atas perkara-perkara politik. Semua rakyat dari berbagai kaum di jamin hak asasinya mengamalkan adat istiadat masing-masing dan dalam pada itu menjamin kedaulatan bangsa dan budaya Melayu sebagai teras kerakyatan dan kebangsaan. Rakyat Persekutuan adalah diwajibkan taat setia kepada Raja Pemerintahnya.

Bagi warganegara British atau tanah jajahannya ia berhak menjadi warganegara setelah mendaftarkan dirinya dan tidak meninggalkan Tanah Melayu selama 5 tahun. Seseorang perempuan warganegara British atau jajahannya yang berkahwin dengan warganegara Persekutuan hendaklah mengetahui dan boleh bertutur dalam bahasa Melayu untuk membolehkan ia menjadi rakyat Persekutuan.

Seseorang warganegara British atau jajahannya yang ingin menukarkan kerakyatan asalnya kepada kerakyatan negara ini mestilah dapat menunjukkan bahawa ia telah melayakkan diri untuk diakui sebagai warganegara ini dengan berkelakuan baik, berbudi bahasa dan tinggal di negara ini selama 10 tahun dari 12 tahun sebelum membuat permohonan menjadi warganegara. Ia juga mesti mengetahui dan boleh bertutur dalam bahasa Melayu atau bahasa Inggeris sebagai bahasa kedua.

Tujuan Rang Undang-Undang ini adalah untuk melahirkan satu rupa bangsa bagi Tanah Melayu serta untuk menjamin keadilan dan hak setiap rakyat negara ini.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard
malacca_dutch-800px
Sejarah

Pembaharuan Perjanjian Belanda Dengan Selangor

28 Mac 1819 – Pada tahun 1819, Gabenor Belanda di Melaka yang baru, Timmerman Thyssen telah menghantar perjanjian lama Belanda dengan Selangor yang ditandatangani pada 20 Julai 1790 kepada pihak Selangor untuk memperbaharuinya.

Ini berikutan dengan pendudukan semula Belanda ke atas Melaka setelah ianya diserahkan kepada Inggeris untuk ditadbirkan sementara waktu sehingga keadaan pergolakan Perang Napoleon di Eropah selesai. Apabila Belanda mengambil balik pentadbiran Melaka daripada Inggeris itu, pihak Belanda telah menjalankan usaha mempererat perhubungan dengan Selangor seperti sebelum ini. Ini kerana pihak Belanda menyatakan rasa puas hatinya bahawa Selangor telah menolong Perak menentang Siam.

Oleh itu pada 3 Mei 1819, Gabenor Thyssen telah menghantar Hendrick Stecker menghadap Sultan Ibrahim, Sultan Selangor dengan membawa surat Gabenor tersebut dan juga perjanjian Belanda dengan Selangor yang baru untuk ditandatangani. Walau bagaimanapun Selangor telahpun mengikat perjanjian dalam tahun 1818 dengan pihak Inggeris di mana Inggeris mendapat monopoli bijih timah dari Selangor dan Selangor pula mendapat bekalan alat-alat pertahanan seperti meriam, peluru-peluru dan sebagainya.

Beberapa syarat lain perjanjian Inggeris-Selangor ini ialah Selangor tidak boleh memberi monopoli perdagangan kepada kuasa-kuasa lain dan juga mengikat perjanjian.

Sumber : Arkib Negara Malaysia

Standard